Κανόνας

Βάζω άλλον ένα κανόνα:

Δεν θα αγοράσω κανένα προϊόν από εταιρία που διαφημίζεται μέσω των ποδοσφαιροποιημένων διαφημίσεων λόγω Euro.

Δεν είναι γιατί δεν μου αρέσει η μπάλα. Μου αρέσει. Δυστυχώς υπάρχουν και αυτοί που δεν τους αρέσει, αλλιώς όλοι θα είχαμε τις ποδοσφαιροποιημένες διαφημίσεις που εμφανίζονται ένα μήνα πριν, και τελειώνουν ένα μήνα μετά το Euro και το Mundial, ως το πιο εκνευριστικό πράγμα στον πλανήτη. Αυτοί που δεν βλέπουν μπάλα, έχουν τα ίδια τα Euro και Mundial ως πιο εκνευριστικά. Έτσι, χάσαμε το μοναδικό πράγμα που θα μας ένωνε όλους σε μια αγαπημένη κοινότητα.

Ούτε γιατί δεν έχουν ποιότητα. Όπως όλες οι διαφημίσεις, κάποιες είναι έξυπνες και προσεγμένες, κάποιες του συρμού και αρπακολλίστικες. Δεν νομίζω πως αυτές είναι πολύ κάτω από τον μέσο όρο.

Είναι γιατί φανερώνεται η νοοτροπία του διαφημιζόμενου· ο τρόπος που θέλει να εκμεταλλευτεί το αθλητικό γεγονός και την ψυχολογική κατάστασή μου, αντί να προσπαθεί να με κερδίσει με το ίδιο το προϊόν και τις ιδιότητές του. Θα μου πεις πως όλες οι διαφημίσεις, πάνω κάτω, απευθύνονται στην καρδιά και όχι στο μυαλό. Φυσικά. Είναι άλλο όμως να το κάνεις σωστά, και άλλο να το κάνεις χοντροκομμένα, άλλο να δουλεύεις επαγγελματικά και επιστημονικά και άλλο αεριτζίδικα και ερασιτεχνικά.

Για αυτό θέλουν τιμωρία.

Blogged with the Flock Browser

Tweet

Αναπάντητες κλήσεις παντού

Πάντα μια αφορμή βρίσκεται και ενώ παρακολουθείς ένα θέμα η σκέψη σου σε οδηγεί από το ένα μονοπάτι στο άλλο. Ο κόσμος είναι θρυμματισμένος (morcele έλεγε κάποιος μεγάλος) αλλά είναι επίσης ένα κουβάρι χωρίς άκρες και όπου και να πιαστείς δεν μπορείς να μείνεις μόνο με μια κλωστή. Σου έρχεται το κουβάρι πεσκέσι.

Ας είναι. Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη αν τα παρακάτω φανούν φλύαρα, υπερφύαλα, πατροναριστικά ή σοβαροφανή. Δεν έχεις κέρδος χωρίς ρίσκο μας έμαθε ο καπιταλισμός. Ισχύει και στο πεδίο της σκέψης.

Ξεκίνησε μια ωραία κουβέντα για το ξεπούλημα δημόσιας περουσίας επ' ευκαιρία του ΟΤΕ. Όλη εκτός θέματος για μένα. Πονάω να ακούω σοβαρούς ανθρώπους και να μην υπάρχει ούτε ένα επιχείρημα εκατέρωθεν. Το υπ' αριθμόν ένα πρόβλημα μας είναι η παντελής έλλειψη δημοσίου διαλόγου. Αυτόν ποιός τον ξεπούλησε; Αυτός δεν είναι δημόσια περιουσία;

Ας πάμε σε πρώτες αρχές. Τι είναι δημόσιο και τι ιδιωτικό; Η απλή ιδιοκτησία; Αν είναι κρατική είναι δημόσια, και αν όχι είναι ιδιωτική; Μα τότε δεν ξεπουλήθηκε τίποτε παρά μόνο ένα 3%· σταγόνα στον ιδιωτικοποιημένο ωκεανό της συγκεκριμένης επιχείρησης.

