Επέτειος

Ένας άνθρωπος έζησε χρόνια στρογγυλά. Πέθανε την μέρα που γεννήθηκε. Δεν είναι αυτό ευτυχία;

Αξίζει η πτώση αν υπήρξε η καταξίωση;

Έστω και για λίγο;

Η μήπως η μνήμη απλώς χρυσώνει το χάπι της κατρακύλας;


Μέσα στα καπηλειά   και τα χαμαιτυπεία
της Βηρυτού κυλιέμαι.   Δεν ήθελα να μένω
στην Aλεξάνδρεια εγώ.   Μ’ άφισεν ο Ταμίδης·
κ’ επήγε με του Επάρχου   τον υιό για ν’ αποκτήσει
μια έπαυλι στον Νείλο,   ένα μέγαρον στην πόλιν.
Δεν έκανε να μένω   στην Aλεξάνδρεια εγώ.—
Μέσα στα καπηλειά   και τα χαμαιτυπεία
της Βηρυτού κυλιέμαι.   Μες σ’ ευτελή κραιπάλη
διάγω ποταπώς.   Το μόνο που με σώζει
σαν εμορφιά διαρκής,   σαν άρωμα που επάνω
στην σάρκα μου έχει μείνει,   είναι που είχα δυο χρόνια
δικό μου τον Ταμίδη,   τον πιο εξαίσιο νέο,
δικό μου όχι για σπίτι   ή για έπαυλι στον Νείλο.

Εδώ θα βρείτε εκτός από τους στίχους και μια απαγγελία.

Blogged with the Flock Browser

Tweet

Βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια

- Αγάπη μου;

- Μμμμ;

- Αγάπη μου;

- Ναι τζουτζούκα μου;

- Θέλω να αλλάξουμε σπίτι!

- Πάλι τα ίδια μωρό μου; Τι έχει το σπίτι μας;

- Δεν ξέρω, δεν μου αρέσει εδώ.

- Μα τόσα χρόνια είμαστε εδώ.

- Ναι αλλά... να τα βράδυα ακούω θορύβους από τα θεμέλια. Νομίζω πως έχει φαντάσματα.

- Τι βλακείες είναι αυτές! Μην τα ξανακούσω. Και κυρίως μην τα πεις παραέξω και σε κοροϊδεύουνε! Άκου φαντάσματα. Το βράδυ μπορεί να έχεις άγχος, να βγαίνει η κούραση της ημέρας, και να νομίζεις πως ακούς θορύβους.

- Ναι αλλά έχει και αυτή την πόρτα που δεν οδηγεί πουθενά; Δεν σου φαίνεται παράξενο;

- Ε τα ξανάπαμε. Δεν οδηγεί πουθενά. Παλιά οδηγούσε σε ένα κελάρι, αλλά το χτίσανε για να στερεώσουνε καλύτερα τα θεμέλια. Μέχρι και ηλεκτρονική κλειδαριά σου έβαλα για να σου φύγει κάθε ιδέα πως μπορεί να ανοίξει ποτέ αυτή η πόρτα.

- Ε ναι βέβαια, έβαλες αλλά και πάλι... να έχει το σπίτι παραπάνω πόρτες από όσες χρειάζεται; Δεν είναι παράξενο;

- Είναι παράξενο, αλλά το συνηθίσαμε πια.

- Μα με την προαγωγή σου, μπορούμε να πάμε σε καλύτερο σπίτι.

- Δεν πρέπει να κάνουμε σπατάλες. Δεν πήραμε καινούργιο αυτοκίνητο; Αυτό είναι αρκετό. Έλα τώρα δεν περάσαμε τόσες όμορφες στιγμές εδώ; Δεν κάναμε την κόρη μας εδώ;

- Μην μου την θυμίζεις την άτιμη! Εξαφανίστηκε, και μας στέλνει τα κουτσούβελά της να τα μεγαλώσουμε λες και είναι κατοικίδια που τα παρατάς. Τσίπα δεν έχει πάνω της.

- Ε, και αυτή θα έχει δυσκολίες.

- Μην την υπερασπίζεσαι. Αν την είχα μπροστά μου, αλυσίδες θα της έβαζα και θα έβλεπε αυτή.

- Είμαι σίγουρος πως δεν θα έχει καλύτερη τύχη όπου και να είναι.

- Πάντως τα εγγόνια μας τα μεγαλώνω γιατί είναι εγγόνια μας, αλλά και γιατί σου μοιάζουν τόσο πολύ τζουτζούκο μου!

- Ναι τα άτιμα είναι πανέμορφα! Άντε να έρθουν από το σχολείο και το βράδυ θα σας βγάλω έξω.

- Αγάπη μου!

Reference: One, Two, Three.

Blogged with the Flock Browser

Tweet

Απορία

Μακρυά από εμένα να κοροϊδέψω κάποιον για την έλλειψη ορθογραφίας. Η παιδεία γενικότερα, και η εκπαίδευση ειδικότερα, έρχεται σε χρόνια στα οποία ο άνθρωπος δεν έχει καν προσωπικές επιλογές για τις οποίες μπορείς να του προσάψεις ο,τιδήποτε. Σε τελική ανάλυση είναι φαινόμενο κοινωνικό.

Μια απορία όμως ανέβλυσε αμέσως μόλις είδα την ταμπέλα: Πως είναι δυνατόν η πιο δύσκολη ορθογραφικά λέξη να είναι η μόνη η οποία έχει ορθογραφηθεί; Ακόμη και το Τηλ. είναι λάθος.

α) Ο πωλητής ξέρει την ορθογραφία. Σε μια προσπάθεια να δώσει αυθεντικότητα στο προϊόν του, το χύμα κρασί, γράφει την ταμπέλα ανορθόγραφα. Έτσι αυξάνει τις πωλήσεις του. Δεν μπορεί όμως να το αφήσει εντελώς έτσι. Αφήνει λοιπόν ένα μικρό ίχνος στους επίδοξους Σέρλοκ Χολμς που μπορούν να το βρουν.
β) Οι Εβραίοι εμποροτραπεζίτες που λυμαίνονται το παγκόσμιο εμπόριο κρασιού, έχουν πράκτορες παντού, οι οποίοι με διάφορες δολιοφθορές προσπαθούν να καταστρέψουν τους μικρούς ανεξάρτητους παραγωγούς. Μέσα στην νύχτα και την αναμπουμπούλα όταν άλλαζαν την ταμπέλα, μπερδεύτηκαν και ξέχασαν την πρώτη λέξη.
γ) Το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δίνει έμφαση μόνο στα ρήματα οπότε επίθετα, ουσιαστικά, αντωνυμίες κτλ. την πληρώνουν.
δ) Το χύμα κρασί είναι δυνατό. Ξεκίνησε να γράφει την πινακίδα και να πίνει μαζί. Η πρώτη λέξη βγήκε καλά αφού δεν είχε ακόμη πιει. Προοδευτικά και μετά από κάθε λέξη και ποτήρι, τα λάθη γίνονται όλο και χειρότερα.
ε) Καθότι στην περιοχή πέφτουν και κάτι αδέσποτες από κυνηγούς, ξεκίνησε ο πρώτος να γράφει αλλά έφαγε μία και πήγε στο νοσοκομείο. Το στυλ του δεύτερου, όπως είναι φανερό, είναι πολύ διαφορετικό.

Παρακαλώ ψηφίστε ή δώστε την δική σας εξήγηση.

Tweet

Αγγελία

Ζητείται επιγόντως αχρησιμοποίητο (έμφαση: δεν δεχόμαστε μεταχειρισμένο) σύμπαν. Επιθυμητή ευκολία μετάβασης από αυτό τον κόσμο σε εκείνον με μια απλή απολύμανση. Πρέπει να έχει βραστήρα νερού για γάλα, αποστειρωτή για αποστείρωση μπιμπερόν, πλυντήριο για τα ρούχα της μπέμπας, ειδικό απορρυπαντικό, πετσετάκια , σελτεδάκια, κορμάκια, σκουφάκια, καλτσάκια, γαντάκια, πάνες. Δυστυχώς, όλα αυτά δεν πρέπει να έρχονται σε επαφή με οποιαδήποτε αντικείμενα αυτού του σύμπαντος γιατί μπορεί να μολυνθούν με ολέθριες συνέπειες για την μπέμπα. Επίσης, όλες οι συσκευές δεν γίνεται να χρησιμοποιούνται και για την κανονική τους χρήση και για χρήση της μπέμπας. Δεκτό και υποσύμπαν αρκεί να περιλαμβάνει τα παραπάνω.

