Ήρθες στην ζωή μας χωρίς να την αναταράξεις. Ψέματα· είσαι ένα βουβό κύμα αλλά είναι σίγουρο πως όπως το τσουνάμι, δεν θα αφήσεις τίποτε όρθιο.
Βγήκες από την κοιλιά της μητέρας σου, άφησες ένα μικρό κλάμα και από τότε σχεδόν δεν σε έχω ξανακούσει. Δεν μιλάς, δεν ζητάς τίποτε, δεν απαιτείς, δεν κρίνεις. Είσαι ο τέλειος φίλος, ο αόρατος άνθρωπος.
Αόρατος άνθρωπος. Δυο λέξεις, δυο ψέματα. Αόρατος έγινα εγώ και η μάνα σου από τότε που ήρθες. Ακόμη και όταν μιλάνε σε μένα ρωτάνε για σένα. Άνθρωπος δεν έχεις ιδέα τι είναι. Είσαι ένα εγωιστικό τερατάκι που θα παίρνεις αυτό που θέλεις όταν το θέλεις. Θα περιμένω όμως. Θα περιμένω, μέχρι να γίνεις άνθρωπος για να αποφασίσω αν μου αρέσεις. Ως τότε...
Δεν έχεις καμμία απαίτηση ακόμη, αλλά ήδη έχεις αρχίσει να αλλάζεις τα πάντα. Είσαι το σφυρί και είμαι ο βράχος. Μου πήρε δεκαετίες να διαμορφώσω άποψη για τα πάντα, να έχω κοσμοθεωρία, να είμαι ξερόλας, να μπορώ να είμαι σίγουρος για τα πιστεύω μου, να αναδυθώ από τα χώματα που με σκέπαζαν και να είμαι ορθός και περίφανος. Σε μια στιγμή, θα τα καταστρέψεις όλα. Θα μου αλλάξεις προτεραιότητες και θα μου αναδιοργανώσεις τα πιστεύω· θα με κάνεις κομματάκια με τις σφυριές σου και θα γίνω χαλίκια. Ας είναι.
Αυτό όμως που θέλω, ο λόγος που όλος ο κόπος να σε φέρουμε στον κόσμο και να σε αναθρέψουμε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση αξίζει, είναι για να αντισταθείς. Να πεις όχι, δεν δέχομαι την άποψή σου πατέρα. Δεν είναι σωστό να κάνεις αυτό που κάνεις, να είσαι αυτό που είσαι, να λές αυτά που λες. Περιμένω να φέρεις στην ζωή μου την σχετικότητα.
Θα την φέρεις, γιατί όταν θα τα λες, εγώ θα σε αγαπώ τόσο πολύ που δεν θα μπορώ να μην τα ακούσω. Δεν θα μπορώ να τα σβήσω με μια κίνηση του κεφαλιού, και να πως πως τα λες γιατί με μισείς ή γιατί δεν με αγαπάς ή γιατί με ζηλεύεις.
Ας είναι. Τώρα όλα αυτά φαντάζουν ξένα, καθώς είσαι ξαπλωμένη και κοιμάσαι. Σε ενοχλεί το φως και σκεπάζεις τα μάτια σου με το χέρι· το πρώτο απτό σημάδι ευφυίας και εγωισμού. Είμαι κουρασμένος - νομιμοποιούμαι να το λέω εγώ αυτό ενώ η μάνα σου σε έφερε στο φως; - και όμως γεμάτος με μια απόκοσμη ενέργεια όπως σε ξενύχτι κατά τις τέσσερις η ώρα, εκεί που σπάς την κούραση και μπορείς να συνεχίσεις ξύπνιος στο διηνεκές.
Θα μείνω για σένα ξύπνιος στο διηνεκές.
ΥΓ Αυτά θα τα φορτώσω όποτε μπορώ αλλά τα γράφω καθημερινά - 22/03/2008
Βγήκες από την κοιλιά της μητέρας σου, άφησες ένα μικρό κλάμα και από τότε σχεδόν δεν σε έχω ξανακούσει. Δεν μιλάς, δεν ζητάς τίποτε, δεν απαιτείς, δεν κρίνεις. Είσαι ο τέλειος φίλος, ο αόρατος άνθρωπος.