Η διαχείριση; Το επονομαζόμενο ελληνιστί management; Τότε ναι το δώσαμε. Μήπως όμως σε αυτή την περίπτωση θα έπρεπε να εκλέγαμε την διοίκηση του ΟΤΕ και να μην τους διορίζει η κυβέρνηση; Γιατί αν αυτή η ίδια -η διοίκηση δηλαδή - είναι δημόσια, τότε αυτή η ίδια θα πρέπει να βρίσκεται υπό άμεσο δημόσιο έλεγχο. Γιατί να διορίζεται από τον υπουργό ο πρόεδρος και να χρησιμοποιείται - αφού διορίστηκε - ως προσωπικός ή κομματικός ρουσφετοϋλοποιητής; Αυτό δεν είναι προς κανένα δημόσιο συμφέρον.

Όχι, το δημόσιο συμφέρον είναι συγκεκριμένες αρχές και παράμετροι που πρέπει να διασφαλιστούν. Πρώτον, η πανελλαδική πρόσβαση σε σύγχρονες τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες. Δεύτερον, η πρόσβαση αυτή να γίνεται σε λογικές τιμές, αφού συμφωνούμε ως κοινωνία πως δεν πρόκειται για είδος πολυτελείας αλλά για βασικό αγαθό. Τρίτον, οι υπηρεσίες αυτές να προσφέρουν όσα διαφημίζουν και να διαφημίζουν όσα προσφέρουν - οι σχέσεις με μάς τους καταναλωτές δηλαδή, να είναι βασισμένες στην διαφάνεια και την ειλικρίνεια. Τέταρτον, το κράτος και ο στρατός να έχουν απρόσκοπτη δυνατότητα επικοινωνιών ακόμη και σε κρίσιμες περιόδους. Εδώ προσθέστε ό,τι πολιτική μας κατέβει και μας αρέσει, π.χ. να δίνουμε ένα κινητό δώρο σε κάθε πολίτη που κλείνει το 18ο έτος της ηλικίας του. Πέμπτον, το κράτος να μπορεί να επενδύσει αν το επιθυμεί ώστε να έχει κέρδη που να αξιοποιούνται για την μείωση του φορολογικού βάρους των πολιτών.

(Disclaimer: Κάθε λίστα είναι εξ ορισμού ελλειπής. Προσθέστε και άλλα στο δημόσιο συμφέρον αν θέλετε).

Πως τα διασφαλίζουμε αυτά; Πρώτον, με μια ρυθμιστική αρχή που να ασχολείται ενεργά με το πως τα δύο πρώτα θα διασφαλιστούν, και όχι με το πως θα προστατεύσει τις εταιρίες. Για ρωτήστε και την κυρία Redding τι πιστεύει για την ΕΕΤΤ και πως αυτή ενεργεί!

Δεύτερον, με την αύξηση του ανταγωνισμού που είναι ο καλύτερος μηχανισμός που έχουμε βρει ώστε οι πολίτες ως καταναλωτές να έχουν το πάνω χέρι στον συνεχή πόλεμό τους με τους παραγωγούς - εταιρίες, για την συμφωνία στην τιμή. Είναι επίσης ο καλύτερος τρόπος για να μειωθούν τα κόστη λειτουργίας των επιχειρήσεων κατά το δυνατόν. Είναι τέλος ένα αντίδοτο στο κίνητρο που έχουν οι εταιρίες να βρουν τρόπο να μας κοροϊδέψουν. Όχι όμως το μόνο. Μιλήσαμε ήδη για την ρυθμιστική αρχή.