Blogged with the Flock Browser

Tweet

Το Βιβλίο της Ζωής

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το μυστικό που με τρώει τα τελευταία χρόνια της ζωής μου. Αυτό που με κόπο φωτογράφησα παραπάνω, είναι το "Βιβλίο της Ζωής". Όπως βλεπετε η φωτογραφία είναι λίγο θολή. Παρόλο που προσπάθησα πάρα πολλές φορές να το φωτογραφήσω αλλάζοντας και μηχανή και μόλο που δεν είμαι κακός φωτογράφος δεν κατάφερα να νετάρω. Πιστεύω πως αυτό δεν είναι δυνατό. Μην με ρωτήσετε γιατί· δεν ξέρω να σας απαντήσω. Ή μάλλον, δεν θα με πιστεύατε. Ας πάρω όμως τα πράγματα από την αρχή.

Πριν από μερικά χρόνια βρέθηκα στην Αλεξάνδρεια στα απομεινάρια της αρχαίας βιβλιοθήκης της. Ήταν σε μια αποστολή συνεργασίας των Αρχαιολογικών Εταιριών των δύο χωρών, αποστολές ρουτίνας· μια ομάδα νεοσυλλέκτων αρχαιολόγων, η φιλοδοξία τους μικρότερη μόνο από την αμετροέπειά τους, ανάμεσά τους και ο υποφαινόμενος, θα δημιουργούσαμε τον κατάλογο των έργων.

Δουλειά σημαντική αλλά ρουτίνας. Σημαντική. Τι λέξη! Ο άνθρωπος μπορεί να κοροϊδέψει τον εαυτό του πως αυτό το μικροσκοπικό με το οποίο ασχολείται είναι αναγκαίο για όλη την ανθρωπότητα. Το κάνει ο πιλότος του F16, ο καρδιοχειρούργος, ο καπετάνιος αλλά και ο Γουίλι ο θερμαστής από το Τζιμπουτί. Όχι μόνο το κάνει, το χρειάζεται κιόλας. Τα παραμύθια είναι το καύσιμο της ψυχής.

Έτσι και εμείς· νομίζαμε πως σώζαμε τα μυστικά του κόσμου. Μυστικά κρυμμένα στις αποθήκες της Αλεξάνδρειας. Η κάθε αποστολή ήταν για ένα μήνα. Για μένα ήταν η τρίτη φορά, πράγμα σπάνιο. Ήμουνα παλιός, και ο επιθεωρητής της Αιγυπτιακής Αρχαιολογικής Υπηρεσίας που με ήξερε πια, μου έδειχνε κάποια περισσότερη εμπιστοσύνη. Κάπου στις τρεις εβδομάδες, ανάμεσα σε χειρόγραφα και δερματόδετα βιβλία τα χαρακτηριστικά των οποίων έγραφα στις φόρμες καταχώρησης, είδα αυτό που βλέπετε στην φωτογραφία.

Αμέσως ένιωσα πως κάτι διαφορετικό είχα στα χέρια μου. Το βιβλίο άνοιγε από τα αριστερά, σημάδι πως είναι Εβραϊκό. Ανοίγοντάς το, είδα πως είναι γραμμένο στα εβραϊκά αλλά είχε σημειώσεις στο περιθώριο στα Ελληνικά.

Ο τίτλος του: Το βιβλίο της Ζωής. Το προοϊμιο με τρόμαξε αλλά και με μαγνήτισε όπως η φλόγα το μυγάκι.

Όποιος θέλει να μάθει τα μυστικά της, ας εισέλθει με προσοχή στα κείμενα που θα παραθέσω. Προσπάθησα να διασώσω ό,τι μπορούσα, καθώς η Εκκλησία και οι μεταφραστές της, σκοπό έχουν την εξόντωση των μυστικών που μας έρχονται από την Αιγυπτιακή και Ελληνική αρχαιότητα. Λαμβάνω μέρος καθημερινά σε ένα ψέμα, αλλά το βράδυ, υπό το φως κηρίων, γράφω ώστε να μπορέσω να διαφυλάξω όσα μαθαίνω το πρωϊ από τους χασάπηδες της Ιστορίας.

Κρύος ιδρώτας με έπιασε. Ευτυχώς έβρεχε και φορούσα καπαρντίνα. Το έκρυψα από κάτω της και προφασίστηκα κοιλόπονο. Δεν ήταν άγνωστος σε εμάς του Έλληνες άλλωστε. Άφησα τα πράγματά μου εκεί για να συνεχίσει την δουλειά κάποιος συνάδελφος. Ο ιδρώτας στο μέτωπό μου έκανε την δικαιολογία μου πιστευτή και ο Επιθεωρητής με άφησε να φύγω.

Το έργο είναι από την εποχή της μετάφρασης των εβδομήκοντα. Προφανώς ο συγγραφέας - Νικόδημος ο Αλεξαδρεύς υπογράφει - είναι ένας εξ αυτών. Η συγγραφή του πήρε αρκετά χρόνια. Η μετάφρασή του δεν μου παίρνει λιγότερο.

Από τότε το έχω σπίτι μου και μεταφράζω. Αυτά που διαβάζω μου φαίνονται απίστευτα και με φοβίζουν. Άνοιξα αυτό το μπλογκ ώστε να μπορέσα να σας γράψω κάποια από αυτά. Θα το κάνω διάσπαρτα σε άλλα ποστ ώστε να μην γίνω στόχος.

Ξεκίνησε με μια απλή πρόταση που έκανα στον Ηνίοχο. Αυτός την πήρε και την έκανε παιχνίδι. Δεν θα καλέσω κανένα. Θα παρακαλέσω όποια θέλει να γράψει και αυτή κάτι. (Χα χα χα άντε και εσείς αγοράκια γράψτε).

Γράφω για έναν πίνακα που έχω στον τοίχο μου. Δεν έχω να γράψω καμμιά όμορφη ιστορία για τον πίνακα του Γερμανού που έχω. Πήγαινα σε μια γκαλερί στο Ίλιον γιατί ήθελα να κάνω δώρο πίνακες σε κάποιους κοντινούς μου ανθρώπους όταν παντρεύτηκαν· τον έβλεπα και τον ερωτεύτηκα· τον παντρεύτηκα.

Δεν ήξερα τι να γράψω για αυτόν παρά μόνο πως μου θυμίζει βιβλίο...

Tweet

Ζήλια

Ζηλεύω.

Ζηλεύω πολύ.

Την ελευθερία που νιώθεις κάθε φορά που σου βγάζω τα πάμπερς και κατουράς. Τα κάνεις όλα χάλια. Και εγώ σε φιλάω στον λαιμό. Και δεν ντρέπεσαι. Απλώς κατουράς. Σαν να έκανες γυμνή μπάνιο σε μια απόμερη παραλία. Το υγρό γύρω σου να σε αγκαλιάζει. Το κρύο του νερού να σε αφυπνίζει γλυκά. Και εσύ να κατουράς, η ζέστη αρνείται αρχικά να αποχωριστεί το σώμα σου, αλλά σιγά σιγά ενώνεται με την θάλασσα.

Θέλω και εγώ.

Οπότε έψαξα και βρήκα.

Τώρα μπορώ και εγώ.

Tweet

Πρωτιές

Οι πρώτες μπύρες επιτέλους! Βγήκαμε με την μπέμπα μας για πρώτη φορά έξω. Είναι γλυκιά η πρώτη φορά. Δεν είμαι σίγουρος γιατί. Η παλιά Αριστοτελική διαφορά μεταξύ Εν Δυνάμει και Εν Ενεργεία παίζει τον ρόλο της. Το πρώτο φιλί, ο πρώτος έρωτας, η πρώτη συνουσία, η πρώτη απιστία, η πρώτη έξοδος, η πρώτη μπύρα.