Αόρατος άνθρωπος. Δυο λέξεις, δυο ψέματα. Αόρατος έγινα εγώ και η μάνα σου από τότε που ήρθες. Ακόμη και όταν μιλάνε σε μένα ρωτάνε για σένα. Άνθρωπος δεν έχεις ιδέα τι είναι. Είσαι ένα εγωιστικό τερατάκι που θα παίρνεις αυτό που θέλεις όταν το θέλεις. Θα περιμένω όμως. Θα περιμένω, μέχρι να γίνεις άνθρωπος για να αποφασίσω αν μου αρέσεις. Ως τότε...
Δεν έχεις καμμία απαίτηση ακόμη, αλλά ήδη έχεις αρχίσει να αλλάζεις τα πάντα. Είσαι το σφυρί και είμαι ο βράχος. Μου πήρε δεκαετίες να διαμορφώσω άποψη για τα πάντα, να έχω κοσμοθεωρία, να είμαι ξερόλας, να μπορώ να είμαι σίγουρος για τα πιστεύω μου, να αναδυθώ από τα χώματα που με σκέπαζαν και να είμαι ορθός και περίφανος. Σε μια στιγμή, θα τα καταστρέψεις όλα. Θα μου αλλάξεις προτεραιότητες και θα μου αναδιοργανώσεις τα πιστεύω· θα με κάνεις κομματάκια με τις σφυριές σου και θα γίνω χαλίκια. Ας είναι.
Αυτό όμως που θέλω, ο λόγος που όλος ο κόπος να σε φέρουμε στον κόσμο και να σε αναθρέψουμε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση αξίζει, είναι για να αντισταθείς. Να πεις όχι, δεν δέχομαι την άποψή σου πατέρα. Δεν είναι σωστό να κάνεις αυτό που κάνεις, να είσαι αυτό που είσαι, να λές αυτά που λες. Περιμένω να φέρεις στην ζωή μου την σχετικότητα.
Θα την φέρεις, γιατί όταν θα τα λες, εγώ θα σε αγαπώ τόσο πολύ που δεν θα μπορώ να μην τα ακούσω. Δεν θα μπορώ να τα σβήσω με μια κίνηση του κεφαλιού, και να πως πως τα λες γιατί με μισείς ή γιατί δεν με αγαπάς ή γιατί με ζηλεύεις.
Ας είναι. Τώρα όλα αυτά φαντάζουν ξένα, καθώς είσαι ξαπλωμένη και κοιμάσαι. Σε ενοχλεί το φως και σκεπάζεις τα μάτια σου με το χέρι· το πρώτο απτό σημάδι ευφυίας και εγωισμού. Είμαι κουρασμένος - νομιμοποιούμαι να το λέω εγώ αυτό ενώ η μάνα σου σε έφερε στο φως; - και όμως γεμάτος με μια απόκοσμη ενέργεια όπως σε ξενύχτι κατά τις τέσσερις η ώρα, εκεί που σπάς την κούραση και μπορείς να συνεχίσεις ξύπνιος στο διηνεκές.
Θα μείνω για σένα ξύπνιος στο διηνεκές.
ΥΓ Αυτά θα τα φορτώσω όποτε μπορώ αλλά τα γράφω καθημερινά - 22/03/2008
Blogged with the Flock Browser
Tweet
Posts
13 comments:
Θα έρεθει η σχετικότητα φίλε μου. Θα ανοίγει η πόρτα και θα λέει "ήρθα". Και μετά θα ανοίγει ξανά και θα λέει ¨"φεύγω".
Θα έχει τη μορφή του ανθρώπου που αμφισβητεί, ανατρέπει, αναθεωρεί και σπάνια αποδέχεται. Γι αυτό συγκροτήθηκες, ωρίμασες, διαμορφώθηκες, για να τα δοκιμάσεις όλα αυτά , την ώρα που ανοίγει και κλείνει η πόρτα. Τα πήγες καλά; Θα φανεί .
Εσύ θα βάζεις στο τραπέζι αυτό που θεωρείς σωστό. Απ την άλλη μεριά θα ακούς το άλλο σωστό. Ανάμεσά τους είναι ο δρόμος που περνάει η ζωή φίλε μου.