Τρίτον, με το να κοστολογήσουμε και να επιβάλλουμε συγκεκριμένες πολιτικές. Να δούμε πόσο κοστίζουν οι τηλεπικοινωνίες στον Στρατό, στο Κράτος, σε απόμακρα σημεία που δεν συμφέρει μια επιχείρηση να πάει αλλά που εμείς θεωρούμε επιβεβλημένο να υπάρχουν τηλεπικοινωνίες. Αυτά τα κόστη δεν είναι απαραίτητο να πληρώνονται από τους πολίτες· μπορεί να πληρωθούν από τις εταιρίες τηλεπικοινωνιών ως μέρος του προνομίου αδειοδότησής τους για παράδειγμα. Το σημαντικό είναι να είναι φανερά ώστε άμα (χρονικοϋποθετικός σύνδεσμός) θελήσουμε να τα πάρουμε πίσω να το κάνουμε.

Τέταρτον, με την ανεξαρτητοποίηση των επιχειρήσεων από κάθε είδους πολιτικό ή κομματικό εναγκαλισμό. Το κράτος ως μέτοχος να έχει βέτο σε συγκεκριμένα θέματα που άπτονται του δημοσίου συμφέροντος (και κάπως να τα πληρώνει ή να τα επιβάλλει, όπως είπαμε πιο πάνω) αλλά κατά τα άλλα να είναι απλός μέτοχος και να παρακολούθεί την διοίκηση με σκοπό να αυξάνονται τα κέρδη της, αλλάζοντας την διοίκηση με κανονικές διαδικασίες όπως σε κάθε επιχείρηση (γενική συνέλευση κτλ.) αν έχει την πλειοψηφία.

Με άλλα λόγια: Δεν είχα καμμία δημόσια επιχείρηση ως πολίτης και κανένα δημόσιο συμφέρον όταν έκαναν έξι μήνες από της αιτήσεως να μου βάλουν τηλέφωνο. Αυτά δεν διορθώθηκαν γιατί πουλήθηκαν μετοχές ή γιατί δεν πουλήθηκαν. Έγιναν γιατί δημιουργήθηκαν και άλλες εταιρίες και υπάρχει ανταγωνισμός.

Αυτά για θεωρία (ο θεός να την κάνει).

Στην πράξη; Από το μάνατζμεντ των κομματόσκυλων στις ιδιωτικές επιχειρήσεις που δεν ελέγχονται και κάνουν ό,τι θέλουν. Επιτέλους αυτές είναι οι μόνες εναλλακτικές μας; (Αν δεν πιστεύετε πως κάνουν ό,τι θέλουν, οράτε το θέμα του λαδιού: μας το έβγαλαν το λάδι).

Επίσης, αντί για σχέδιο τέτοιου είδους μεταρρυθμίσεων, έχουμε σταδιακή πώληση μετοχών τα τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα εντελώς νομότυπα, ιδιώτης να αγοράζει και να πουλά τέτοιο ποσοστό ώστε να σύρεται η κυβέρνηση σε διαπραγματεύσεις με επενδυτή που διάλεξε άλλος αντί για αυτήν. Αντί να κάνει άμεσα με την πρώτη εκλογή της, διαγωνισμό επιλογής στρατηγικού επενδυτή. Που είναι και στο πρόγραμμά της. Το οποίο ώψιμα το θυμήθηκε.

Έτσι γίνομαι και εγώ πρωθυπουργός.

Blogged with the Flock Browser

Tweet

Ενημέρωση

Είπα να σας ενημερώσω για το πως περνάω την ημέρα μου τώρα που έχουμε και νέο μέλος στην οικογένεια.

Όπως μπορείτε να καταλάβετε περνάμε διάφορες φάσεις και αυτά που θα σας περιγράψω ισχύουν για την ώρα αλλά τα πάντα είναι ευμετάβλητα και μπορούν να αλλάξουν χωρίς προειδοποίηση.

Κοιμάμαι σχετικά καλά. Δεν έχω ενοχλήσεις το βράδυ ή νυχτερινές πείνες όπως είχα πριν. Δεν σηκώνομαι να πάω στο ψυγείο για να φάω μια και δυο φορές την νύχτα όπως πριν από μερικές εβδομάδες.