Μπέμπα μου, είσαι το απόλυτο Εν Δυνάμει. Εν δυνάμει γιατρός, εν δυνάμει λωποδύτης, εν δυνάμει χασικλού, εν δυνάμει αρσιβαρίστας, εν δυνάμει κομματόσκυλο, εν δυνάμει αηδόνι, εν δυνάμει αητός.

Σιγά σιγά και αδυσώπητα, το Εν Ενεργεία θα τρώει λίγο λίγο από το Εν Δυνάμει σου. Το έχει ήδη κάνει. Πριν από εφτά μήνες ήσουν Εν Δυνάμει Αγόρι και Εν Δυνάμει Κορίτσι. Τώρα δεν είσαι πια.

Ας μην το φοβόμαστε αυτό. Είναι η κατηφόρα της ύπαρξης που το επιτάσσει. Δεν υπάρχει δρόμος προς τα πίσω· ο ανήφορος πολύ μεγάλος.

Αν προσέξει κανείς καλά, θα μυρίσει αυτό το Εν δυνάμει πάνω σου. Αυτή είναι η μυρωδιά που τους ξετρελαίνει όλους. Η μυρωδιά της πιθανότητας, της Ζωής. Σιγά σιγά θα την χάσεις. Σε λίγο θα μυρίζεις όπως εγώ. Μυρίζω λίγο από θάνατο. Κάθε μέρα και λίγο παραπάνω. Οι γέροι μυρίζουν μόνο από δαύτο. Το ξέρουν, γι' αυτό και βάζουν τόσο πολύ άρωμα. Θα το δεις, κάποια μέρα θα περάσει μια γηραιά κυρία δίπλα σου, και θα λιποθυμήσεις από το άρωμα που αφήνει στο διάβα της. Τότε, θυμίσου με.

Μέχρι τότε φάε και κοιμήσου.

Υ.Γ. Υπάρχει κρεβάτι αυτοκίνητο; Με το που μπήκες μέσα κοιμήθηκες και δεν άνοιξες βλέφαρο! Οι πιο ήσυχες στιγμές μας. Σκέφτομαι να σε πηγαίνω εκεί το βράδυ.

Tweet

Παγκοσμιοποίηση της πείνας

Τώρα που με έπιασε με τα άρθρα, θα σας στείλω προς την μεριά του George Monbiot.

Δεν πρέπει να έχετε παράπονο, όλο άσχετα σας στέλνω, είμαι το βαριετέ του μπλόγκινγκ. :)

Επειδή είναι πάλι στα Αγγλικά, θα κάνω μια μικρή σύνοψη, αλλά και ελπίζω να θέσω και κάποιες άλλες παραμέτρους.

Ο Monbiot, που έχει ένα κριτικό μυαλό, και δεν φοβάται να πάει κόντρα σε ιδεολογικούς φίλους του όταν τα γεγονότα και η λογική το επιβάλλουν, είχε έρθει σε ρήξη με τους πράσινους πριν από χρόνια επειδή τόλμησε να πει πως τα βιοκαύσιμα δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται, κυρίως λόγω της δημιουργίας ανταγωνισμού μεταξύ φαγητού και καυσίμου, αλλά και γιατί αυξάνουν τους ρυθμούς εκχέρσωσης και καταστροφής των δασών (κυρίως τροπικών rainforests σην Ινδονησία). Όσο για το πρώτο, σε περίπτωση ανταγωνισμού, ξέρουμε ποιος έχει την μεγαλύτερη αγοραστική ικανότητα και θα προτιμηθεί, ο φτωχός που πεινάει ή ο πλούσιος με το αυτοκίνητο.

Εδώ επανέρχεται στο θέμα λόγω της κρίσης της αύξησης της τιμής των σιτηρών και του ρυζιού.

Δεν θα κουράσω. Οι κύριοι λόγοι είναι (χωρίς συγκεκριμένη σειρά), αύξηση τιμής πετρελαίου - πρωταγωνιστεί η αύξηση της ζήτησης από Κίνα-Ινδία), αύξηση ζήτησης τροφής - και εδώ η αλλαγή της ζωής και διατροφής των αναπτυσσόμενων χωρών πρωταγωνιστεί -, ανταγωνισμός από βιοκαύσιμα, κλιματικές αλλαγές (άσχημα καιρικά φαινόμενα).

Ο Νομπελίστας οικονομολόγος Amartya Sen (αν δεν κάνω λάθος) έχει αποδείξει πως κάθε καταστροφή από έλλειψη τροφής στο παρελθόν, δεν οφειλόταν σε μειωμένη παραγωγή, αλλά σε αδυναμία διανομής της τροφής. O Monbiot με αυτό το άρθρο μας το ξαναδείχνει.

Αυτό όμως που εστιάζει με αυτό το άρθρο είναι η διατροφή μας. Αν οι αναπτυσσόμενες χώρες αρχίσουν να τρώνε όπως εμείς τότε δεν έχουμε καμμία ελπίδα. (Αυτό ισχύει σε όλα τα επίπεδα, σκεφτείτε όλοι οι Κινέζοι να αρχίσουν να πετάνε Pampers).

Αντίστοιχα όμως θα πρέπει να εξετάσουμε και την δυτική δίετα. Για λόγους υγείας αλλά και για λόγους σχετιζόμενους με την πείνα πρέπει να μειώσουμε την κατανάλωση κρέατος. Όχι να λέμε τι τρομερή είναι η μεσογειακή δίαιτα, καθώς χλαπακιάζουμε το τέταρτο σουβλάκι.

Αν διαβάσετε μπορείτε να δείτε σε τι μονοπάτια (σουρεαλιστικό το χαρακτηρίζει ο ίδιος) μπορεί να οδηγήσει το νήμα της λογικής σκέψης όταν βρίσκεται αντιμέτωπο με σοβαρά θέματα.

Για να δούμε όμως πως όλα είναι συνδεδεμένα ας δώσω κάποια άλλη παράμετρο.

Υπάρχει η έννοια του εικονικού νερού (virtual water). Για παράδειγμα, 1 κιλό βοδινού κρέατος χρειάζεται 13,5 κυβικά νερού για να παραχθεί ενώ 1 κιλό χοιρινού μόνο 4,6. Άρα, η δίετά μας επηρεάζει την παγκόσμια κατανάλωση νερού. Ακόμη όμως, η εισαγωγή κρέατος μειώνει την κατανάλωση νερού κατά το αντίστοιχο ποσό στην χώρα που εισάγει, και μπορεί να δώσει λύσεις σε περιοχές με έλλειψη νερού.

Αλλάζοντας λοιπόν την δίετα βοηθάμε και προς την κατεύθυνση της κατανάλωσης νερού, μειώνοντας την πίεση σε ένα πρόβλημα που θα γίνεται ολοένα και πιο επιτακτικό.

Οι χώρες όπως το Ισραήλ και η Ιορδανία οι οποίες ακολούθησαν τα τελευταία χρόνια συνειδητές πολιτικές μείωσης της εξάρτησης από το νερό, μειώνοντας τις εξαγωγές καρπών και αυξάνοντας τις εισαγωγές κρέατος βοηθούν στην κατεύθυνση της ειρήνης στην περιοχή.

Ένα από τα μεγάλα προβλήματα στην περιοχή είναι και η έλλειψη νερού. Η κατοχή των υψιπέδων του Γκολάν για παράδειγμα, έχει και αυτό τον λόγο. Μειώνοντας την εξάρτηση σε νερό, το Ισραήλ έχει την δυνατότητα να καλύπτει τις ανάγκες του χωρίς να ζητάει ολοένα και περισσότερους τοπικούς πόρους με προφανείς επιπτώσεις.

Τέτοιου είδους πολιτικές, πέρα από ιδεολογικές διαφορές και το αέναο παιχνίδι της επίρριψης ευθυνών, βοηθούν στην πράξη την λύση των τοπικών διαφορών.

Αυτές οι λίγες σκέψεις για ένα μεγάλο θέμα.

