Άλλο ένα αρθράκι στο Τρίτο Μάτι για το ντέρμπι.
Τα βάζω και εδώ για λόγους πληρότητας.
Update: Άλλο ένα ποστάκι, μετά το ντέρμπι.
Saturday, 29 March 2008
Friday, 28 March 2008
Έσο έτοιμος
Η κόρη μου κοιμάται πέντε ώρες το βράδυ και από την μία, μάς ξυπνάει στις έξι.
Τρώει σαν βόδι - μεταφορικά πάντα - και δεν είναι καθόλου δύσκολη στο να θηλάσει. Καουτσούκ, Σιλικόνη, Σάρκα ό,τι και να της βάλεις στο στόμα το ανοίγει σαν κόμπρα και δαγκώνει ρουφώντας σαν πυροσβεστική τρόμπα.
Κοιμάται ήσυχα από την στιγμή που την αφήνεις στην κούνια μέχρι να πεινάσει.
Κουλουριάζεται στην αγκαλιά σου γλυκιά και ζεστή σαν αχνιστό κρουασάν σε γαλλικό ξενοδοχείο.
Ούτε οι πάνες της δεν μυρίζουν.
Τα περίμενα δυσκολότερα τα πράγματα.
Μάλλον θα την πληρώσω στην εφηβία της.
Ξέρει κανένας από καραμπίνες; Κοντόκανες, μακρύκανες, μονά-διπλά βαρέλια· τι να πάρω;
Πρέπει να προετοιμαστώ.
Thursday, 27 March 2008
Τρίτο Μάτι
Μάκια
Να είσαι πάντα καλά, θα μας λείψεις.
Wednesday, 26 March 2008
Αιφνιδιασμός
Αμέσως μετά την τριήμερη συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε αιφνιδιαστικά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ.Α. Παπανδρέου, αιφνιδιάζοντας τους ήδη αιφνιδιασμένους βουλευτές από την πρόταση για διεξαγωγή δημοψηφίσματος του προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλαβάνου, η κυβέρνηση θα αιφνιδιάσει με το να ζητήσει την εκ νέου ανανέωση της δεδηλωμένης, ζητώντας ψήφο εμπιστοσύνης.
Σημειωτέον πως όταν εκδηλωνόταν ο αιφνιδιασμός του κ. Παπανδρέου, ο κ. Αλαβάνος αιφνιδίαζε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, θυμίζοντας του πως έχει αρμοδιότητες που δεν ήξερε πως έχει, και πως θα μπορούσε, αν ήθελε, να αιφνιδιάσει την κοινωνία και την Κυβέρνηση ασκώντας τες.
Η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να παρατείνει τον χρόνο ψήφισης του νομοσχεδίου ώστε να δώσει την δυνατότητα σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ αλλά και άλλους φορείς να κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις τους. Σύμφωνα με μυστικές δημοσκοπήσεις που μοιράστηκαν μαζί μας κύκλοι συνδεδεμενοι με το μέγαρο Μαξίμου, ο κόσμος κουράστηκε από τις απεργίες. Σε αυτό έχουν βοηθήσει σημαντικά τα κεντρικά δελτία ειδήσεων. Οι μόνοι που δεν κουράστηκαν είναι οι συνδικαλιστές και κάποιοι εργαζόμενοι που τους ακολουθούν. Θεωρείται ασφαλές πως οι συνδικαλιστές θα τσιμπήσουν με την παράταση της συζήτησης και θα προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις χωρίς φυσικά αποτέλεσμα.
Η κυβέρνηση μόλις διαγνώσει την κόπωση και των συνδικαλιστών θα προχωρήσει ανενόχλητη στην ψήφιση του ασφαλιστικού και στην ιδιωτικοποίηση των Λιμανιών, μεταρρύθμιση της εργατικής νομοθεσίας, άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, κλείσιμο των μη βιώσιμων ΔΕΚΟ και γενικότερα να προωθήσει όσες μεταρρυθμίσεις σκεφτεί.
Ο μόνος φόβος στα πλαίσια αυτού του σχεδιασμού είναι τι αιφνιδιασμό σχεδιάζουν η κ. Παπαρήγα και ο κ. Καρατζαφέρης, οι μόνοι πολιτικοί αρχηγοί που δεν έχουν αιφνιδιάσει ακόμη. Ίσως αυτό να είναι ο αιφνιδιασμός τους. Ενώ όλοι αιφνιδιάζουν αυτοί δεν το κάνουν.
Υ.Γ. Ρε τέσσερεις μερούλες σας άφησα και αρχίσατε τις παρελάσεις στους Ευζώνους. Ε ρε ξύλο που σας χρειάζεται!
Συμπληγάδες
Και να σκεφτείς, δεν έχουμε φύγει από το μαιευτήριο. Αυτό θα γίνει αύριο. Όσο είμαστε εδώ, υπάρχει ένα προστατευτικό κουκούλι από ανθρώπους, μαίες, νοσηλεύτριες, γιατρούς, καθαρίστριες και τραπεζοκόμους που μας παρακολουθούν και βοηθούν.
Χωρίς αυτούς θα είχαμε πέσει από το παράθυρο. Όχι μόνο γιατί δεν σε έχουμε αλλάξει ακόμη. Ούτε γιατί το συμπλήρωμα έρχεται έτοιμο, το φαϊ μαγειρευμένο, το δωμάτιο καθαρίζεται. Αλλά γιατί κάθε απορία και κάθε άγχος που έχουμε λύνεται αμέσως. Δεν αφήνεται να εξελιγχθεί πάνω από μια στιγμή.
Μαγικό κόκκινο κουμπί. - Ναι; - Παρακαλώ μπορείτε να μου πείτε αν πρέπει να την αφήσω να θηλάζει όταν έχει λόξιγγα; - Φυσικά, αφήστε την όσο θέλει, δεν υπάρχει πρόβλημα.
Θα μου λείψεις κουμπάκι μου.
Από αύριο, θα πρέπει να πιλοτάρουμε το σκάφος στα σκούρα νερά, με τις συμπληγάδες του σωστού και του λάθους να παραμονεύουν και να θέλουν να τσακίσουν το πλοίο μας. Πως μειώνεται ο πόνος στην θηλή· πως αλλάζεται το μωρό· το άκουσες να ρεύτηκε· έφαγε αρκετά· έχει κολικούς· τώρα γιατί κλαίει· κάνει πολύ κρύο· φταρνίστηκε θα μας κρυώσει· έχει αρκετό βάρος· μήπως το παραχαϊδεύουμε· τώρα να το αφήσω να κλαίει για να κοιμηθεί μόνο του· ουφ!
Φυσικά, όλα είναι στο μυαλό.
Δεν υπάρχει σωστό και λάθος.
Ακολούθησε και λίγο το ένστικτό σου!
Υ.Γ. Μετά την ανακάλυψη της επιστήμης στον Δυτικό πολιτισμό, χρόνια χημειοθεραπείας έχουν μειώσει το όγκο του ενστίκτου σε λίγα καρκινικά κύτταρα. Μόνο σε πρωτόγονες κοινωνίες και φυσικά στα ζώα, μπορούμε να δούμε το ένστικτο σε πλήρη ανάπτυξη, να ταλαιπωρεί τους οργανισμούς με πολλαπλές μεταστάσεις σε διαφορους τομείς της συμπεριφοράς. Είναι κάτι τέτοιες στιγμές όμως, που η θεραπεία είναι χειρότερη από την αρρώστια.
25/03/2008
Monday, 24 March 2008
Ο άγνωστος πόλεμος
Αν είμαι τυχερός, δηλαδή. Μέσα στην ζωή είναι όλα.
Αυτό πρέπει να το μάθεις καλά. Μην κυνηγάς μόνο την ηδονή. Θα ζήσεις μόνο την μισή ζωή σου. Η άλλη μισή είναι στις λύπες. Θέ μου, άρχισα πάλι τις διδαχές και τις νουθεσίες. Καλύτερα, να τις γράψω εδώ και να εκτονωθώ· να μην σε πρήξω με αυτές.
Η μάνα σου πονάει. Την θηλάζεις μα δεν ξέρεις καλά να το κάνεις. Βεντουζάρεις με ανεξήγητη για το μέγεθος σου δύναμη. Νιώθει βελόνες μέσα στο στήθος της. Θέλει υπομονή και επιμονή μας λένε. Πονάω να την βλέπω να κλαίει όταν θηλάζεις. Θέλω να της πω να σταματήσει αλλά δεν το κάνω. Μήπως νικάς στην μάχη με την μητέρα σου; Μήπως το καλό σου είναι πιο πάνω από την ευημερία της;
Ελπίζω πως όχι. Όχι ολοκληρωτικά δηλαδή. Ελπίζω πως απλώς θα μοιραστείτε τις μάχες που θα έρθουν, αλλά ο πόλεμος θα είναι ισόπαλος. Τότε, ίσως, να μην υπάρχει καν πόλεμος.
Να μου την προσέχεις την μαμά σου. Είναι η τρίτη μέρα και κόπηκαν οι ορμόνες μαχαίρι. Έχει αρχίσει να κλαίει χωρίς λόγο και αφορμή. Εγώ την εκνευρίζω ό,τι και να κάνω, εσύ μόνο μπορείς να την ηρεμήσεις χωρίς να κάνεις τίποτε.
Αυτά περνάει για χάρη σου.
24/03/2008
Η επιστημονική εξήγηση
Μπορώ και μετράω τις σπιθαμές του κορμιού σου με τα δάχτυλά μου. Δεν είναι πολλές, πίστεψέ με.