Το αποτέλεσμα είναι πως ξυπνάω καλά και έχω αρκετή ενέργεια το πρωϊ. Είμαι χαρούμενος και γελάω συνέχεια. Κοιτάω το πρόσωπο της κόρης μου και το αναγνωρίζω καθαρά.  Της χαμογελάω όσο μπορώ περισσότερο για να νιώθει πως την αγαπάω.  Δεν καταλαβαίνω και πολλά από αυτά που μου λένε, γιατί δεν έχω ξυπνήσει καλά ακόμη και πεινάω πολύ. Βλέπεις αφού δεν τρώω τίποτε το βράδυ η πείνα χτυπάει το πρωΐ.

Μέσα στην μέρα δεν έχω πολλά νεύρα αλλά σιγά σιγά μαζεύονται. Λουφάρω στην δουλειά και κοιμάμαι συχνά. Τρώω δυο τρεις φορές μέσα στην μέρα από λιγάκι. Ώρες ώρες μιλάω και νομίζω πως δεν με καταλαβαίνουν, πως βγάζω άναρθρες κραυγές. Παρόλα αυτά προσπαθώ να μιλάω συνέχεια αν και μου έρχονται κλάματα.

Το απόγευμα γυρίζω σπίτι και είμαι εκνευρισμένος. Όλη η μέρα με τα άγχη της μαζεύεται και αυτές οι ώρες είναι οι χειρότερές μου. Πονάω στο στομάχι και πεινάω συγχρόνως, και δεν υπάρχει τίποτε που μπορεί πραγματικά να με ανακουφίσει. Με χαϊδεύει η γυναίκα μου στην κοιλίτσα μου και η κόρη μου με κοιτάει στα μάτια, και αυτό βοηθά.

Το βράδυ πριν κοιμηθώ θέλω να φάω οπωσδήποτε αλλά πριν από αυτό ένα μπανάκι με χαλαρώνει. Μου αρέσει το νερό να έχει 37 βαθμούς και το ευχαριστιέμαι. Είναι αλήθεια πως μέχρι να ντυθώ δεν μου αρέσει το κρύο και ενοχλούμαι, αλλά ευτυχώς αυτό περνάει γρήγορα. Ένα γρήγορο δείπνο και βουρ για το στρώμα!

Αυτή λοιπόν είναι η μέρα μου.

Blogged with the Flock Browser

Tweet

Νέα μέτρα για το έλλειμα του Εμπορικού Ισοζυγίου

Σύσκεψη πραγματοποιήθηκε αργά χθες το βράδυ, στο Μέγαρο Μαξίμου, υπό την προεδρία του πρωθυπουργού κ. Καραμανλή και με την συμμετοχή του υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών κ. Αλογοσκούφη αλλά και του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γκαργκάνα.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες ετέθη το θέμα της εκρηκτικής αύξησης του ελλείματος του Ισοζυγίου Τρεχουσών Συναλλαγών αλλά ιδιαίτερα του Εμπορικού Ισοζυγίου, από το οποίο προέρχεται το κυριότερο μέρος του ελλείματος.

Στην σύσκεψη αναλύθηκε διεξοδικά πλάνο του κ. Αλογοσκούφη για την εξάλειψη του ελλείματος μέσα σε πέντε μήνες.

Συγκεκριμένα, τώρα που τέθηκε σε ισχύ πανευρωπαϊκή απαγόρευση στην εισαγωγή ηλιελαίου από την Ουκρανία, η Ελλάδα μέσω Ιδιωτικών και Δημοσίων επιχειρήσεων θα εισέλθει δυναμικά στην χώρα αυτή και θα αγοράσει όλη την παραγωγή της.

Με μια τιμή γύρω στα 35$ για κάθε αντίστοιχο ενός βαρελιού, θα μπορέσει να το πακετάρει σε βαρέλια και να το πουλήσει για 130$ το βαρέλι ως αργό. Η διαφορά θα μένει καθαρή στην χώρα μας, μείον φυσικά το κόστος του βαρελιού. Ακόμη και τα σχετικά καθαρά θα τα πουλάει για βαλβολίνες γύρω στα 45$.