Blogged with the Flock Browser

Tweet

Σχολείο μηδενικών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου

Θέλω να σας δείξω το εξής άρθρο για ένα σχολείο στην Μ. Βρεττανία (Hertfordshire).

Δυστυχώς είναι μόνο για αγγλομαθείς.




Πρόκειται για ένα σχολείο που χτίστηκε όχι μόνο για να κάνουν οι μαθητές μάθημα, αλλά και για να είναι ένα κτήριο-μοντέλο που χρησιμοποιεί τις τελευταίες τεχνικές για την δημιουργία ενός κτηρίου μηδενικών εκπομπών του θερμοκηπίου.

Άλλη μια σύγκριση που αναδεικνύει, την μιζέρια, την μικρότητα, την ασημαντότητα των θεμάτων που μας απασχολούν, και την ακόμη μικρότερη απάντηση που δίνουμε απέναντί τους.

Το αρχαίο πνεύμα αθάνατο ξέρουμε να το υπηρετούμε με τελετές, την ίδια ώρα που στην καθημερινότητά μας δεν είμαστε καν πίσω. Είμαστε ανύπαρκτοι.

Ας ξεκινήσουμε με το να αντιγράφουμε τα καλύτερα των ξένων (αντί να αντιγράφουμε τα χειρότερα τους - τις διάφορες reality εκπομπές για παράδειγμα). Δεν είναι ντροπή.

Ας ανδρωθούμε αντιγράφοντας, και όταν αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση, μπορεί και να αρχίσουμε να καινοτομούμε.

Blogged with the Flock Browser

Tweet

We had 39 steps. One more question for me, one giant step for the blogsphere

Σταματώντας για λίγο της διαγαλαξιακές και δια-χρονικές περιπλανήσεις του ο Νομάδας, μου έφερε ένα δώρο στο ηλεκτρονικό μου σπίτι.
Πρέπει, λέει για να υπάρξει ουσιαστική σύσφιξη σχέσεων να μιλήσουμε για μας και τα προβλήματά μας.

Δώδεκα θεοί ξέρουν πως έχω πολλά από δαύτα, οπότε είπα να διαφωτίσω και τους υπόλοιπους (θεούς τε και ημίθεους):

1. Όνομα(τα): Επίθετο: Βάσκες, Όνομα: Ιστορίες (το του, εξελληνισμένο de la, υποδηλώνει την ευγενική καταγωγή μου, την οποία όμως δεν διατυμπανίζω λόγω σεμνότητας - προσοχή: ουχί σεμνοτυφίας).
2. Γενέθλια: 24 Ιανουαρίου 2008
3. Ζώδιο: Παιδιά δεν τα ξέρω καλά αυτά, μετά τον Αιγόκερω τι παίζει;
4. Χρώμα μαλλιών: Αγέρωχη μακριά κόμη Ισπανικού μαύρου με λίγο γκρίζους κροτάφους για να προσθέτουν την γοητεία της ανδρικής εμπειρίας.
5. Χρώμα ματιών: Γκρίζα του χάσκι.
6. Έχεις ερωτευτεί ποτέ; Κάθε γυναίκα που πλησιάζεις, κάθε αιθέρια ύπαρξη που σε αγγίζει, πρέπει να την ερωτεύεσαι αλλιώς δεν της δίνεις αυτό που δικαιωματικά της ανήκει. Τότε, οφείλεις να αποσυρθείς.
7. Είδος μουσικής που ακούς; Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ.
8. Χαρακτήρας Disney/Warner Bross : Taz
9. Ποιος φίλος/φίλη σου μένει πιο μακριά; Ο Geraint στην Νέα Υόρκη
10. Πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι μόλις ξυπνήσεις: Κάνε σιγά, μην τις ξυπνήσεις.
11. Κάτι που έχεις πάντα μαζί σου και δεν το αποχωρίζεσαι: Laptop
12. Τι έχεις στον τοίχο σου; Σοβά και χρώμα.
13. Τι έχεις κάτω απ’ το κρεβάτι σου; Τέρατα. Με τον καιρό όμως, έμαθα να μην τα φοβάμαι.
14. Αν ήσουν μόνος/η στο σπίτι και άκουγες ένα βάζο να σπάει τι θα έκανες; Θα έκλεινα την μπαλκονόπορτα.
15. Αγαπημένος αριθμός: 9999999
16. Αγαπημένο όνομα: Ιουλιέττα.
17. Τα χόμπι σου: Δεν υπάρχουν χόμπι μεταξύ μπλόγκινγκ και κόρης.
18. Πού θα ήθελες να ήσουν τώρα; Να πηδούσα....
Από Αεροπλάνο....
Με αλεξίπτωτο.
19. Μια ευχή για το μέλλον: Να βρεθεί αυτό που ψάχνουμε.
20. Αν μπορούσες να ταξιδέψεις στο χρόνο και να γυρίσεις πίσω, σε ποια εποχή θα πήγαινες; Τότε που θα υπήρχαν μηχανές χρόνου για να πηγαίνω όπου θέλω. (ΟΚ έκανα ζαβολιά).
21. Φωτιά! Πάρε κάτι μαζί σου: Τις αναμνήσεις μου...
22. Αγαπημένο λουλούδι: Μαργαρίτα.
23. Αγαπημένη σειρά: Six feet under.
24. Αγαπημένη ταινία: Διάβασε και το προφίλ λίγο!
25. Αγαπημένο τραγούδι: Ο ήλιος (Τα πουλιά τα βρίσκει ο χάρος...).
26. Aγαπημένο βιβλίο: Δεν παίζει. Ας πω αυτό που διαβάζω τώρα: Ζωή, οδηγίες χρήσεως -  Ζωρζ Περέκ.
27. Αγαπημένο ζώο: Βερβερίτσα
28. Αγαπημένο ρούχο: Εσώρουχα
29. Αγαπημένος καλλιτέχνης/ιδα:  Salvador Dali
30. Αγαπημένο χρώμα: Γκρι αρζάν (παρακαλώ προσέξτε την προφορά).
31. Αγαπημένο φαγητό: Γιουβέτσι.
32. Με ποιόν χαρακτήρα από cartoon ταυτίζεσαι; Μπόζο
33. Κακή συνήθεια: Απαντώ πριν ερωτηθώ
34. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που σου αρέσει: Μάτια που λάμπουν
35. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που δεν σου αρέσει: Μάτια που νυστάζουν
36. Συνηθισμένη ατάκα: Μην βάζεις άγχος
37. Δουλειά που θα ήθελες να κάνεις: Puppeteer
38. Μεγαλύτερος φόβος: Μην μου έρθει ο ουρανός στο κεφάλι
39. Η καλύτερη pizza: Η δικιά μου.
40. Πιστεύεις ότι τα κατοικίδια ζώα είναι: Ελεύθερες μεταβλητές που έχουν βάλει εξωγήινοι στον πλανήτη μας, ώστε να μας ελέγχουν κάνωντας πειράματα με την βιολογική εξέλιξη.

Είχα σκοπό, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τους Ολυμπιακούς της ντόπας να μην δώσω σκυτάλη. Καλά, μετά τους δικούς μας, που κατά γενική ομολογία (άλλο αν την ομολογία την πήραμε μετά από βασανιστήρια), ήταν οι καλύτεροι, όλοι οι επόμενοι ήταν πολύ χάλια. Άσχετο.

Παρόλα αυτά θα την δώσω σε Γνωστό Φυσικό, Γνωστό Αερικό, Γνωστή παραλογοτέχνιδα.

Blogged with the Flock Browser

Tweet

Νανούρισμα

Κοιμήσου γλύκα μου. Κοιμήσου κόρη μου, να δούμε και μεις μια μέρα που να μην νυστάζουμε.

Φαίνεται σε μάτιασα με αυτά που έγραψα μωρό μου.

Σε παρακαλώ λοιπόν, άσε μας λίγο να κυκλοφορήσουμε την ημέρα με τα μάτια ανοιχτά, που ήδη φαίνεται πως προτιμάς να κοιμάσαι την ημέρα και να χοροπηδάς το βράδυ.