Δεν μπορώ να το εξηγήσω με λόγια. Δεν έχεις φρύδια, έχεις φαβορίτα, το δέρμα σου έχει περισσότερες ρυτίδες από την Τζόαν Κόλλινς, έχεις περισσότερο αίμα από το Δράκουλα μετά από πάρτυ με τρεις παρθένες, αρνείσαι να πάρεις οποιαδήποτε έκφραση εκτός από αηδία, κάτι σε κόκκινη έκρηξη και απόλυτη ηρεμία του ύπνου.
Να συνεχίσω; Είναι νομίζω αρκετά.
Και η αντίδρασή μου; Θέλω να σε σφίξω, να σε φιλήσω από πάνω ως κάτω, να αγκαλιάσω την μητέρα σου που τράβηξε - και τραβάει - τόσα για να σε φέρει στον μάταιο τούτο κόσμο, να φωνάξω πόσο τυχερός είμαι που τη γνώρισα και που σε έχω, να πάρω άδεια κανένα χρόνο από την δουλειά για να σε μεγαλώσω.
Όταν οι αντιδράσεις ενός ανθρώπου μπροστά στο θέαμα, πρόβλημα, η κατάσταση που αντιμετωπίζει δεν μπορούν να εξηγηθούν μέσω της λογικής και ακόμη περισσότερο της εργαλειακής λογικής, τότε η επιστήμη ορίζει την συμπεριφορά αυτή ως παράλογη ή χαζή.
Χαζός λοιπόν, ή καλύτερα: Χαζομπαμπάς.
23/03/2008
Sunday, 23 March 2008
Μουσαφίρισα
Βγήκες από την κοιλιά της μητέρας σου, άφησες ένα μικρό κλάμα και από τότε σχεδόν δεν σε έχω ξανακούσει. Δεν μιλάς, δεν ζητάς τίποτε, δεν απαιτείς, δεν κρίνεις. Είσαι ο τέλειος φίλος, ο αόρατος άνθρωπος.
Αόρατος άνθρωπος. Δυο λέξεις, δυο ψέματα. Αόρατος έγινα εγώ και η μάνα σου από τότε που ήρθες. Ακόμη και όταν μιλάνε σε μένα ρωτάνε για σένα. Άνθρωπος δεν έχεις ιδέα τι είναι. Είσαι ένα εγωιστικό τερατάκι που θα παίρνεις αυτό που θέλεις όταν το θέλεις. Θα περιμένω όμως. Θα περιμένω, μέχρι να γίνεις άνθρωπος για να αποφασίσω αν μου αρέσεις. Ως τότε...
Δεν έχεις καμμία απαίτηση ακόμη, αλλά ήδη έχεις αρχίσει να αλλάζεις τα πάντα. Είσαι το σφυρί και είμαι ο βράχος. Μου πήρε δεκαετίες να διαμορφώσω άποψη για τα πάντα, να έχω κοσμοθεωρία, να είμαι ξερόλας, να μπορώ να είμαι σίγουρος για τα πιστεύω μου, να αναδυθώ από τα χώματα που με σκέπαζαν και να είμαι ορθός και περίφανος. Σε μια στιγμή, θα τα καταστρέψεις όλα. Θα μου αλλάξεις προτεραιότητες και θα μου αναδιοργανώσεις τα πιστεύω· θα με κάνεις κομματάκια με τις σφυριές σου και θα γίνω χαλίκια. Ας είναι.
Αυτό όμως που θέλω, ο λόγος που όλος ο κόπος να σε φέρουμε στον κόσμο και να σε αναθρέψουμε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση αξίζει, είναι για να αντισταθείς. Να πεις όχι, δεν δέχομαι την άποψή σου πατέρα. Δεν είναι σωστό να κάνεις αυτό που κάνεις, να είσαι αυτό που είσαι, να λές αυτά που λες. Περιμένω να φέρεις στην ζωή μου την σχετικότητα.
Θα την φέρεις, γιατί όταν θα τα λες, εγώ θα σε αγαπώ τόσο πολύ που δεν θα μπορώ να μην τα ακούσω. Δεν θα μπορώ να τα σβήσω με μια κίνηση του κεφαλιού, και να πως πως τα λες γιατί με μισείς ή γιατί δεν με αγαπάς ή γιατί με ζηλεύεις.
Ας είναι. Τώρα όλα αυτά φαντάζουν ξένα, καθώς είσαι ξαπλωμένη και κοιμάσαι. Σε ενοχλεί το φως και σκεπάζεις τα μάτια σου με το χέρι· το πρώτο απτό σημάδι ευφυίας και εγωισμού. Είμαι κουρασμένος - νομιμοποιούμαι να το λέω εγώ αυτό ενώ η μάνα σου σε έφερε στο φως; - και όμως γεμάτος με μια απόκοσμη ενέργεια όπως σε ξενύχτι κατά τις τέσσερις η ώρα, εκεί που σπάς την κούραση και μπορείς να συνεχίσεις ξύπνιος στο διηνεκές.
Θα μείνω για σένα ξύπνιος στο διηνεκές.
ΥΓ Αυτά θα τα φορτώσω όποτε μπορώ αλλά τα γράφω καθημερινά - 22/03/2008
Friday, 21 March 2008
Παγκόσμιες Ημέρες
Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν.
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω
Κ. Καβάφης Τα τείχη 1897
Thursday, 20 March 2008
Πείραμα σκέψης
Φυσικά, κάποιος που μένει στο εξωτερικό μπορεί να το καταλάβει καλύτερα, όπως το καταλάβαινα με τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία. Ερχόμουνα στην Ελλάδα, και η ενημέρωση του κόσμου ήταν τόσο μονόπλευρη, που όλοι είχαν τρελλά ομογενοποιημένες απόψεις, κάποιοες των οποίων έφταναν στην παράνοια. Θυμίζω πως υπήρχε η ελπίδα σε όλους, και η βεβαιότητα σε κάποιους, πως η στρατιωτική μηχανή του Μιλόσεβιτς, ο μοναδικός στρατός στον κόσμο που είναι οργανωμένος ώστε να λειτουργεί χωρίς κέντρο αποφάσεων, θα κέρδιζε την μάχη με την Αμερική!
Έστω λοιπόν πως πείθουμε όλα τα μέσα ενημέρωσης, τηλεόραση και ραδιόφωνο, να αλλάζουν την ώρα κατά 30 δευτερόλεπτα κάθε μέρα π.χ. προς τα πίσω. Συντονισμένα, το ρολόι την πρώτη μέρα θα πάει μισό λεπτό πίσω. Ειδήσεις, η ώρα, οι εκπομπές· μισό λεπτό πίσω. Την επόμενη ένα, μετά ενάμιση κ.ο.κ.
Ας αφήσουμε τα υπόλοιπα κράτη να λειτουργούν κανονικά. Επίσης (εδώ δεν είμαι σίγουρος - μπορεί να πρέπει να το αλλάξουμε) ας αφήσουμε και την ώρα του τηλεφώνου να είναι σωστή.
Μετά από ένα μήνα τα ρολόγια όλων μας θα είναι 15 λεπτά πίσω.
Η θέση λοιπόν είναι, πως θα διορθώσουμε όλοι τα ρολόγια μας. Σιγά σιγά, μια ο ένας μια ο άλλος θα αλλάξουμε την ώρα και θα πηγαίνουμε 15 λεπτά πίσω. Σαν ένα ταγκό δύο ελεφάντων, απίθανο όσο και τρομακτικό, θα διορθώσουμε τα ρολόγια στο αμάξι, στο χέρι, στην κουζίνα, σε απόλυτο συντονισμό, όχι με την έννοια της ταύτισης αλλά μάλλον με αυτή της συγχορδίας, εκατομμύρια Έλληνες.
Κάποιοι θα αναρωτηθούν, κάποιοι θα φωνάξουν χωρίς να ακουστούν στην αρχή, κάποιοι θα το καταλάβουν. Στο τέλος, θα αποκαλυφθεί η απάτη και θα ασχολούμαστε με τα κίνητρά της.
Τότε θα αποκαλύψουμε το πείραμά μας για να μην στείλουμε ένα ολόκληρο έθνος στην παράνοια (και που είναι τώρα άραγε;).
Ο μόνος λόγος που θα αποκαλυφθεί είναι πως υπάρχει ένα ελάχιστο επίπεδο αντικειμενικότητας στο πρόβλημα "Τι ώρα είναι". Ακόμη και εκεί όμως, πιστεύω, ο κόσμος φτιάχνεται.
Τι να πεις με θέματα όπως ποια είναι η "ανθρώπινη" συμπεριφορά απέναντι στα ζώα, τι πρέπει να κάνουμε με τους μετανάστες, αν οι Τούρκοι θέλουν να μας φάνε, ποιοι είναι πιο κακοί οι Ισραηλινοί ή οι Παλεστίνιοι, αν οι Αμερικάνοι είναι φονιάδες των λαοί.
Ξεκόλλα που λέει και η διαφήμιση.
Μην βαράτε τον καλλιτέχνη
Αφού δεν μπορείς να πεις όχι στον δαίμονά σου, έτσι και εγώ έφτιαξα συγκρότημα, και βιαστικά, βιαστικά, βγάλαμε τον πρώτο μας δίσκο.
Πρώτα όμως ποιοι είμαστε:
Dead Right - Ένα όνομα - homage στην μεγάλη αυτή αστυνομική νουβέλα, αφού η αγάπη για το μυστήριο δένει όλα τα μέλη του γκρουπ, αχμ..., εμένα δηλαδή.
Ο δίσκος μας είναι ο Roland Fantom X , και ελπίζουμε να σας αρέσει. Το μυστήριο χτυπά και πάλι στον τίτλο, αφού ο Φαντομάς δεν έχει μέχρι την στιγμή που μιλάμε, πιαστεί.
Χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση παρουσιάζω τα τραγούδια μας:
Emmerson Hill, Staten Island. Μια μπαλάντα για τον γνωστό λόφο του Staten Island. Σκεφτήκαμε να την ονομάσουμε Emerson Lake, Palmer από την πασίγνωστη λίμνη του Palmer αλλά θα ήταν πολύ προφανές, οπότε κάναμε αυτή την αλλαγή.
ANF Les Mureaux Ένα δυνατό ορχηστρικό εμπνευσμένο από τις τοιχογραφίες του γνωστού εξπρεσιονιστή ζωγράφου.
1998 Sudan Famine Το πολιτικό κομμάτι του δίσκου, με μια δόση ιστορικής αναδρομής. Γιατί χωρίς να ξέρεις το παρελθόν σου δεν μπορείς να έχεις μέλλον.
Facilities on the Mass Rapid Transit Πήγαμε ένα ταξίδι στην Σιγκαπούρη και μιλάμε για τις εμπειρίες μας στα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Tettigoniidae Μια κριτική στην γενετική επιστήμη. Θα πονέσει πολύ κόσμο.
Feofaniya Ένα μυθοπλαστικό τραγούδι για κάποιον που ξαναπίστεψε στον Χριστιαννισμό. Χιουμοριστικό ασματίδιο.
Lula (Dave the Barbarian) Αφιερωμένο σε μια παλιά αγάπη από το γυμναστήριο.
Dalegarden Ένα όμορφο τραγουδάκι για τους κήπους Bonzai των Ιαπώνων.
Mustard Plug Αγαπημένο συγκρότημα της νεότητάς μας. Homage στο πανκ.
Unseen character Άγνωστο το τι μας παρότρυνε να γράψουμε το τραγούδι αυτό. Μια άγνωστη δύναμη του ασυνειδήτου μας.
Οι κανόνες του παιχνιδιού:
Πάμε στο Wikipedia, πατάμε μια φορά στην επιλογή random article, αριστερά, κι αυτό είναι το όνομα του γκρουπ. Άλλη μια κι αυτός είναι ο τίτλος του δίσκου. Άλλες… όσες, κι αυτά είναι τα tracks!
Ευχαριστώ και πάλι την δαιμόνια μπλόγκερ που με έβγαλε στο κλαρί.
Wednesday, 19 March 2008
Όχι στην εκπορνευόμενη προσευχή
Μετά από την εισήγηση του αρμόδιου υπουργού κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη, η οποία έγινε αποδεκτή ομόφωνα, το νομοσχέδιο εισάγεται με την διαδικασία του επείγοντος και θα ρυθμίσει άπαξ και δια παντός τα θέματα της προσευχής. Τελευταία έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο οι πολίτες να προσεύχονται δεξιά και αριστερά, στους δρόμους, στο γραφείο, στο αυτοκίνητο και να μην πηγαίνουν σε ναούς για να το κάνουν.
Μετά την συνεδρίαση εξεδώθει η ακόλουθη ανακοίνωση:
"Ἡ Κυβέρνηση της Ελλάδος, δια της Κυβερνητικής Επιτροπής, διακηρύσσει τον απόλυτο σεβασμό και την παραδεδομένη τιμή προς το εν τω ναώ τελούμενο ιερό μυστήριο της Προσευχής, της οποίας σκοπός είναι η εμπορική συναλλαγή με τον Κύριο, και σε περίπτωση που δεν υπάρχει, η ψυχολογική αυτοκοροϊδία του προσευχομένου ώστε να μην χρειάζεται ως κυβέρνηση να νομοθετούμε και καρπός αυτού να ασχολούμαστε με τις μίζες μας. Η Κυβέρνηση δηλαδή δέχεται και ευλογεί την παραδεδομένη τέλεση του Προσευχής εν ναώ κατά το Ορθόδοξο Τυπικό ενώ θεωρεί πορνεία κάθε άλλη «Προσευχή» εκτός αυτού".
Πληροφορίες που θέλουν το νομοσχέδιο να είναι μέρος οργανωμένου σχεδίου κατά της Συνόδου (κατά του Συμφώνου εσείς; Κατά της προσευχής εμείς! δήλωσε κυβερνητικό στέλεχος υπό τον όρο να μείνει ανώνυμος) ελέγχονται ως ανακριβείς.
Update: Το onion έχει μια ενδιαφέρουσα έρευνα για την τύχη των Προσευχών. Κυβερνητικά στελέχη, απαντώντας στα στοιχεία της, δήλωσαν πως «Η έρευνα επιβεβαιώνει την ανάγκη να Προσευχόμαστε με τον σωστό τρόπο και σε ενδεδειγμένο περιβάλλον αν θέλουμε να έχουμε επιτυχία στην προσπάθειά μας.»
Monday, 17 March 2008
Γεωθερμία
Δεν έχω ακόμη προσωπική εμπειρία για το πόσο καλά λειτουργεί γιατί δεν έχω ακόμη μετακομίσει στο διαμέρισμά μου, αφού δεν έχει ακόμη τελειώσει. Έκανα όμως γεωθερμική εγκατάσταση και μπορώ στην θεωρία να εξηγήσω πως λειτουργεί.
Κατ'αρχήν κάποια βασικά για τα air condition. Αυτά λειτουργούν με μια αντλία θερμότητας. Αυτό που κάνουν οι αντλίες αυτές είναι να ανταλλάσουν θερμοκρασία μεταξύ δύο κυκλωμάτων αέρα ή νερού. Υπάρχουν λοιπόν δύο εξαρτήματα (ένα έξω και ένα μέσα στο σπίτι) τα οποία ρουφάνε αέρα, τον στέλνουν και τα δύο στην αντλία στην οποία ανταλλάσουν την θερμοκρασία τους, και τον επιστρέφουν πάλι πίσω (το μέσα πάει πάλι μέσα στο σπίτι και το έξω, έξω).
Όταν θέλουμε κρύο στο σπίτι, τότε παίρνουμε θερμό αέρα από μέσα και τον κρυώνουμε, και θερμότερο από έξω και τον ζεσταίνουμε. Όταν θέλουμε ζέστη τότε παίρνουμε κρύο αέρα από μέσα και τον ζεσταίνουμε, και πιο κρύο από έξω και τον κρυώνουμε περισσότερο.
Η ενέργεια που κάνει όλο αυτό δυνατό, έρχεται από την αντλία (κομπρεσέρ) που είναι κρεμασμένη στον τοίχο και είναι ηλεκτρική.
Όπως καταλαβαίνουμε, όσο πιο ζεστός είναι ο αέρας που ξεσταίνουμε απ΄έξω, τόσο πιο πολύ ρεύμα καίμε. Όταν ανάβουμε το air condition μεσημεριάτικα, παίρνουμε καυτό αέρα στους 40 βαθμούς οπότε καίμε πάρα πολύ ρεύμα. Αντίστοιχα όταν το ανοίγουμε για θέρμανση, έξω μπορεί να έχει κοντά στο 0 ή και κάτω από αυτό, οπότε καίμε πάλι πολύ ρεύμα.
Όπως καταλαβαίνουμε, όλα αυτά κάνουν το air condition τον πιο ενεργοβόρο τρόπο κλιματισμού.
Η γεωθερμία δεν διαφέρει σε τίποτε από πλευράς φυσικής. Έχει μια αντλία θερμότητας η οποία λειτουργεί με δύο κλειστά κυκλώματα νερού. Αυτό την κάνει πιο αποτελεσματική σε σχέση με τα air condition που λειτουργούν με αέρα.
Το κυριότερο όμως είναι άλλο. Το έξω κύκλωμα, μπορεί να προέρχεται από υπόγεια νερά ή να είναι ένα κύκλωμα νερού που κυκλοφορεί στα θεμέλια του σπιτιού 2-3 μέτρα κάτω από την γη.
Στην ιδανική περίπτωση μιας υπόγειας λίμνης η πηγής (που πρέπει να βρεθεί με γεώτρηση), η θερμοκρασία του νερού είναι σταθερή όλο τον χρόνο γύρω στους 17 βαθμούς κελσίου. Αυτό είναι ιδανικό γιατί όταν έξω κάνει 40 βαθμούς και θέλεις να κρυώσεις το σπίτι σου αντί για αέρα 40 βαθμών να ζεστάνεις, παίρνεις νερό 17 βαθμών να ζεστάνεις· το κέρδος είναι τεράστιο. Αντίστοιχα όταν έξω κάνει παγωνιά 0 βαθμών, αντί να κρυώνεις αέρα 0 βαθμών παίρνεις νερό 17 βαθμών να κρυώσεις.
Η περίπτωση με τους σωλήνες που κυκλοφορούν στα θεμέλια είναι παρόμοια. Η θερμοκρασία κάτω από την γη είναι περίπου σταθερή και ζεστή το χειμώνα και κρύα το καλοκαίρι.
Το συνολικό αποτέλεσμα είναι για κάθε βατ ρεύματος που καταναλώνεις παίρνεις 5 βατ θερμικά από την γη.
Παρόλο που χρειάζεται συγκεκριμένη μελέτη σε κάθε σπίτι που θέλει να κάνει τέτοια εγκατάσταση, σε γενικές γραμμές το αυξημένο κόστος εγκατάστασης σε σχέση με το πετρέλαιο για θέρμανση και air condition για ψύξη, αποσβένεται σε 6 με 7 χρόνια από την μειωμένη κατανάλωση. Άσε που δεν έχεις την βρώμα του πετρελαίου. Τα κόστη σε σχέση με το φυσικό αέριο είναι παρόμοια (απόσβεση σε 7 με 8 χρόνια).