«Με ελάχιστες επενδύσεις, που θα επιδοτηθούν από τον νέο αναπτυξιακό νόμο με λεφτά των κουτόφραγκων, θα στήσουμε μια τρελή μπίζνα και θα τους πάρουμε τα σώβρακα» δήλωσε εμφανώς ικανοποιημένος ο κ. Αλογοσκούφης μετά την σύσκεψη.

Οι πληροφορίες μας επιβεβαιώνουν πως ο πρωθυπουργός έδωσε το πράσινο φως για το στήσιμο της επιχείρησης που θα έχει την κωδική ονομασία «λαδωμενα χέρια».

Blogged with the Flock Browser

Tweet

Που είναι το ΕΣΡ;

Για τον δαιμόνιο δημοσιογράφο τα έχουμε ξαναπεί.

Εγώ θα ρωτήσω που πήγε το ΕΣΡ; Όταν κάποιος πει μαλάκα ή γαμώτο, ή όταν κάποιος άνδρας φιλήσει κάποιον άνδρα είναι πανταχού παρόν.

Όταν όμως καταρρακώνεται η αξιοπρέπεια δεκάδω ανθρώπων που κρέμονται από τα λόγια ενός αχαρακτήριστου, ο οποίος λέει μπαρούφες ενώ αυτοί τις πέρνουν για μηνύματα των αγαπημένων τους, ο θάνατος των οποίων δεν ξεπεράστηκε ποτέ, τότε όλα καλά.

Μήπως είναι αργά οι εκπομπές και δεν τις παρακολουθούν;

Tweet

Τρελάθηκα

Για μια στιγμή νόμιζα πως έχω τρελαθεί.

Νόμιζα πως άκουσα στις ειδήσεις τους φοιτητές να κάνουν πορείες και να σκέφτονται καταλήψεις γιατί αντιτίθενται στην καθολική ψηφοφορία.

Προφανώς δεν άκουσα καλά. Οι φοιτητές παντού, αλλά και στην χώρα μας, είναι οι άνθρωποι που μάχονται για την δημοκρατία· οι εγγυητές της σε δύσκολους καιρούς.

Νόμιζα πως άκουσα την κυβέρνηση να μην απαντά επί της ουσίας στο γιατί πουλά τον - ή βρίσκει στρατηγικό εταίρο στον - ΟΤΕ.

Προφανώς δεν άκουσα καλά. Η πρακτική στρατηγικής συμμαχίας, σε μια χώρα που χρησιμοποιεί την Δημόσια Διοίκηση, και μετά τον ΑΣΕΠ, τις ΔΕΚΟ και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, ως σάκο για προσλήψεις, είναι διεθνώς καταξιωμένη. Απλώς και μόνο να έλεγε «Το μόνο που κάνουμε στον ΟΤΕ είναι να τον αφαιρέσουμε από την σφαίρα επιρροής μας» η επικράτηση στα επιχειρήματα θα ήταν σίγουρη. Αντί για αυτό, αρνείται να απαντήσει και να πει ακόμη και το αυτονόητο: εκτελώ το πρόγραμμά μου. Μιλάμε για πλήρη παράλυση.

Νόμιζα πως άκουσα πολιτικούς να βρίζονται στο Κοινοβούλιο σαν να ήταν στο καφενείο.

Προφανώς δεν άκουσα καλά. Οι πολιτικοί εκλέγονται πράγμα που σημαίνει πως είναι οι άριστοι, αυτοί που μπορούν να κάνουν διάλογο ώστε εμείς που δεν μπορούμε, να τους ακούμε και να διαμορφώνουμε άποψη.

Είμαι σίγουρος πως δεν μπορώ να βρω κόμμα που να με εκφράζει.

Προφανώς έχω πρόβλημα. Τα κόμματα είναι ο μηχανισμός της σύγχρονης Δημοκρατίας μέσω του οποίου όλοι ή σχεδόν όλοι, μπορούν να βρουν διέξοδο και έκφραση ώστε η κοινωνία να ελέγχει αποτελεσματικά το παρόν - και κυρίως - το μέλλον της.