Άσε και λίγο για την εφηβία, θα υπάρχουν κλαμπ ή αντίστοιχα τέλος πάντων, και θα ξενυχτάς τότε.

Μην βιάζεσαι.

Σου αφήνω το νανούρισμα που σου αρέσει τόσο. Από την Μαρίζα βέβαια που έκανε αξεπέραστη ερμηνεία, δεν το βρήκα. Ελπίζω να μην μου στεναχωρηθείς.

Νανούρισμα - Χάρις Αλεξίου

Θα κεντήσω
πάνω στ’ αλόγου σου τη σέλλα
με διαμαντόπετρες σωρό
του φεγγαριού το πήγαιν’ έλα
στο πελαγίσο το νερό

Κορίτσι μου κορίτσι μου
κορίτσι μου να σε χαρώ

Θα κεντήσω
στ’ ασημοπίστολα σου πλάϊ
της χελιδόνας το φτερό
κι ένα σταυρό να σε φυλάει
τις νύχτες που σε καρτερώ

Κορίτσι μου κορίτσι μου
κορίτσι μου να σε χαρώ

Θα κεντήσω
πάνω στο δίκοπο σου λάζο
το βλέμα σου το καθαρό
αυτό το βλέμα το γαλάζιο
που δεν χορταίνω να θωρώ

Κορίτσι μου κορίτσι μου
κορίτσι μου να σε χαρώ

Blogged with the Flock Browser

Tweet

Email

Email που αποδεικνύει πως δεν φταίει ο πρωθυπουργός έφτασε στα χέρια μας. Το παραθέτουμε όπως ήρθε:

«Αγαπητέ πολίτη

Λυπάμαι, γιατί την παραγελία του κυβερνητικού προγράμματος την κανόνισε μια καινούργια συνάδερφός μου. Μπερδεύτηκε με την παραγγελία σας. Εκανε ένα φοβερό λάθος στην παραγγελία σας που κάνατε Μάρτιο του 2004. Επρεπε να βάλει καθαρές μεταρρυθμίσεις, σεμνή και ταπεινή διακυβέρνηση, σπάσιμο των χρόνιων αγκυλώσεων και αποστημάτων, κόντρα με τους νταβατζήδες, αλλαγές προς το συμφέρον των πολλών και όχι των λίγων, για να σας δώσουμε. Αντίθετα σας δώσαμε ένα μίγμα συγκάληψης, σκανδάλων, παλινδρομήσεων και παλινωδιών, αργών, άσκοπων και άνευρων μη-μεταρρυθμίσεων, με κάποια σωστά βήματα, το οποίο είναι μόνο για κάφρους. Λυπούμαι πάρα πολύ γι’ αυτήν την κατάσταση. Θα ανακαλέσω την διακυβέρνηση αν και μάλλον θα την ανακαλέσετε εσείς και θα με ξαναστείλετε σπίτι μου. Μόλις την ανακαλέσω, θα σας στείλω και τι χρωστάτε.

Με εκτίμηση,
Καραμάν Αλί»

Blogged with the Flock Browser

Tweet

Καταζητείται

Νεόκοπος πατέρας, μεσήλικας, μετρίων διαστάσεων και χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, ο οποίος φέρεται απάνθρωπα στο παιδί του. Το πιάνει στα χέρια του και δεν προσέχει, κάνει σβούρες μαζί του ενώ δεν κάνει, το ταΐζει και το έχει πολύ πλαγιαστό και γενικά επιδεικνύει μια απίστευτη αδιαφορία για την ασφάλεια και καλοπέραση της κόρης του. Επίσης, το παιδί κλαίει και δεν το ακούει στο άλλο δωμάτιο. Προχθές άνοιξε την μπαλκονόπορτα για να κλείσει τα πατζούρια ενώ κρατούσε το παιδί στα χέρια του. Άκουσον, άκουσον! Φρέσκος αέρας μπήκε σε δωμάτιο στο οποίο το παιδί ήταν μέσα!

Βοηθήστε μας, και αν τον δείτε να κάνει κάποια από τις άνομες πράξεις του, καταγγείλτε τον στις Δημόσιες Υπηρεσίες, την Αστυνομία ή έστω στην Γραμμή καταναλωτή.

Blogged with the Flock Browser

Tweet

19 απαντήσεις ζητούν ερώτηση

Μια δαιμονισμένη μπλόγκερ μου έβαλε το ηλεκτρονικό πιστόλι στον ψηφιακό μου κρόταφο και με εξανάγκασε να απαντήσω στις ακόλουθες ανακριτικής φύσεως ερωτήσεις.

Άλλο που δεν ήθελα.

1. Γιατί κλαις; Γιατί ανήκω στο είδος homo sapiens το οποίο έρχεται έτοιμο - από κατασκευής του - με δακρυγόνους αδένες οι οποίοι όποτε τους κατέβει ανοίγουν τις κάνουλες των δακρύων.

2. Γιατί δεν κλαις; Γιατί χρόνια βιασμών, καψιμάτων με τσιγάρα στα μπράτσα, κλεισίματος στο υγρό, ανήλιαγο υπόγειο από την μητριά μου, η οποία με κρατούσε ζωντανό, μόνο και μόνο για να διαχειρίζεται το καταπίστευμα που μου έδωσε ο μόνιμα απών σε δουλειές πατέρας μου, με έκαναν σκληροτράχηλο και δυνατό.

3. Που είναι ο βάλτος; Εκεί που τον άφησα. Οι βάλτοι είναι εξαιρετικά υπάκουοι, και δεν φεύγουν από εκεί που τους άφησες χωρίς άδεια.

4. Ποιός και πού είναι ο δεσμοφύλακας. Ο έχων τα κλειδία της εξόδου και ο κρατών το μυστικό της βασιλείας των κεραυνών.

5. Που συναντάς μια εντελώς δική σου άβυσσο; Πουθενά. Η άβυσσος είναι σαν αμοιβάδα. Δημιουργείς την δική σου η οποία αυτομάτως ενώνεται με την μαμά άβυσσο όλων των άλλων σε μια μεγάλη, αβυσσαλέα, κατάμαυρη άβυσσο. Συνεπώς, δεν την συναντάς μόνη ποτέ.

6. Περιφρονείς κάτι; Τους περιφρονούντες.

7. Θα ερωτευόσουν για πάντα; Δεν έχω επιλογή στον έρωτα. Έρχεται όποτε θέλει, φεύγει όποτε θέλει. Ρωτήστε αυτόν και όχι εμένα.

8. Γιατί πουλιούνται τα “έργα τέχνης”; Γιατί δοκιμάσαμε να τα χαρίσουμε και κανένας δεν τα ήθελε. Τώρα ο κάθε ματαιόδοξος τα αποζητάει. Job well done, I say.

9. Μήπως να αφαιρεθούν τα εισαγωγικά στην παραπάνω ερώτηση; Τα εισαγωγικά αν αφαιρεθούν θα πρέπει κάτι άλλο να προστεθεί για την ισορροπία της φράσης. Άτοπο.

10. Do you remember revolution; Έτσι μου λέει ο ψυχαναλυτής μου που με υπνώτισε. Στην επανάσταση ήμουν αντιδραστικός λέει. Τώρα που δεν υπάρχει την αποζητάω. Μια ζωή στην μειοψηφία, μόνο τότε είμαι χαρούμενος.

11. Θα ανέβαινες σ’ένα βουνό, αν το επέβαλε το ωροσκόπιο σου; Θα μπορούσα να ανέβω σε ένα βουνό κάθε μέρα, μέχρι να μου το πει το ωροσκόπιο. Ή ο ωροσκόπος. Ή η αφροδίτη, ή η Σελήνη, ή ο Άρης, ή, ή, ή... κάηκα.

12. Θα σκότωνες τον παππού σου, αν το τζάμι δεν έσπαγε απ΄τον πάγο; Μα για αυτό τον λόγο τον σκότωσα. Τον πέταξα στο τζάμι και θα μου γυρνούσε πίσω, όπως τόσα μπαλάκια που είχα πετάξει μέχρι τότε. Το τζάμι όμως ήταν παγωμένο και έσπασε. Τα υπόλοιπα είναι ακατάλληλα για περιγραφή σε ένα μέσο που βλέπουν και παιδιά, οπότε αρκεί να πούμε πως πέθανε ο παππούλης.