Το κύκλωμα νερού που είναι μέσα στο σπίτι μπορεί να ζεσταίνει το σπίτι ως ενδοδαπέδιο κύκλωμα, εντοιχισμένο κύκλωμα ή fan coil. Το πρώτο, είναι καλό για θέρμανση (γιατί ζεσταίνει τον αέρα στο πάτωμα ο οποίος ανεβαίνει προς το ταβάνι και ξαναζεσταίνει τον κρύο που πέφτει κάτω) αλλά όχι στην ψύξη - κάνει μόνο δροσισμό (ο κρύος αέρας μένει στο πάτωμα και δεν αλλάζει). Το δεύτερο, δουλεύει πολύ καλά και στις δύο περιπτώσεις αλλά χρειάζεται ελεύθερο χώρο στους τοίχους και στα υπνοδωμάτια· αυτό δεν είναι πάντα εύκολο. Το τρίτο είναι σύστημα που βρίσκουμε συχνά στους χώρους εργασίας και στα ξενοδοχεία ή νοσοκομεία. Δουλεύει όπως το ψυγείο αυτοκινήτου με νερό και αέρα που περνά μέσα από το ψυγείο και ψύχεται ή θερμαίνεται.
Συμπερασματικά, πρόκειται για μια οικολογική και οικονομική επιλογή που σε συνδυασμό με μια καλή μόνωση (και φύτεμα της ταράτσας - αλλά αυτά σε επόμενο ποστ) μπορεί να μειώσει τις ενεργειακές ανάγκες ενός κτιρίου.
Η παραπάνω περιγραφή είναι από κάποιον μη ειδικό, οπότε μπορεί να έχει κάποιες ανακρίβειες, αλλά είναι όσο μπορούσα να την κάνω πιο σωστή.
Θύελλα
Αυτό το όμορφο τραγούδι από τον Bob Dylan είναι εκτός από όμορφο καλλιτεχνικά, και ένα φοβερό πολιτικό τραγούδι για μια πονεμένη ιστορία.
Φυσικά η ιστορία του Carter έγινε και ταινία με τον Denzel Washington.
Enjoy!
Saturday, 15 March 2008
Γράμμα στην αγέννητη κόρη μου
Καταρχήν σου εύχομαι να περάσεις καλά τις τελευταίες ημέρες που δεν έχεις το προνόμιο, και το βάρος, να αναπνέεις. Με το καλό να διαβείς τον Ρουβικώνα της ύπαρξης. Για σένα, ο κύβος ερίφθει κάποιους μήνες πριν.
Κατά δεύτερον, δεν θέλω να παρεξηγήσεις αυτό το αγάπη μου. Αγαπώ και την μητέρα σου και θα αγαπώ και σένα. Η μία αγάπη δεν μειώνει την άλλη στο ελάχιστο, γιατί είναι δυο διαφορετικές αγάπες. Η μία είναι χωρίς όριο και η άλλη χωρίς όρους.
Την μητέρα σου την αγαπώ και μπορώ να κάνω τα πάντα για αυτήν. Μπορώ να τσακωθώ με συγγενείς μου, να χάσω φίλους μου, να αρχίσω το τσιγάρο, να κάνω έγκλημα. Για σένα δεν μπορώ να τα κάνω όλα αυτά.
Την μητέρα σου όμως την αγαπώ για αυτό που είναι. Για τον τρόπο που κάνει έρωτα, τον τρόπο που μπεμπεκίζει στην ομιλία, τα μαλλιά της όταν τα φωτίζει ο ήλιος, το πως γελάει με τα μάτια, τις εξυπνάδες και τις βλακείες που λέει, αυτά που απαιτεί και αυτά που δίνει. Εσένα, θα σε αγαπώ όπως και να είσαι. Όμορφη ή άσχημη, έξυπνη ή βαρετή, σέξυ ή λεσβία, ναρκομανής ή μεθύστακας, άνετη ή ντροπαλή, θα είσαι πάντα η κοράκλα μου.
Αυτά όμως δεν είναι γιατί σου γράφω αυτό το γράμμα.
Σου γράφω για να σου δώσω μερικές συμβουλές για την περιπέτεια που ξεκινάς και που λέγεται Ζωή. Δεν θα το καταλάβεις για αρκετά χρόνια, αλλά δεν έχεις άλλες προσπάθειες, άλλα κανονάκια. Έρχεσαι μέσα από την ανυπαρξία· εμφανίζεσαι μέσω ενός θαύματος και περνάς την υπόλοιπη ζωή σου προσπαθώντας να αποτρέψεις το επόμενο θαύμα, αυτό που θα σε ξαναγυρίσει σε αυτήν. Και επειδή αυτό δεν γίνεται, το μόνο που μπορείς να κρύψεις, είναι το κεφάλι σου στη άμμο.
Έτσι θα κάνεις τα πάντα για να μην κοιτάξεις την άβυσσο. Αυτή όμως θα υπάρχει, όπως υπήρχε για όλους όσοι προηγήθηκαν από εσένα και όλους όσους θα επακολουθήσουν.
Αν όμως σπάσεις αυτόν τον κύκλο, όπως το έκαναν κάποιοι άλλοι πριν από εσένα, αν σταματήσεις να προσπαθείς να αποφύγεις τον θάνατο, τότε ίσως μπορέσεις να ζήσεις πραγματικά. Τότε κάθε στιγμή, κάθε μέρα, θα είναι γιορτή γιατί θα ξέρεις πόσο μοναδική είναι και πόσο φεύγει ανεπίστρεπτα. Τότε θα καταλάβεις πως μόνο η αγάπη, η κατανόηση, η συμπόνια, η αλληλεγγύη υπάρχουν, και πως όλα αυτά πηγάζουν από τον θάνατο, τον απόλυτο κριτή μας.
Εύχομαι τότε, να έχεις μια ανοιχτή καρδιά. Ανοιχτή στις εμπειρίες, ανοιχτή στους άλλους, ανοιχτή και γεμάτη αυτοπεποίθηση - ποιά είναι η διαφορά άλλωστε;
Συνειδητοποίησε πως δεν υπάρχει μοναδικός τρόπος θεώρησης των πραγμάτων, πως ακόμη και μια στιγμή μπορεί να κουβαλάει το βάρος μια ς ολόκληρης ζωής ή ακόμη και χιλιάδων ζωών, πως το καλύτερο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί είναι να πληρώσεις τις συνέπειες των δικών σου πράξεων, πως δεν υπάρχει τίποτε το κακό στο λάθος αλλά μόνο στο να μην προσπαθήσεις καν.
Με μια λέξη απόκτησε κρίση. Κατάλαβε πότε να μιλάς και πότε να το βουλώνεις, πότε να γελάς και πότε να κλαις, ξεχώρισε την ομορφιά από την ασχήμια, το βαρετό από το συνηθισμένο, το ξεχωριστό από το επιτηδευμένο.
Αν τα κάνεις αυτά, θα αξίζει και η Ιθάκη και το ταξίδι.
Αγγελία
Friday, 14 March 2008
Ασφαλιστικό
Αυτή την ανάλυση (άσχετο αν συμφωνούμε ή όχι) δεν την ακούμε στα χαζοπαράθυρα.
Λείπει.
Thursday, 13 March 2008
Χωρίς εφόδια
Και μετά εσείς ασχολείστε με το ασφαλιστικό.
Εδώ μιλάμε η γυναίκα δεν είχε τηλεόραση για δύο χρόνια. Το καταλαβαίνετε;
Κι' εσύ Δημητράκη δεν τρως το φαϊ σου,
κι' εσύ Δημητράκη το βλέπεις και κλαις.
Λουλούδια σπαρμένη να είν' η ζωή σου,
κι' εσύ Δημητράκη να τρως ό,τι θες.
ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΟΙ.
Wednesday, 12 March 2008
Υπάρχει κανείς υπέρ των δημοσιογράφων;
Η κ. Στάη δεν δέχεται παρεμβάσεις γιατί δεν χρειάζεται παρεμβάσεις για να κάνει την δουλειά τού συστήματος. Ας βάλουμε ρεφενέ να τους στείλουμε από μια κόπια του Manufacturing Consent για να δούνε πως δουλεύουν.
Οι Δημοσιογράφοι είναι η άλλη πλευρά της κρίσης. Δεν φτάνουν οι πολιτικοί για να εξηγήσουν πως καταντήσαμε έτσι. Ο μεταπολιτευτικός κύκλος έφτασε πια στο τέλος του.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Τσίπρας χωρίς να έχει πρόγραμμα κοντεύει να διεκδικεί την εξουσία. Γιατί, οποιοσδήποτε είναι καλύτερος από αυτούς.
Οι Δημοσιογράφοι είναι μέρος του προβλήματος γιατί μόλις πήραν το μπαξίσι τους, το βουλώσανε και ψάχνανε αν οι απεργοί άφησαν αρκετό προσωπικό ασφαλείας. Αντί να ασχολούνται με τα αιτήματα των απεργών. Αλλά είπα ήδη γιατί αυτή η τακτική είναι αδιέξοδη.
Και αν έκαναν καλά την δουλειά τους δεν σημαίνει πως θα ήταν πάντα υπέρ των απεργών. Αύριο δεν θα έχουμε τρένα και μετρό στην Αθήνα με αίτημα να ενταχθούν στα βαρέα και ανθυγιεινά. Δηλαδή οι λιγνιτωρύχοι τι θα είναι; Στα καταναγκαστικά κάτεργα;
Δεν ντρεπόμαστε λέω εγώ. Από που και ως που νομοθετούμε ποιός είναι και ποιος δεν είναι στα βαρέα και ανθυγιεινά; Από που και ως που είναι πρόβλημα η ενοποίηση των ταμείων; Από που και ως που δεν πρέπει διοικητικά να απλοποιηθούν τα ταμεία.