Δεν είμαι στους όλους.

Δεν είμαι στους σχεδόν όλους.

Υπάρχουν ιδρύματα για κάποιους σαν και μένα.

Blogged with the Flock Browser

Tweet

Ταχύτητα

Το παν είναι να έχεις αρχές μου έλεγε ο πατέρας μου.

Δεν ξέρω αν είχα πραγματικά. Λίγες πάντως. Το ου κλέψεις το 'χασα νωρίς, το ου φονεύσεις όχι, αλλά η τύχη έπαιξε τον δικό της ρόλο.

Είχα όμως κάτι. Όχι αρχή ακριβώς, αλλά ένα νήμα, μια αδιόρατη κλωστή που δένει τις στιγμές της ζωής μου και τους δίνει ένα κάποιο νόημα. Δεν φαίνεται εύκολα, μόνο από μέσα μπορείς να το δεις· εγώ δηλαδή το ξέρω. Άντε κανένας δυο ακόμη. Όλοι έχουμε κάτι τέτοιο αν το καλοσκεφτούμε.

Δεν πιστεύω στον χρόνο. Δηλαδή, όχι πως δεν υπάρχει, αλλά πιστεύω πως είναι μια έννοια νοητική, όχι φυσική - που μπορείς να την νιώσεις. Τι είναι ο χρόνος; Τίποτε χωρίς την αλλαγή. Αν όλα έμεναν ακίνητα τότε δεν θα υπήρχε χρόνος. Αλλά ο ίδιος ο χρόνος θα προϋπέθετε  κάτι απόλυτο για να μετράμε. Κάτι που, σήμερα πια, ξέρουμε πως δεν υπάρχει.

Αν όμως ο χρόνος και η αλλαγή είναι δίδυμα σιαμαία μωρά, τότε ίσως αυτά τα δυο μωρά να είναι κάτι άλλο. Ε λοιπόν είναι. Η ταχύτητα. Ο χρόνος είναι φτιαχτός, και η ταχύτητα όχι.

Απόδειξη. Χρειάζεσαι ρολόι για να καταλάβεις τον χρόνο. Την ταχύτητα όχι. Κλείσε τα μάτια πάνω στην μηχανή και νιώσε την ταχύτητα που έχεις. Νιώσε πως είναι να τρέχεις με 215! Καλά, είπαμε όχι να οδηγείς με κλειστά μάτια!

Θα κάνω μια μικρή στάση για να κατέβουν οι αριθμολάγνες που θα μου πουν πως χωρίς κοντέρ δεν ξέρεις πόσο τρέχεις.

Συνεχίζω. Η ταχύτητα λοιπόν δένει την ζωή μου. Η μάνα μου μου είπε πως μικρός έτρωγα λαίμαργα το γάλα. Ήθελα να τελειώσω γρήγορα. Μετά γρήγορος ύπνος, και πάλι πείνα! Απ΄ την αρχή υπάρχουν τα σημάδια για όσους ξέρουν να διαβάζουν.

Ακόμη και τώρα τρώω πρώτος το φαϊ μου. Ποιό το νόημα να περιμένεις; Για να κρυώσει; Το ίδιο και ο καφές. Ρουφάνε με τις ώρες και στο τέλος πίνουν ένα κρύο ζουμί. Όχι! Δυο γουλιές μου φτάνουν. Σιγά μην περιμένω να ζεσταθεί η μπύρα, να λιώσει το παγωτό!

Θέλετε παραδείγματα; Στο σχολείο έτρεχα, έφτασα μέχρι και νικητής στους Φοιτητικούς Αγώνες. Η μηχανή μου με συντροφεύει πάντα, και όταν ήμουν μικρότερος η Εθνική, η Βούτα και άλλα στέκια με ήξεραν καλά. Τώρα μεγάλωσα λίγο...