13. Θα μπορούσες να κλείσεις τα μάτια σου, αν η ζωή σου έστηνε καρτέρι; Όχι. Δεν βρέθηκε άνθρωπος που άντεξε στον πόλεμο της ζωής. Αν κλείσεις τα μάτια χάθηκες.

14. Θα κυλούσε η πέτρα του θανάτου το πρωί, εάν δεν κινδυνεύατε να τιμωρηθείτε από το νόμο; Η πέτρα του θανάτου κυλάει κάθε πρωϊ. Αλοίμονο σ'αυτόν που θα βρεθεί στο διάβα της.

15. … Έτσι, έτσι, έτσι αααΑΑΑΑΑΧΧΧΧΧΧΧΧ! Ναι.

16. Θα εξετάζατε το ενδεχόμενο να διανύσετε μετά τα μεσάνυχτα απ’την αρχή μέρι το τέλος την οδό Αχαρνών, αν γνωρίζατε οτι ποτέ δεν θα σας συλλάβουν; Αρκεί να συλλάβουν αυτόν που θα ασελγίσει πάνω μου.

17. Θα σκότωνες τον Μπους, αν σου χάριζαν 10 λαχταριστά εκλέρ; Όχι. Δεν θα έκανα τίποτε για εκλέρ. Τουλουμπάκια προσφέρετε;

18. Θα μου έδειχνες τα σαπισμένα σου δόντια, αν έβλεπες μέσα τους τα αστέρια; Αμάν και μόλις γύρισα από τον οδοντίατρο και δεν τον ρώτησα αν είδε τα αστέρια. Εδώ τα δείχνω για χειρότερους λόγους, εκεί θα κολλήσω;

19. Θα έπεφτες στο πηγάδι αν ήσουν θλιμμένος; Όχι. Θα έχτιζα τα λουλούδια στην γλάστρα.

Στα πλαίσια του ολυμπιακού πνεύματος θα δώσω την φλόγα στους niemandsrose, nomad, ασκαρδαμυκτί, jimmy rose.

Blogged with the Flock Browser

Tweet

...Η αποτυχία

Χτύπησε το κινητό. Η γυναίκα. Άστο καλύτερα δεν το σηκώνω. Θα την έχει φάει η αγωνία αλλά δεν πειράζει, θα το ξεχάσει γρήγορα. Έτσι και αλλιώς η απόφαση πάρθηκε.

Ο αέρας δυνάμωσε κι' άλλο. Η πλώρη έκοβε τα κύματα και το σκαρί πήγαινε πάνω-κάτω σε έναν μεθυστικό ρυθμό. Διόρθωνε το τιμόνι πριν από κάθε κύμα ώστε να το φέρει γλυκά στο σκάφος αλλά όλα αυτά γινόντουσαν αυτόματα χωρίς συνείδηση. Ξαφνικά η αλισάχνη τον χαστούκισε. Ξύπνησε από τον λήθαργό του.

Και ο γάμος, τα παιδιά; Τι είναι; Δεν ακυρώνουν κάθε ελευθερία του ανθρώπου; Ή έστω του άντρα; Όχι. Ελευθερία είναι η δυνατότητα να επιλέγεις τις δεσμεύσεις σου. Να θέτεις όρια και περιορισμούς στον εαυτό σου. Για κάποιους τέτοιος είναι και ο γάμος. Αρκεί να το κάνεις συνειδητά, αρκεί να τον θέλεις εσύ. Δεν συμβαίνει όμως έτσι πάντα.

Παιδιά θέλεις, γιατί νιώθεις τον θάνατο να σε ζυγώνει. Τα μεγαλώνεις και ελπίζεις να τους περάσεις κάτι από τον εαυτό σου. Κάτι από το πνεύμα σου, την ματιά σου, τον τρόπο σκέψης σου. Να τα μεγαλώσεις και να δεις λίγο από εσένα μέσα τους. Τότε ησυχάζεις και μπορείς να κλείσεις τα μάτια σου.

Τότε.

Αντί για αυτό όμως, τι γίνεται;  Η κόρη σου, σπουδαγμένη, με τα φόντα για καριέρα, ικανή για όλα, αντί να διαλέξει τον δρόμο της, αντί να προσπαθήσει στην ζωή, διαλέγει έναν μαλάκα για να παντρευτεί. Να παντρευτεί στα 25 της! Έναν πλούσιο σαραντάρη που θα της προσφέρει σιγουριά, άνεση και ... και ... κι εγώ δεν ξέρω τι θα της προσφέρει ο γελοίος. Και εγώ δεν μπορώ να της πω τίποτε. Γιατί αν το κάνω - που προσπάθησα απ' έξω απ' έξω - θα με αρχίσει στα βρισίδια και δεν θα σταματάει. Αντί να πιάσει και να δαγκώσει το μήλο της Ζωής, θα κάτσει να τρώει σταφύλια από τα χέρια του ευνούχου. Θα αρμέγει την αγελάδα και θα γίνει μάνα. Και τι μάνα. Δεν θα έχει ζήσει και θα ζει μέσω τον παιδιών της. Θέ μου, εγώ τίποτε δεν κατάφερα να της δώσω;

Είχε ήδη φτάσει στον όρμο της Βούλας.  Σχεδόν σούρουπο ο άνεμος είχε κατααγιάσει. Μαϊνάρισε την τζένοα, την έσπρωξε μέσα στο χατς, και μετά μαϊνάρισε και την μαΐστρα. Έριξε άγκυρα αρόδου και κάθησε πίσω απ'το τιμόνι. Ήπιε ένα τελευταίο ποτηράκι, κάπνισε ένα πούρο - το τραβούσε η στιγμή - και κατέβηκε κάτω. Στην ντουλάπα βρήκε το κουστούμι που είχε φέρει. Άλλαξε. Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη μια τελευταία φορά και ανέβηκε στο κατάστρωμα.

Έριξε το ντίνγκι, και βγήκε στην παραλία. Περπάτησε ως τον δρόμο και περίμενε να περάσει ένα ταξί. Μέχρι να γίνει αυτό,κατέβασε το σακάκι στους ώμους, σήκωσε τον γιακά του πουκάμισου και φόρεσε την γραβάτα του.

Σήκωσε το χέρι να σταματήσει το ταξί, μπήκε μέσα και κίνησε για τον γάμο της κόρης του.

...at last.

Blogged with the Flock Browser

Tweet

Αγγελία

Ζητείται ιατρός πρωταθλητίατρος, για να παρακολουθήσει όλες τις Ελληνικές ομάδες και πρωταθλητές. Έχουμε ταλέντα παγκόσμιας κλάσης στον αθλητισμό, καλές εγκαταστάσεις για να προπονούνται, παρέχουμε ως Πολιτεία τα κατάλληλα κίνητρα για την επιτυχία, καταξιώνουμε ως κοινωνία τους επιτυχημένους, συνεργαζόμαστε με τα καλύτερα φαρμακολογικά κέντρα του εξωτερικού για να τους ντοπάρουμε ώστε να νικάνε. Μόνο γιατρούς σωστούς δεν έχουμε για να κάνουν την θεραπεία σωστά και να μην μας τους πιάνουν. Που σου!

Blogged with the Flock Browser

Tweet

...Η αποτυχία...

Χαλάρωσε λίγο μια και δεν είχε στην πραγματικότητα ρότα. Δεν είναι εντελώς αλήθεια αυτό. Είχε πάντα το χάρισμα της πηγαίας αυτοπεποίθησης, μπορούσε πάντα να αφήνει τα πράγματα να τον παρασύρουν, σίγουρος πως μπορούσε να αντιμετωπίσει ό,τι θα του τύχαινε και δίνοντας την εντύπωση πως είναι καβάλα και οδηγεί την κατάσταση. Αυτό τον έσωσε πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά και του άνοιξε πολλές πόρτες. Όταν είχε βγεί από το λιμάνι, έκλεισε τα μάτια και γύρισε το τιμόνι τέρμα. Περίμενε μερικά δεύτερα και γύρισε στο κέντρο. Άνοιξε τα μάτια· κοιτούσε την Γλυφάδα. Χαμογέλασε και διόρθωσε την πορεία για την Βούλα. Εύκολα θα μπορούσε να είχε δει την Σαλαμίνα ή την Αίγινα, αλλά είδε την Γλυφάδα.