Οι νόμοι πρέπει να θέτουν τις αρχές και τους μηχανισμούς κρίσης και συμμόρφωσης. Ας βάλει ο νόμος κριτήρια για βαρέα και ανθυγιεινά (π.χ. αν η μέση προσδόκιμη ηλικία είναι χαμηλότερη από τον μέσο όρο) και ας αποφασίζουν κάποιοι δικαστές κάθε 5 χρόνια πια επαγγέλματα θα είναι μέσα. Αλλά πως θα μπορούσαμε να βάλουμε την συντεχνία του κάθε υπουργού μέσα; Πως θα μπορούσαμε να το παρέχουμε σαν δώρο για να πάρουμε ως κυβέρνηση άλλα ανταλλάγματα από τον τάδε κλάδο; Πως να χάσουμε την δυνατότητα να αποφασίζουμε σαν Θεοί;
Ε αυτό δεν είναι πολιτική. Δεν ψηφίζω αυτόν που αποφασίζει να με βάλει στην τρυπούλα μου και ας κρυώνουν όλοι οι άλλοι. Και εν πάση περιπτώσει, δεν είναι δυνατόν να λέγεται αριστερή πολιτική αυτή η εμπορική συναλλαγή.
Όσον αφορά τις συντάξεις, ποια είναι τα κριτήρια για την κύρια σύνταξη; Ο μισθός που έπερνες και πόσο θα ζήσεις όσο είσαι στην σύνταξη (κατά μέσο όρο). Ε δεν γίνεται να ανεβάσουμε το μέσο όρο ζωής στα 120 και να πέρνουμε σύνταξη στα 65. Ας το πάρουμε απόφαση.
Ας μπει και εδώ κανόνας για το πότε μπαίνουμε στην σύνταξη. 20, 25 30 χρόνια από τον μέσο όρο ζωής. Ας κρίνεται κάθε πενταετία και τέρμα.
Δεν χρειάζονται πολλά ταμεία εκτός αν το κριτήριο του μισθού δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Ας πούμε, στους Αγρότες, στους Αυτοαπασχολούμενους μπορεί να εφαρμοστεί μια ισοδυναμία; Ας το βρουν εξυπνότεροι από εμένα αλλά αν γίνεται, τότε δεν χρειάζονται πάνω από ένα ταμείο. Αν όχι ας έχουμε 2 ή 3. Όχι όμως παραπάνω.
Ακόμη, άλλα τόσα επικουρικά στα οποία να έχει επιλογή ο ασφαλισμένος να πάει και να βάλει τις έξτρα εισφορές του. Κάποια με περισσότερες εισφορές και παροχές και κάποια όχι.
Τέλος, επιδοτούμενα (μέσω της μείωσης της φορολογίας) ιδιωτικά προγράμματα για όσους έχουν την δυνατότητα, ώστε να διευκολύνεται η αποταμίευση σε βάρος της κατανάλωσης.
Αν γίνουν όμως αυτά δεν θα έχουμε το ασφαλιστικό να ασχολούμαστε κάθε τρεις και λίγο και να μας απειλεί ή να μας δωροδοκεί η κάθε κυβέρνηση κατά το δοκούν.
Αχ. Τα είπα. Στο Κυπριακό τώρα, η συνάντηση Χριστόφια - Ταλάτ....
Tuesday, 11 March 2008
Ξανθή Μητέρα
Πρώτος μίλησε ο μέγας συντονιστής δραστηριοτήτων.
- Θεωρώ πως πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη έμφαση στις λατρευτικές μας υποχρεώσεις. Έχουμε τον τελευταίο καιρό πάρει αρκετούς εργάτες και τους βάλαμε σε υπηρεσίες λατρείας. Παρόλα αυτά έχουμε πάρα πολλές απώλειες και δεν είναι αρκετοί οι εργάτες που έχουν σταλεί. Μην ξεχνάτε πόσο σημαντικό είναι να λατρεύουμε την Ξανθή Μητέρα, την Υπέρτατη Θεά η οποία πρέπει να τρέφεται καθημερινά με αρκετούς από εμάς ως θυσία.
Τον λόγο πήρε ο αρχιπρογραμματιστής βάρδιας.
- Ex officio έχω χρέος να δώσω πόρους στις εργασίες. Οι καιροί είναι μεν καλοί αλλά μην ξεχνάμε πως η ανάπτυξη είναι που δίνει εργασία στα παιδιά μας και μπορεί να κάνει την κοινότητά μας ισχυρή στην διεθνή γεωπολιτική σκηνή. Παρόλα αυτά, θα συμφωνήσω με τον μέγα συντονιστή. Η Θεά πρέπει να είναι ευχαριστημένη αν θέλουμε καλή παραγωγή.
Κανένας δεν θυμόταν τις απαρχές της λατρείας της Ξανθής Μητέρας. Το μόνο σίγουρο ήταν πως ξεκίνησε πριν από πολλές γενιές. Ίσως κάποια εξερευνητική αποστολή, από αυτές που η κοινότητα έστελνε συχνά πυκνά, να είχε ανακαλύψει τον ιερό χώρο στον οποίο η Ξανθή Μητέρα κινούταν.
Και αν το θέαμά της ήταν εκθαμβωτικό, αν ο ήλιος ήταν διαφορετικός όταν περνούσε από μέσα της, δεν υπήρχε αμφιβολία πως αυτό που της έδινε την απόκοσμη δύναμη, αυτό που την έκανε Μητέρα όλων των Θεοτήτων ήταν η μυρωδιά της. Η θεία μυρωδιά η οποία έμενε πίσω της στον χώρο, και την οποία μπορούσες να διακρίνεις για πολλή ώρα μετά το πέρασμά της.
Αυτή τους οδηγούσε. Η μυρωδιά· λεβάντα με λίγο νυχτολούλουδο, τόσο, ώστε να σπάει την σιγουριά των οσφρητικών κυττάρων και να σε κάνει να μυρίζεις ξανά και ξανά για να σιγουρευτείς.
Η λατρεία της είχε τα θύματά της. Οι ιερείς και οι ιέρειες της Ξανθής Μητέρας έπρεπε να περπατήσουν - σε πλήρη σχηματισμό - μισή ώρα για να φτάσουν στον λατρευτικό τόπο. Και τότε ξεκινούσαν, τις λατρευτικές πορείες. Ακολουθούσαν την μυρωδιά της Ξανθής Μητέρας ψάχνοντας μια ματιά της Αυστηρής Θεάς.
Και αυτοί που την έβρισκαν - υπνωτισμένοι από την μυρωδιά της -, έβρισκαν τον θάνατο από τον Θεϊκό Θυμό, θυσία στον πανάρχαιο νόμο που λέει πως υπάρχει ιεραρχία στην ύπαρξη στον κόσμο ετούτο, και πως οι Θεοί είναι ανώτεροι από τα υπόλοιπα όντα.
Λιγότεροι από τους μισούς ιερείς ξαναγυρνούσαν στην κοινότητα το βράδυ. Όσοι γυρνούσαν ήταν αποκαμωμένοι αλλά γεμάτοι ελπίδα πως την επόμενη ημέρα θα ξημερώσει η μέρα που θα Την δούνε.
Το κλειδί γύρισε με γρήγορες κινήσεις.
- Γυναίκα, γύρισα.
- Τι κάνεις αγάπη; Πως ήταν η δουλειά;
- Καλά μωρέ, βαρετά λίγο. Εσύ;
- Δεν μπορείς να φανταστείς πόσα μυρμήγκια σκότωσα και σήμερα. Κάτι πρέπει να κάνουμε, έχουμε γεμίσει.
Blogged with Flock
TweetΜηδενισμός
Πιστεύω πως οι τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας μπορούν, σε γενικές γραμμές να χωριστούν σε δύο ομάδες. Οι τομείς του φωτός και αυτοί της φαντασίας.
Το φως αναφέρεται σε όλες τις δραστηριότητες που είναι ορθολογικές κατά κύριο λόγο, που γίνονται καλύτερες μεσ' την διαφάνεια και το φως. Επιστήμη, πολιτική, διαχείριση, αντιπροσώπευση για παράδειγμα.
Η φαντασία, όλα αυτά στα οποία ο ορθολογισμός είναι άχρηστος, αντιπαραγωγικός και εκτός θέματος. Εκεί βασιλεύει μόνη της μαζί με το ταλέντο και την έμπνευση· τέχνες, έρωτας, μαγειρική.
Μπορούμε αν θέλετε να τις ονομάσουμε, μετά και τον Φιλόσοφο, Απολλώνιες και Διονυσιακές.
Συχνά τα όρια είναι δυσδιάκριτα. Πάρε την γυναικεία μορφή και αποκάλυψε λίγο από αυτή. Είσαι ερωτικός, είσαι ακόμη στην φαντασία. Γδύστην και έγινες πορνογράφος, έμπορος, στο φως.
Για να μην πολυλογώ, στην χώρα αυτή έχουμε μπλέξει τα μπούτια μας. Πήραμε το μυστήριο, το σκοτάδι, το ρομαντισμό και αντί να γεννήσουμε τέχνη και ψυχή από αυτόν, τα χρησιμοποιούμε στην πολιτική, στην δικαιοσύνη, στην καθημερινότητα.