Αλλά αυτή η σχετικότητα, να ξέρεις είναι πολύ κακομαθημένη. Υπάρχει γιατί πατάει σε κάτι που δεν είναι σχετικό αλλά σταθερό. Την αγάπη
Υπέροχο κείμενο.
Φαντάζομαι τον πατέρα μου να μου τα λέει (γιατί είμαι σίγουρος ότι αν μπορούσε τα ίδια θα μου έλεγε) και ξανανιώθω την αγάπη που ξέρω ότι μου είχε.
Δεν είμαι γονιός (και μάλλον δεν θα γίνω) αλλά μου έφεραν δάκρυα στα μάτια τα όσα γράφεις. Πρέπει να είναι μοναδικό το συναίσθημα της ύπαρξης ενός πλάσματος που εξαρτάται απόλυτα από σένα, που τραβάει πάντα την προσοχή πάνω του χωρίς να κάνει τίποτα.
Ενός πλάσματος, που όταν μεγαλώσει θα αποδομήσει κάθε τι που έρχεται από τους γονείς του, όχι γιατί είναι εσφαλμένο, αλλά γιατί αυτή είναι η φυσική πορεία των πραγμάτων...
Αν καταλαβαίνω καλά, νέο κεφάλαιο - το σημαντικότερο - στις ιστορίες σου... Καλή τύχη και υγεία εύχομαι, στο διηνεκές.
Με άγγιξε πολύ ως χαζομπαμπά!!!
Α, σε βρήκα από τον ασκαρδαμυκτί. Πρέπει να είσαι καλό παιδί λοιπόν....ε;
doc
Ολες μου τις ευχές φίλε Βάσκες.
:)
Πολύ γρήγορα, τις ευχαριστίες μου σε όλους.
Επίσης συγγνώμη που δεν έχω χρόνο να μπω στα μπλογκ σας.
Doctor καλώς ήρθες, θα σε τσεκάρω μόλις μπορέσω. Πες μου εσύ τι παιδί είμαι. ;-)
Βασκες καλως ορισε το μικρό σου ...βασανάκι!
Το υποδεχτηκες μ'ένα υπέροχο κείμενο,οπως υπέροχο ευτύχησε να είναι και το πρωτο του σχόλιο απ τον πιο εμπειρο Αλλο.
Μαγικη η φράση"Είσαι το σφυρί και είμαι ο βράχος."
Δεκα(και πέντεμιση) χρόνια μετά την αντιστοιχη δικη μου στιγμή,δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι,αλλά το βιώνω...
Οπλισου με αγάπη και υπομονή για ν'αντέξεις.Ευτυχώς,το πρωτο θρέφει το δεύτερο...
Θάμαστε εδώ να σε παρακολουθούμε να εγαλώνεις σαν χαζομπαμπάς!
Καλώς την δεχτήκατε...!
Πάντως πρώτη φορά βλέπω μπαμπά με laptop sto μαιευτήριο!!!
να της τσιμπήσεις τα υπέροχα δαχτυλάκια, να μου φιλήσεις τις πατουσίτσες της...
να τη σφίγγεις απαλά στην αγγάλη σου να γεύετε την αντρική μυρωδιά, να καταλάβει τη πατρική γεύση...
να είναι καλότυχη κι αγαπημένη, πολύ πολύ
αυτό είναι Αγάπη, πέρα απο το θάνατο...
να την χαίρεστε, και στη μαμά στοργή κι αγάπη
αυτό είναι μοίρασμα καλό μου, και ζωή, ΖΩΗ!
@ squarelogic
Δεν θα απογοητεύσω. Θα παραμείνω χαζομπαμπάς.
@ anonymous
Όλα τα μικρόβια τα σκοτώνει η αποστείρωση εκτός από αυτό του μπλόγκινγκ.
@ genna
Τζενάκι, σε ευχαριστώ για τις ευχές και τις συμβουλές, θα τις ακολουθώ απαρεγκλίτως.
Αγαπητέ βάσκες σου εύχομαι να σου ζήσει η καινούργια παρουσία στη ζωή σου!
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Φιλιά και σε σένα Ηνίοχε. Σε ευχαριστώ για τις ευχές.
Post a Comment