Αν μπορούσαμε να τον δούμε και τώρα, θα νομίζαμε πως είχε ραντεβού με την Βούλα, θα βλέπαμε πως κοιτούσε όλη την παραλιακή, τον Αγ. Κοσμά, το Ελληνικό μέχρι τον προορισμό του και ρουφούσε τον καπνό του, το ουίσκι του και σκεπτόταν.

Τι είναι ο άνθρωπος εκτός από μια ασταμάτητη ροή. Ροή σκέψεων, αισθημάτων και θελήσεων που κάπως έχει κατασταλάξει. Ένα ατέλειωτο χωνευτήρι που έχει διαλέξει τι θέλει, ακόμη και αν δεν ξέρει το πως και το γιατί. Και πως θα μπορούσε να ξέρει άλλωστε. Υπάρχει κάτι το βαθειά ανθρώπινο στο να μην ξέρεις πως λειτουργείς. Η πολυπλοκότητα αυτή μας κάνει ανθρώπους. Το βλέπεις στα νεογέννητα, που είναι σχεδόν σαν ρομποτάκια. Έχουν τρία κουμπιά, άλλαγμα, τάισμα, ύπνος και τα πατάς ανάλογα. Όμως είναι άνθρωποι, όχι επειδή τρώνε ή κλαίνε ή κοιμούνται, αλλά στον βαθμό που δεν είμαστε σίγουροι όταν κλαίνε γιατί κλαίνε.

Και αυτός; Τι ήθελε; Τι τον κούρντιζε, τι τον κρατούσε ξύπνιο την νύχτα και τι τον έτρεφε; Η ομορφιά και η ελευθερία. Το φίλτρο του τσιγάρου τον ξύπνησε από τις σκέψεις του. Είχε φτάσει η καύτρα σε αυτό. Το πέταξε στην θάλασσα. Γαμώτο. Έχω πει πως πρέπει να το σταματήσω αυτό. Αν ήταν εδώ η κόρη μου θα μου την έλεγε. Της το υποσχέθηκα.

Καιρός για τζένοα. Η σοφράνο σκότα ήταν ωραία νεταρισμένη πάνω στο σελφ-τέιλ ράουλο. Την αμόλυσε στην κουβέρτα. Κατέβηκε στην πλωριά καμπίνα, άνοιξε το χατς και έβγαλε την τζένοα από το σώβρακο. Έδεσε το πρώτο σκυλάκι στο χατς ώστε να το βρει από την κουβέρτα και ανέβηκε.

Στην πλώρη, πέρασε τα σκυλάκια ένα-ένα στον πρότονο. Έβαλε το μαντάρι στην τζένοα, και γυρνώντας στο κόκπιτ πέρασε το μαντάρι στο σελφ τέιλ. Το επόμενο κομμάτι ήταν πιο δύσκολο. Έπρεπε να βιράρει αλλά και να μαζέψει την σκότα, φέρμα. Πρώτα όρτσαρε αν και δεν χρειαζόταν πολύ, μια και ο άνεμος είχε γυρίσει Λεβάντες. Βίρα, φέρμα, βίρα, φέρμα, έτοιμη και η τζένοα.

Τώρα μπορεί να σβήσει και η μηχανή.

Επιτέλους, ησυχία. Ή η φασαρία θα ακούγεται ή οι σκέψεις.

Ο άνεμος είχε ανέβει και το σκάφος στα ανοιχτά όρτσα έγραφε εννιά μίλια. Σε μια ώρα θα ήταν Βούλα.

Γύρισε στις σκέψεις του. Ομορφιά και ελευθερία είπα. Είναι αλήθεια; Είμαι εγώ αυτό; Μήπως κοροϊδεύω τον εαυτό μου; Ευτυχία; Ποιος δεν την θέλει; Εγώ όμως δεν την είπα, σκέφτηκε. Δεν είπα ευτυχία και ελευθερία. Ή ομορφιά και ευτυχία. Μπα, δεν λέει τίποτε η ευτυχία. Η κάθε μαϊμού μπορεί να είναι ευτυχισμένη αν της δώσεις μια μπανάνα.

Η ομορφιά! Δυο γάμπες καθώς βγαίνουν έξω από το αυτοκίνητο πριν ακόμη προβάλει η γυναίκα· το ηλιοβασίλεμα μέσα από μια σκηνή μπροστά στην θάλασσα· η ανατολή ή η βροχή ενώ κολυμπάς· τα έλατα χιονισμένα· η χιονοθύελλα έξω από το σπίτι ενώ καίει το τζάκι· το πρώτο κλάμα ενός παιδιού· το πρώτο του βήμα· η στιγμή της επιφώτησης όταν λύνεις ένα πρόβλημα· το βλέμμα του άντρα όταν βγαίνει από το δωμάτιο που έχασε την παρθενιά του· οι ανάσες μιας γυναίκας που χύνει.

Ελευθερία! Ο άντρας που φεύγει για το μέτωπο· η γυναίκα που διαλέγει καριέρα αντί οικογένεια· ο σκύλος που δαγκώνει τον αφέντη του· το παιδί που δεν πίνει το γάλα του· ο ήρωας· ο βαγκαμπόντης· ο γάιδαρος· ο εφευρέτης.

Το μπουκάλι ανεβαίνει αλλά ο πάγος όχι. Έπρεπε να ξανακατέβει για ανεφοδιασμό.

Η Βούλα πλησίαζε.

this is taking longer than expected...

Blogged with the Flock Browser

Tweet

Κανόνας

Λοιπόν βάζω άλλον ένα κανόνα:

Θα ζω σαν κάθε μέρα να είναι πρωταπριλιά.

Δεν είναι γιατί δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι κανέναν σε αυτή την κοινωνία που ζούμε· μπορείς. Ο κόσμος θα ήταν μια κόλαση μοναξιάς αν αυτό ήταν αλήθεια. Δεν μπορούμε καν να φανταστούμε πως θα ήταν η καθημερινότητα σε έναν τέτοιο κόσμο.

Ούτε γιατί είναι εύκολο. Είναι πολύ κουραστικό να ελέγχεις, να κρίνεις, να επιβεβαιώνεις συνεχώς  αυτά που μαθαίνεις. Υποψιάζομαι πως ίσως να είναι και ανθρωπίνως αδύνατο. Αξίζει όμως τον κόπο να δοκιμάσω.

Είναι γιατί δεν χωράνε όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο. Αν λοιπόν εμφανιστούν πολλοί που σκέφτονται έτσι, πολλοί που αποζητούν - και εντέλει απαιτούν - την διαφάνεια, δεν χωράνε τα τρωκτικά που ρίχνουν τόσο άπλετο φως που τυφλώνουν, που γελάνε με τις δηλώσεις στον Μπαϊρακτάρη, που δίνουν δουλειά σε καθηγητές πανεπιστημίου και νομικούς για να διακρίνουν τις διαφορές μεταξύ διαφθοράς, διαπλοκής, υπεξαίρεσης, δωροδοκίας και δωροληψίας, παθητικών τε και ενεργητικών.

Και ο κόσμος δεν θα είναι φτωχότερος.

Blogged with the Flock Browser

Tweet

Η αποτυχία

Έβαλε μπρός την μηχανή, ξεκλείδωσε την φάλκα, και κατέβηκε με γοργά βήματα στο αμπάρι. Άνοιξε το ψυγείο και άφησε την σακούλα με τον πάγο.

Έβαλε ένα ποτήρι ουίσκι, κι άλλαξε απ' τα βρεγμένα ρούχα του. Φόρεσε την νιτσεράδα καθώς άφηνε το μοναδικό παγάκι να λιώσει μέσα στο Cutty Sark. Του άρεσε πάντα να πίνει το ουίσκι με κρύο νερό ή αν δεν είχε, άφηνε ένα παγάκι να λιώσει. Το τσάι του - έτσι το έλεγε.