Οι αποφάσεις των δικαστών είναι έργα τέχνης. Αποφυλακίζονται για λόγους υγείας αρχιμαφιόζοι, αν κάνεις μικρό αδίκημα την πάτησες ενώ αν κάνεις μεγάλο δεν φοβάσαι τίποτε, οι δικηγόροι είναι μέρος του σταρ σύστεμ.
Οι γιατροί είναι συγγραφείς. Έχεις ανάγκη από γνωμάτευση; Την έχεις. Αλλάζουμε πανεπιστήμια με την βοήθειά τους. Φάρμακα γράφονται κατά παραγγελία ασθενών. Όλα μέρος του σέρβις. Στο κάτω κάτω αν δεν μας τα γράψει αυτός θα πάμε στον άλλο.
Οι δημοσιογράφοι, το κατεξοχήν επάγγελμα του φωτός και της διαφάνειας δεν μπορούν καν να χαρακτηριστούν. Με τα ανώνυμα σχολιάκια στις παραπολιτικές στήλες εκβιάζουν. Φωνάζουν για το ασφαλιστικό και ρίχνουν υπουργούς μόλις θιγούν τα δικαιώματά τους, αλλά το βουλώνουν μόλις πάρουν το Ταμείο τους. Ας καταλάβουν όμως, πως τώρα πέτυχαν ό,τι πέτυχαν γιατί όλοι χάνουν κάτι σε αυτή την μεταρρύθμιση. Όταν περάσει όμως, στην επόμενη, τότε που θα μεταρρυθμιστεί και θα εξαφανιστεί μόνο το δικό τους Ταμείο, όσο και αν φωνάζουν δεν θα συγκινούμαστε.
Οι πολιτικοί είναι απλές στάρλετ στο σύστημα αυτό. Οι κάμερες είναι πάνω τους αλλά δεν είναι πραγματικοί ηθοποιοί και όλοι το ξέρουν. Έρχονται με σκοπό να αλλάξουν τα πράγματα (στην καλύτερη των περιπτώσεων), και τελικά αλλάζουν μόνο τους εαυτούς τους και ίσως και τα πορτοφόλια τους.
Όλοι είναι εκβιάσιμοι και οι περισσότεροι εκβιάζονται.
Σας βαρέθηκα. Καλύτερα να γράφω ένα μπλογκ και να το διαβάζω μόνος μου, παρά να κάθομαι να παρακολουθώ τον καθημερινό μίζερο κατήφορό σας μέσα από τα πλυντήρια χρήματος που ονομάζετε κανάλια.
Για τον μηδενισμό,
Βάσκες
Blogged with Flock
TweetMonday, 10 March 2008
Συγγνώμη
Πριν σπεύσετε να αναρωτηθείτε αν αυτό για το οποίο νιώθω την ανάγκη να απολογηθώ είναι αληθινό, πρέπει να σας πω, πως δεν το λέω ελαφρά τη καρδία. Χρειάστηκε σημαντική αναδρομή στην προσωπική μου ιστορία, καθώς και επιμονή στην επιστημονική μέθοδο παρόλο τον συναισθηματισμό που είναι αναπόφευκτος σε τέτοιες περιπτώσεις.
Στην αρχή δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια υποψία. Δεν πρόλαβα να ξεκινήσω να γράφω στο μπλογκ για παράδειγμα, και η κάθε γιαγιά στην Δώθε Παναγιά ήξερε για τους μπλόγκερς. Τα κανάλια είχαν πρώτο θέμα τους μπλόγκερς στα Δελτία, και κάθε κουβέντα δεν ήταν πλήρης χωρίς ολίγη από μπλόγκινγκ.
Χθες όμως παρατήρησα και κάτι άλλο το οποίο έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα των σκέψεών μου. Πήγαμε να αγοράσουμε καροτσάκι για την μπέμπα που περιμένουμε εναγωνίως, και είδαμε και άλλους πολλούς να αγοράζουν καροτσάκια· στον δρόμο, πάρα πολύς κόσμος βγαίνει με παιδιά και κάνει βόλτες· φίλοι μας και συγγενείς έχουν μικρά ή και νεογέννητα παιδιά. Αυτό δεν συνέβαινε πριν από λίγο καιρό, μια δεκαετία ας πούμε.
Αυτό με έβαλε σε σκέψεις· ήταν δυνατόν τα θέματα που με απασχολούν εμένα να είναι τόσο σημαντικά ώστε να είναι στην κορυφή του προβληματισμού; Αποφάσισα να το ψάξω περισσότερο.
Σκέφτηκα σημαντικές στιγμές στην ζωή μου· Πανεπιστήμιο· Ενώσεις με γυναίκες· Χωρισμοί· Εργασία· Γάμος· Εκλογές. Η έρευνα ήταν κατηγορηματική: είχα δίκιο.
Όταν πήγα για παράδειγμα πανεπιστήμιο οι περισσότεροι άνθρωποι που ήξερα πήγαιναν πανεπιστήμιο. Φοβερό! Ήξερα και άλλους, συγγενείς ή φίλους, που δεν πήγαιναν, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία πήγαινε. Και αυτά που έκανα; Φυσικά. Κλαμπ, πάρτυ, μαθήματα και τρέλλες ήταν ό,τι έκαναν όλοι.
Όταν τα έφτιαχνα με κάποια, όλος ο κόσμος ήταν ζευγάρια. Τους έβλεπα στους δρόμους να πηγαίνουν χέρι χέρι· στα εστιατόρια να τρώνε δυο δυο. Τα τραγούδια μιλούσαν όλα για τον έρωτα. Γενικότερα δεν υπήρχε κανένα άλλο θέμα στην κοινή θεματολογία.
Ο χωρισμός; Τότε ήταν που το φαινόμενο ήταν πιο χαρακτηριστικό. Δεν υπήρχε τραγούδι που να μην μιλάει για χωρισμό. Τα βιβλία και τα έργα στο σινεμά ήταν όλα συγκινητικά και θλιμμένα. Πράγματι, η μελαγχολία ήταν μέσα στην ατμόσφαιρα της ίδιας της πόλης.
Δεν χρειάζεται να επιμένω με άλλα παραδείγματα. Είναι φανερό πως επιβάλω την ατζέντα του προβληματισμού και πως γενικά ο κόσμος γυρίζει γύρω από εμένα.
Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι αυτό για όλους εσάς, και μεγαλόψυχος ων, θέλω και πάλι να σας ζητήσω συγγνώμη, αλλά δεν το κάνω επίτηδες. Προφανώς έχω γεννηθεί με αυτό το χάρισμα το οποίο, σημειωτέον, δεν μπορώ να ελέγξω. Δεν το κάνω επίτηδες, απλώς ασχολούμαι με τα σημαντικά πράγματα και πολλοί από εσάς, συμπολίτες μου, μού το αναγνωρίζετε.
Και πάλι, δεχτείτε την συγγνώμη μου αλλά δεν μπορώ να υποσχεθώ πως δεν θα ξαναγίνει.
Blogged with Flock
TweetSaturday, 8 March 2008
Παλιοί γνώριμοι
Ο υπόγειος του Λονδίνου έβαζε ποιήματα σε θέσεις που κανονικά ήταν για διαφημίσεις. Γιατί αυτό το ποίημα μου έκανε εντύπωση και όχι κάποιο άλλο, φοβάμαι πως ανήκει σε αυτές τις διεργασίες του μυαλού που η συνείδηση δεν μπορεί να αγγίξει.
Το απομνημόνευσα· δεν ήταν δύσκολο ή δεν μου φάνηκε δύσκολο. Δεν το ξανάδα. Κάποιες στιγμές μου ξανάρχεται στον νου, το λέω σε κάποιον ταλαίπωρο που τυχαίνει να είναι δίπλα μου και ένα τσούρμο αναμνήσεις ξυπνάνε μαζί με αυτό.
Χθες μου ξανάρθε, σκέφτηκα πως δεν ήξερα ούτε καν ποιός το έχει γράψει και έτσι μπήκα στο Internet να το βρω.
Ω Θαύμα των Θαυμάτων, ω Γνώση που υπάρχεις στον αιθέρα, περίμενες για μένα, περίμενες να γκουγκλάρω "The Leader Poem" και να· εμφανίστηκες να μου πεις πως σε έχει γράψει ο Roger McGough. Να μου πεις πως το δεύτερο Can I αντιστρέφεται σε I can, και πως υπάρχει μόνο ένα Yippee.
Αυτό για μένα είναι το θαύμα του Ιντερνετ. Το θαύμα να μπορείς να βρεις ό,τι ψάχνεις· ακόμη και το παρελθόν σου.
Μην ξεχνάμε όμως πως αυτό το θαύμα υπάρχει χάρη σε ένα άλλο θαύμα. Το θαύμα να μπορείς να βρεις ανθρώπους που να ενδιαφέρονται για αυτό που σου ήρθε να γράψεις· ακόμη και κάποιο ποίημα του Roger McGough.
Για την ιστορία, το ποίημα The Leader:
I wanna be the leader
I wanna be the leader
Can I be the leader?
Can I? I can?
Promise? Promise?
Yippee I'm the leader
I'm the leader
OK what shall we do?
Blogged with Flock
TweetΑγγελία
Blogged with Flock
TweetFriday, 7 March 2008
Η σημασία των μπλογκ
Ένα φοβερό audio από το onion για την ασημαντότητα των περισσοτέρων μπλόγκ.
Με κάνει να θέλω να σταματήσω.
Από την άλλη, να και ένα σημαντικό μπλογκ που έμαθα από το κουρδιστό πορτοκάλι.
