Monday 17 November 2008

Αίσχος

Συνωμοσία αποκαλύφθηκε για την αμαύρωση της επετείου του Πολυτεχνείου.

Οι Σκοπιανοί διάλεξαν αυτή την μέρα για να καταφύγουν στο δικαστήριο της Χάγης και να διεκδικήσουν τα άνομα συμφέροντά τους.

Αίσχος.

Τέτοια υποκείμενα που είναι, τέτοια σκουλήκια, λέω να τους στείλουμε τα τανκς.

Αρκετά τους ανεχτήκαμε τόσο καιρό να φωνάζουν με τα συνθήματά τους και να κάνουν φασαρία και να μην μας αφήνουν σε ησυχία.

Αρκετά.

Thursday 6 November 2008

Φόβος και Ελπίδα

Προχθές, στις Αμερικάνικες εκλογές νίκησε η ελπίδα τον φόβο.

Νίκησε το αύριο το χθες.

Μην γελιέστε· το αύριο γίνεται γρήγορα χθες.

Η ελπίδα για παραπάνω, γίνεται εύκολα φόβος για λιγότερα.

Ακόμη όμως τίποτε δεν άλλαξε. Ας κλείσουμε τα μάτια και ας ονειρευτούμε.

Όπως άλλοι πριν από εμάς.

Sunday 2 November 2008

Αντίο

στον άνθρωπο που αγάπησε την ομάδα του, ως φίλαθλος, ως παίκτης, ως Πρόεδρος.

Αντίο στο όνειρο για ένα καλύτερο πιο έντιμο πρωτάθλημα.

Αντίο στο ερασιτεχνισμό με την αρχική έννοια: έρως προς την τέχνη.

Αντίο στα λάθη.

Αντίο στην υπεροχή του μακροπρόθεσμου πάνω στο βραχυπρόθεσμο.

Καλώς ήλθες Πρόεδρε-γαμιά.

Καλώς ήλθες κυνισμέ.

Καλώς ήλθες επαγγελματισμέ των παρασκηνίων.

Καλώς ήλθες πρωτάθλημα.

Καλώς ήλθες γκάου-μπίου φίλαθλε (όχι πως έφυγες ποτέ).

Καλώς ήλθες Χατζηχρήστο-Γιδόπουλε-Μελισσανίδη-Ψωμιάδη (όχι πως φύγατε ποτέ).

Το χειρότερο δεν είναι να χάνεις γιατί ο αντίπαλος είναι μεγάλος.

Το χειρότερο είναι να χάνεις γιατί είσαι μικρός και μίζερος και δεν μπορείς να δεις πέρα από την μύτη σου.

Ναι. Για μένα μιλάω. Και κλαίω.