Μέτραγε τις αποστάσεις με τα μπουκάλια. Ρόδος-Αθήνα πέντε μπουκάλια. Στα νιάτα του δηλαδή, όταν έφερνε νοικιάρικα μόνος του, σερί.

Τα νιάτα του! Πριν εικοσιπέντε χρόνια είχε κάνει ράλι Αιγαίου μόνο με γυναίκες. Τότε! Όχι σήμερα ο Στρούζας που το πασάρει και για ιδέα του. Τι κάθεται και σκέφτεται τώρα. Πήρε το ποτήρι, και ανέβηκε στην κουβέρτα.

Η βροχή είχε κοπάσει λίγο. Δεν σταμάτησε εντελώς, αλλά χτυπούσε την θάλασσα με αργά, χοντρά, δάκρυα. Μαστίγωνε τα κύματα για να εξευμενίσει τον Ξέρξη, και αυτά, υπάκουα, είχαν καταλαγιάσει.

Έλυσε τις πριμάτσες, ανέβασε στροφές, και σαν βγήκε έξω από το λιμάνι, μάζεψε τα μπαλόνια.

Με καρφωμένο το τιμόνι ανατολικά-νοτιοανατολικά προς την Βούλα, ήπιε μια τρίτη γουλιά απ'το ουίσκι και άφησε τις πρώτες σκέψεις να ξεφύγουν απ' το κλουβί του μυαλού του.

Γιατί;

Έζησε έκλυτον βίον που θα έλεγε ο Άνθιμος. Του ξέφυγε ένα πνιχτό γελάκι. Ίσως αυτό πληρώνει τώρα.

Είχε "βαφτίσει" κάθε σκάφος που ταξίδεψε. Τι γυναίκες είχαν περάσει από τα χέρια του, τι γαμήσια. Δεν τα έκοψε ούτε όταν παντρεύτηκε. Εντάξει τα ελάττωσε φυσικά. Δεν έχει νόημα αλλιώς.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ φώναξε μέσα απ'τα στήθεια του. Έτσι έζησε. Η γυναίκα του έκανε τα στραβά μάτια στις ατασθαλίες του, αλλά μέσα της ήταν και αυτή ίδια με αυτόν. Δεν γίνεται αλλιώς. Αν δεν νιώθεις τον άλλον, δεν μπορείς πραγματικά να δεχτείς την συμπεριφορά του. Δεν υπάρχει ανοχή στην διαφορετικότητα αν δεν είναι ήδη ταυτότητα.

Θα το άντεχε αν έκανε και αυτή τα ίδια; Εδώ που τα λέμε, δεν ξέρει αν έκανε τα ίδια. Δεν το συζητούσαν. Δεν είναι υποκρισία, όχι, δεν δεχόταν την κατηγορία. Δεν είναι υποκρισία να μην συζητάς ένα θέμα που ξέρεις πως υπάρχει. Κάποια πράγματα πρέπει να μένουν άρρητα. Από σεβασμό. Υποκρισία είναι να παίζεις θέατρο κοροϊδεύοντας το άλλο. Να βγαίνεις και να χαρακτηρίζεις πορνεία τις σεξουαλικές σχέσεις, ενώ κάτω από τα ράσα να τριγυρνάς με την καύλα να, έτοιμος να καρφώσεις το πιο κοντινό κωλαράκι.

Κατέβηκε να πάρει το μπουκάλι και λίγο πάγο και γέμισε άλλο ένα ποτήρι. Έβαλε τσιγάρο στο στόμα. Πρέπει να έχουν τρομερές θύελλες στην Κίνα - οι καλύτεροι αναπτήρες θυέλλης είναι πάντα made in China. Χα.

Γύρισε κατάορτσα και κατέβασε την μηχανή στις χίλιες διακόσιες στροφές. Πέρασε μπροστά από το τιμόνι, έβγαλε την σκότα από το ράουλο και πέρασε το μαντάρι.

Με κινήσεις αίλουρου έλυσε τις δέστρες από την μάτσα και έβγαλε την κουκούλα. Κατέβασε το μαντάρι τραβώντας το προς την βάση του καταρτιού. Η κίνηση αυτή το ξεκόλησε, και έτσι όταν γύρισε στο ράουλο δεν δυσκολεύτηκε να το βιράρει. Το πανί έπαιζε στον φρέσκο αέρα ακόμη και όταν φίρμαρε το μαντάρι. Comme il faut.

Πόδησε λίγο. Το πανί φούσκωσε και η υποπίεση άρχισε να δουλεύει. Πόδησε κι άλλο ξαναγυρίζωντας προς Βούλα. Χαλάρωσε το cunningham, ανέβασε στροφές, κάρφωσε το τιμόνι, κάθησε κάτω και ρούφηξε καπνό. Μέχρι να εκπνεύσει, το χέρι είχε βρει το ποτήρι χωρίς τα μάτια να χάσουν τον ορίζοντα - μαθημένα τα χέρια να βρίσκουν το ποτήρι όπου και αν βρίσκεται, όπως το λιοντάρι ξέρει καθε πέτρα κάτω απ'τα πόδια του μ' όλο που κοιτάει μόνο το θήραμα - και έπινε την πρώτη γουλιά.

Έπιανε έξι κόμβους.

to be continued...

Blogged with the Flock Browser

Tweet

Τρίτωσε το κακό

Ενός κακού μύρια έπονται....

Στην περίπτωσή μας ακολούθησαν άλλα δύο.

Μετά τα οριστικά κλεισίματα των X Psilikatzou και Πιτσιρίκου, τώρα και ο oldboy κλείνει.

Με ένα, σχετικά για τον ίδιο, σύντομο ποστάκι του, ανακοίνωσε το προσωρινό κλείσιμο του μπλογκ του. Ο τίτλος: So long, and thanks for all the fish.

Αντιγράφουμε ένα απόσπασμα:

"...δεν κουράστηκα. Όμως, με την πρόσφατη γέννηση του γιού μας, και με δεδομένη την θεωρητική αλλά και έμπρακτη προσήλωσή μου στην ισότητα των δύο φίλων, θα κλείσω προσωρινά το μπλογκ για να βοηθήσω στο καθημερινό μεγάλωμα του παιδιού. Θα μου λείψει η χαρά της δημιουργίας - εξάλλου, θα συνεχίσω να δουλεύω στο Exodos αλλά και σε άλλες λιγότερο χρονοβόρες ασχολίες - όμως πιστέψτε με, δεν είναι λιγότερο δημιουργικό να μεγαλώνεις ένα παιδί.
...
Μαζί σας μεγάλωσα και έμαθα πολλά. Ελπίζω να σας έδωσα έστω και λίγα από όσα μου δώσατε.  ...  Με το μπλογκ θα συνεχίσω εν ευθέτω χρόνω.
...
Εις το επανιδήν."

Παλιόπαιδο, να ξέρεις πως θα μας λείψει η σπιρτάδα σου, η διαφορετική σου ματιά, μα κυρίως, η δύναμή σου να βλέπεις αυτό που είναι το πιο δύσκολο να δει κανείς: το προφανές.

Παρόλο που ξέρω πόσο δύσκολο είναι να αντισταθείς στο νεογέννητο παιδί σου, να ξέρεις πως λυπούμαστε που φεύγεις από την ζωή μας, έστω και προσωρινά.

Γύρνα γρήγορα πίσω.

Update: Κάποιοι μου ανέφεραν πως δεν βλέπουν ακόμη το ποστ, φαίνεται πως υπάρχει πρόβλημα με κάποιους caching servers της akamai. Δοκιμάστε να αποσυνδεθείτε και να ξανασυνδεθείτε αφού κάνετε clear την cache.

Update2: Φαίνεται πως το ποστάκι αποσύρθηκε κάποια στιγμή τα ξημερώματα. Ίσως τα email που του στείλαμε (ξέρω τουλάχιστον τέσσερεις που το έκαναν), να τον έκαναν να το ξανασκεφτεί. ελπίζουμε να άλλαξες γνώμη oldboy.

Blogged with the Flock Browser

Tweet