Blogged with Flock
TweetThursday, 6 March 2008
Νέα πρόταση για την επίλυση του Μακεδονικού
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες ο κ. Νίμιτς κόμισε νέα επαναστατική πρόταση για την επίλυση του Μακεδονικού.
Πληροφορίες που διαρρέουν από την Θεσσαλονίκη, μετά την επίσκεψη με τον πρέσβη μας στον ΟΗΕ κ. Βασιλάκη, επισημαίνουν πως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα συμφωνίας.
Ο κ. Νίμιτς πρότεινε να δημιουργηθεί νέο κράτος (στα πρότυπα της Ανδόρρας), στα σύνορα Ελλάδας - Σκοπίων με το όνομα Μακεδονία και στο οποίο να στείλουμε τους 5.000 πολίτες των Σκοπίων οι οποίοι πήραν μέρος στα συλλαλητήρια και οι 8.000 περίπου που πήραν μέρος στα χθεσινά συλλαλητήρια. Έτσι θα είναι και οι δύο ευχαριστημένοι πως είναι στην μοναδική Μακεδονία.
Οι υπόλοιποι, μπορούμε να ζήσουμε κανονικά ονομάζοντας τις υπόλοιπες περιοχές όπως θέλουμε, αφήνοντας την Μακεδονία στην ησυχία της.
Προτείνω Δημοκρατία της Ηρεμίας και Περιφέρεια Ησυχίας.
Blogged with Flock
TweetWednesday, 5 March 2008
Γυαλόχαρτα
Είχε μαζέψει όλα τα εργαλεία για την δουλειά του. Φυσικά ήταν καλλιτέχνης, και το μεγαλύτερο εργαλείο κάθε καλλιτέχνη είναι ο πόνος. Αυτός είναι η λίμνη στην οποία τα ψαράκια μεγαλώνουν. Απο εκεί ο καλλιτέχνης αρπάζει μια πέρκα εδώ, έναν κυπρίνο εκεί, μια τσιπούρα παραπέρα, και τα σερβίρει μαριναρισμένα, καλοψημένα ή ωμά ανάλογα με τα γούστα του.
Παρόλα αυτά είχε τα εργαλεία του κι ας μην είχε πολύ πόνο. Τα καλύτερα όμως, ήταν η συλλογή του από γυαλόχαρτα. Είχε την πλήρη γκάμα 60άρια, 100άρια, 220άρια, 1200ρια, ό,τι βάζει ο νους.
Αρχικά, έφτιαχνε το έργο του το οποίο ήταν χοντροκομμένο, ανέτοιμο για εξωτερική προβολή. Αυτή η φάση ήταν η πιο δημιουργική γιατί ανέβλυζε από μέσα του ο οίστρος της δημιουργίας, το έργο σχεδόν φτιαχνόταν μονάχο του, ο χρόνος δεν είχε την κανονική του ροή, και ο κόπος, σταματημένος σαν σε υδροηλεκτρικό φράγμα, δεν πέρναγε στο κατώφλι της συνείδησης.
Μετά άρχιζε ο γολγοθάς του γυαλοχαρτίσματος. Όχι, όχι δεν είναι Γολγοθάς η σωστή λέξη. Υποδηλώνει πόνο, και πόνο δεν είχε. Πρέπει να κρατήσουμε μόνο την ανηφόρα από τον Γολγοθά, χωρίς το κουβάλημα του σταυρού για να έχουμε την σωστή εικόνα. Άρχιζε από τα πιο χοντρά γυαλόχαρτα, έκοβε τις πιο σκληρές αγκίθες, δεν άφηνε σκληρίες και άλλαζε σιγά σιγά το έργο του. Προχωρούσε στα πιο φίνα, και δεν άφηνε ούτε μια γωνία, ούτε μια αγκιθούλα, μέχρι που του έδινε μια βελουδένια, μεταξένια αν θέλετε, υφή που υπνώτιζε το άγγιγμα.
Αυτό με τη σειρά του, μετασχηματιζόταν και γινόταν διαφορετικό από ό,τι ξεκίνησε. Αυτό τον έτρωγε. Υπάρχει ένα όριο πάνω από το οποίο ο ποσοτική αλλαγή γίνεται ποιοτική. Το παιδί που ρωτάει την μητέρα του «έξι είναι πολύ;» το ξέρει πολύ καλά. Απλώς δεν μπορεί να βρει την απάντηση ακόμη. Σε κάποιες περιπτώσεις, η απάντηση δεν βρίσκεται ποτέ.
Φοβόταν πως τα γυαλόχαρτά του, η ναυαρχίδα των εργαλείων του, ήταν πιο δυνατά και από τον ίδιο. Φοβόταν πως ήταν πιο έξυπνα, πιο καπάτσα από αυτόν και πως αντί να υπογράφει αυτός θα έπρεπε αυτά να είχαν την πατρότητα.
Υπερβολές, δεν φοβόταν. Απλώς του περνούσαν στιγμιαία κάποιες αρνητικές σκέψεις όταν η ψυχή βρισκόταν σ' άμυνα. Αλλά είχε τις επιτυχίες του, τον καλούσαν και σε εκπομπές να πει την γνώμη του, είχε και το κοινό του, και δεν ήταν κι άσχημα.
Μια μέρα του τέλειωσε το πιο φίνο γυαλόχαρτο. Βαρέθηκε να πάρει άλλο. Ήταν αργά, ήταν κουρασμένος, ήταν σχεδόν έτοιμο το έργο. Το ξανακοίταξε. Δεν είχε τίποτε σοβαρό. Μια χαζοαγκίθα εδώ, μια μαλακίτσα εκεί αλλά κατά τα άλλα ήταν εντάξει. Σιγά μωρέ, πολλοί θα δουν και λίγοι θα καταλάβουν. Το έδωσε έτσι.
Κάτι ένιωσε μέσα του. Σαν να είχε κάνει σκανταλιά! Φοβερό. Αντί οι τύψεις να τον βαρένουν κοιμήθηκε πιο ανάλαφρος, πιο ήσυχος. Άβυσσος τελικά η ψυχή του ανθρώπου.
Όταν τέλειωσε το επόμενο, το έκανε επίτηδες. Δεν πήγε για να ξαναπάρει το γαμωγυαλόχαρτο. Δεν σταμάτησε να χρησιμοποιεί αυτά που είχε όμως. Συνέχιζε να ισιώνει τις πιο άσχημες γωνίες αλλά να αφήνει τις μικρότερες. Σιγά μην είναι άσχημες οι γωνίες. Πρέπει να ματώσεις λίγο για να νιώσεις ζωντανός. Και αυτός ένιωθε ζωντανός. Όσο λιγότερο έτριβε, τόσο λιγότερο τον έτρωγε.
Η απόφαση ήρθε με φυσικό τρόπο. Τέλειωσε και το χοντρό γυαλόχαρτο, και τα σταμάτησε εντελώς. Κάθε έργο ήταν σαν απίστευτο ακατέργαστο διαμάντι, που μετά από προσπάθειες χρόνων, με τα χέρια ματωμένα από το σκάψιμο, τα ρούχα λασπωμένα, τα πνευμόνια του καμμένα από το σκαμμένο κάρβουνο και τα φτηνά τσιγάρα, τις τσέπες άδειες από τις φτηνές πουτάνες και το αλκοόλ, τα μάτια θολά από την κούραση, την ψυχή φουσκωμένη απ' την ελπίδα αλλά και πεινασμένη απ'την χρόνια νηστεία, βρέθηκε μέσα στο ορυχείο. Δεν ξέρω τι γυαλίζει περισσότερο, την στιγμή εκείνη που το βρίσκει ο ανθρακωρύχος, το διαμάντι ή το μάτι του.
Βέβαια, έχασε κάποιους απ' το κοινό του· καμμιά γιαγιά δεν πήρε ξανά βιβλίο του για δώρο στα εγγόνια της. Κάτι κέρδισε όμως· κανένας δεκαοχτάχρονος δεν υπήρχε που δεν είχε διαβάσει κάτι δικό του. Έστω κι απόσπασμα.
Δεν τον έτρωγε τίποτε.
Blogged with Flock
TweetTuesday, 4 March 2008
Πρωταθλητές του σεξ
Μια νέα έρευνα έρχεται να προστεθεί στις πάμπολες που έχουν γίνει τον τελευταίο καιρό (όπως αυτή εδώ).
Σύμφωνα με την νέα έρευνα που έγινε για λογαριασμό μεγάλης εταιρίας προφυλακτικών, οι Έλληνες έρχονται πρώτοι στην ομιλία για το σεξ.
«Η έρευνα έγινε με τα υψηλότερα επιστημονικά στανταρτς και είχε δύο σκέλη.» μας δήλωσε ο Dr. Strangelove, εκ των κυρίων συντακτών της έρευνας που θα εμφανιστεί στο επόμενο τεύχος (Μαρτίου) του επιστημονικού περιοδικού Nature.
«Το πρώτο, αφορούσε τις απαντήσεις στις διάφορες έρευνες που διεξάγονται για το σεξ. Οι Έλληνες είναι πρόθυμοι σε ποσοστό 93% να απαντήσουν σε αυτές τις έρευνες. Στην δεύτερη θέση έρχονται οι Ιταλοί με 76,3% και στην τρίτη οι Νοτιοαφρικάνοι με 75,1%» μας εξηγεί. Μάλιστα, οι Έλληνες φαίνονται να ρωτάνε οι ίδιοι, αν κάποιος τους ζητήσει να λάβουν μέρος σε έρευνα, αν είναι για σεξ. «Τους αρέσει να μιλάνε για το θέμα ιδιαίτερα αν είναι για έρευνα», προσθέτει ο Dr. Strangelove.
Το δεύτερο σκέλος αφορούσε την αναφορά στην καθημερινή ομιλία όπου εκφράσεις σχετικές με το σεξ υπάρχουν στο 63,2% της ομιλίας των Ελλήνων. Η διαφορά εδώ με του άλλους λαούς είναι πολύ μεγάλη καθώς οι δεύτεροι Αμερικάνοι έχουν σχεδόν την μισή επίδοση στα 33,5%. Οι λιγότερο ομιλιτικοί είναι οι Μπαουάντου της Πολυνησίας στην γλώσσα των οποίων δεν υπάρχει καν η λέξη σεξ, αφού όλοι γαμιούνται συνέχεια και δεν χρειάζεται να μιλάνε για αυτό.
«Στην αρχή μπερδευτήκαμε, καθώς οι Έλληνες μιλούσαν με σεξουαλικούς όρους και για τα δύο φύλα οπότε πιστεύαμε πως όλοι είναι μπάι. "Θα τον γαμήσω" ήταν μια πολύ συχνή έκφραση ανεξαρτήτως φύλου.» μας είπε ο Dr. Strangelove.
Σύμφωνα με τα ποιοτικά στοιχεία της έρευνας η συχνή ομιλία για το σεξ στην Ελλάδα προκαλεί και η ίδια σεξουαλικά προβλήματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Γιάννης από Πετράλωνα (το επίθετο αν και γνωρίζουμε πως είναι Παπαπέτρου το αποκρύπτουμε για ευνόητους λόγους): «Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να μιλάω για το σεξ και έτσι η γλώσσα μου αιματώνεται και κοκκινίζει. Έχω αφόρητους πόνους στην γλώσσα. Εκτός από αυτό, ο ουρολόγος μου λέει πως το αποτέλεσμα είναι να μην αιματώνεται ο π... και να έχω πρόβλημα στύσης. Δυστυχώς η ζημιά είναι ανεπανόρθωτη αφού η κατάσταση είναι χρόνια, και έχει ξεκινήσει από το Δημοτικό ακόμη.»
«Ίσως στην Ελλάδα να πρέπει να ενώσετε τις δύο ειδικότητες του ΩΡΛ και του ουρολόγου» μας πρότεινε ο Dr. Strangelove.
Blogged with Flock
TweetMonday, 3 March 2008
Αποδοχή
Πρέπει πάντα να βάζουμε τα πράγματα σε ιεράρχιση. Την επόμενη φορά που νευριάζουμε γιατί μας κλείνουν στον δρόμο, γιατί η ουρά στα Starbucks είναι αργή, γιατί το αφεντικό είναι εκνευριστικό, γιατί η γυναίκα μας δεν μας καταλαβαίνει, γιατί ο Ολυμπιακός θα ξαναπάρει το πρωτάθλημα, γιατί η ομάδα δεν παίζει μπάλα, γιατί το χρηματιστήριο πέφτει, γιατί το παιδί δεν μας ακούει και έχει δικιά του άποψη, γιατί θα μας πάρουν την μισή Ελλάδα οι ξένοι, γιατί η σερβιτόρα δεν μιλάει Ελληνικά, γιατί δεν βρίσκουμε να παρκάρουμε, γιατί τα κωλόπαιδα από πάνω κάνουν πάρτυ, γιατί υπάρχουν ναρκωτικά και καταστρέφουν την νεολαία, γιατί δεν υπάρχουν καλά συγκροτήματα πια, γιατί ξεχάσαμε να ονειρευόμαστε, γιατί δεν ξέρουμε τον άνθρωπο που κοιμάται δίπλα μας, γιατί η νεολαία χάλασε, γιατί η κοιλίτσα μας έγινε κοιλάρα, ας σταματήσουμε και ας σκεφτούμε και τον Κώστα που στα είκοσί του ήδη ξεπέρασε τα στάδια του σοκ, της άρνησης, της οργής, της διαπραγμάτευσης, της κατάθλιψης, του πειραματισμού και είναι στην αποδοχή.
Blogged with Flock
TweetSunday, 2 March 2008
Μακεδονική σαλάτα
Πρώτα στο αφηρημένο επίπεδο πριν προχωρήσουμε στο συγκεκριμένο:
Δεν πιστεύω σε μανιχαϊστικές αναλύσεις. Ο κόσμος είναι πιο πολύπλοκος από όσο θα θέλαμε. Όμως, σε σχέση με κάποιο συγκεκριμένο θέμα, και με συγκεκριμένα κριτήρια, μπορείς να θεωρήσεις κάτι ή κάποιον καλό ή κακό, ψηλό ή κοντό προοδευτικό ή συντηρητικό ή ...
Κάνοντας λοιπόν μια εξαιρετικά επισφαλή ανάλυση, θα χωρίσω τους ανθρώπους σε τρία είδη. Αυτούς που ξέρουν από μαθηματικά και αυτούς που δεν ξέρουν. :D (Συγγνώμη δεν μπόρεσα να αντισταθώ). Σοβαρά τώρα, μπορούμε να ζουμε μια ζωή στον φόβο ή μια ζωή ανοικτή. Κάποιοι του δίνουν άλλο όνομα ίσως, αλλά η βάση του διαχωρισμού πιστεύω πως είναι η εξής: Αν κάποιος είναι σίγουρος για την ταυτότητά του, για την ύπαρξη του, για το τι χρειάζεται, για το τι θέλει - προσέξτε δεν είναι το ίδιο -, για το τι είναι διατεθιμένος να δώσει για να το αποκτήσει, για το τι έχει για να δώσει, για το τι του λείπει και πρέπει να καλλιεργήσει ώστε να μπορεί να δίνει και να μοιράζεται, τότε δεν φοβάται.
Αν όμως δεν ξέρει τι έχει, πως το απέκτησε, αν έχει αξία αυτό που έχει, αν μπορεί να του το πάρουν, πως μπορεί να γίνει αυτό, και αν τελικά αυτό που έχει διαφέρει από αυτό που είναι, τότε δεν φοβάται απλώς, είναι ο ίδιος ο φόβος.
Και αν αυτό είναι τραγικό για κάποιον, μικρό το πρόβλημα. Κάθε άνθρωπος είναι αναγκασμένος να ζει την ζωή του με τα κουσούρια της· όλοι έχουμε τις μικρές τραγωδίες μας και τις ξεπερνάμε με τους δικούς μας τρόπους.
Το ίδιο όμως ισχύει και για κάποιον άλλο ζώντα οργανισμό: την κοινωνία. Υπάρχουν κοινωνίες ανοικτές, κοινωνίες αμοιβάδες, που έχουν την δύναμη να αφομοιώνουν ό,τι και να τους ρίξεις. Υπάρχουν άλλες, που αρτηριοσκληρωτικά αναλίσκωνται στις καταγγελίες άλωσής τους από ξένα κέντρα και ξένους επίβουλους. Αυτές, δεν νιώθουν την δύναμη που πηγάζει από μέσα τους να τις οδηγεί στο ταξίδι στον χρόνο, αλλά νιώθουν πως δεν ελέγχουν την μοίρα τους και πονάνε για αυτό. Αυτές οι τραγωδίες είναι μεγάλες.
Όταν έχεις ένα πρόβλημα να λύσεις, μπορείς να το κάνεις είτε ως αμυνόμενος είτε ως επιτιθέμενος. Δεν εννοώ με την στρατιωτική έννοια του όρου αλλά με την ψυχολογική. Είτε αρπάζεις το πρόβλημα από τα κέρατα, και βρίσκεις τις αιτίες και τις ξεριζώνεις, είτε το αφήνεις να υπάρχει και με ασπιρίνες προσπαθείς να εξαλείψεις τα συμπτώματα.
Κάπου εδώ βρισκόμαστε και μεις με το Μακεδονικό. Τα συμπτώματα θα γίνονται όλο και χειρότερα και κάθε φορά που θα αρνούμαστε το Ντεπόν, θα χρειαζόμαστε Ασπιρίνη. Όταν θα αρνούμαστε και αυτή, θα πρέπει να πάρουμε Μεσουλίντ κ.ο.κ. Χρειάζεται να θυμίσω την πρόταση Πινέιρο;
Σημειώνω απλώς πως τα ίδια κάναμε με το Κυπριακό.
Αντί να ασχολούμαστε μια ζωή με το γράμμα του κάθε νόμου ας ασχοληθούμε με το πνεύμα του. Ας δούμε τις αιτίες των αλυτρωτικών επιδιώξεων και ας τις εξαλείψουμε. Αντί να τους λέμε πως να φωνάζουν τους εαυτούς τους ας συνεχίσουμε την οικονομική διπλωματία που αρχίσαμε ήδη. Ας δημιουργήσουμε δομές αλληλοκατανόησης και φιλίας. Ας μην τους στερούμε την δυνατότητα να διαμορφώσουν την ταυτότητά τους αλλά ας τους ενθαρρύνουμε να είναι βασισμένοι στα πραγματικά ιστορικά πλαίσια.
Για πρώτη φορά η εκκλησία αλλά και το πολιτικό σύστημα επιδεικνύουν ψυχραιμία. Ας ελπίσουμε πως αυτό θα συνεχιστεί. Ας ελπίσουμε πως τα αντιπαραγωγικά συλλαλητήρια θα μείνουν περιθωριοποιημένα.
Ας ελπίσουμε πως διαπραγματευόμαστε για να βρούμε λύση και όχι για να την αποφύγουμε.
Υ.Γ. Μην τα πάρετε τα παραπάνω και πολύ σοβαρά. Μόλις συνειδητοποίησα πως χρησιμοποιώ την φράση «πραγματικά ιστορικά πλαίσια». ;))
Blogged with Flock
Tweet