Ακόμη και στο σεξ τα προκαταρτικά τα βαριέμαι. θέλω να φτάσω στο τέλος γρήγορα, να νιώσω την ηδονή! Μην χαζογελάτε, ξέρω. Δεν είναι πάντα αβαντάζ η ταχύτητα. Αν η γυναίκα μου έχει πρόβλημα, δεν μου το έχει δείξει. Κάνω λοιπόν πως δεν καταλαβαίνω.

Το όνειρό μου ήταν να γίνω πιλότος στην Πολεμική. Γαμώ τα ένζυμά μου και τις μαλακίες τους δεν γινόταν. Οπότε μπήκα στους Υπαξιωματικούς για να είμαι κοντά τους. Ούτε αυτό το μπόρεσα, πυροτεχνουργός κατέληξα.

Τέλος πάντων, αν το καλοσκεφτώ κάθε σκέψη μου γυρνάει γύρω από αυτό. Ποιός είναι ο πιο γρήγορος δρόμος, πως θα μάθω πιο γρήγορα, θα τελειώσω πιο γρήγορα, θα γυρίσω πιο γρήγορα. Πως θα τελειώσει ο γιός μου το φαΐ γρηγορότερα, πως θα ρευτεί πιο γρήγορα.

Όταν όμως τελειώσεις, έχεις κάτι άλλο να κάνεις. Που πρέπει να γίνει γρήγορα· μετά κάτι άλλο και κάτι άλλο σε ένα ατελείωτο γαϊτανάκι χωρίς αρχή και τέλος. Ο απόλυτος κύκλος. Ζαλίζει όταν τον βλέπεις απέξω αλλά από μέσα δεν είσαι άσχημα. Θα πηγαίνω δεξιά αριστερά όταν σταματήσει, αλλά όταν αυτό το γαϊτανάκι σταματήσει, δεν πας πουθενά. Όχι μόνος σου δηλαδή, άλλοι σε πάνε.

Γιατί τα σκέφτομαι τώρα αυτά; Αυτό είναι που λένε περνάει η ζωή από τα μάτια σου;

Ίσως. Πάντως εδώ στην Βοσνία που βρίσκομαι, καθαρίζοντας νάρκες και βόμβες, περνά συχνά η ζωή μου μπροστά μου.

Όχι, το διαφορετικό είναι πως πρέπει να κάνω σιγά. Πρέπει να βγάλω τον πυροκροτητή με προσοχή και σιγά σιγά, για να μην εκραγεί η βόμβα. Και αυτό είναι το δυσκολότερο πράγμα για μένα. Αυτό πρέπει να κάνω καθώς η σταγόνα του ιδρώτα στον κρόταφό μου τρέχει γρηγορότερα από τα χέρια μου.

Πρέπει να κάνω σιγά. Πρέπει; Πρέπει. Πρέπει;

Γαμ...

Blogged with the Flock Browser

Tweet

Κάποτε θά 'ρθουν

Από την ταινία ο Ασυμβίβαστος

Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν σ' αγαπούν
και πως σε θένε
Εχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε

Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν
Εχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί
θα σε πουλήσουν

Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβύσει το κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα

Αφιερωμένο σε όσους έχουν παιδιά (ή τα περιμένουν - ξέρετε εσείς ;-)  )

Υ.Γ. Το γκαντέμιασα λίγο και χάθηκε και το internet σπίτι. Τι να πω. Με είδε ο Μητσοτάκης στο δρόμο;

Blogged with the Flock Browser

Tweet

Πόρωση

Ρε παιδιά χρειάζομαι την συμβουλή σας.

Τον τελευταίο καιρό - κανένα μήνα τώρα - έχω πρόβλημα με την σύνδεσή μου. Δεν έχει πολύ σημασία γιατί δεν μπορώ να την φτιάξω, πάντως για την ώρα δεν μπορώ.

Άνοιξα λοιπόν το wireless και βρήκα πως μπορώ να συνδεθώ μέσω 2 ασύρματων δικτύων που υπάρχουν στην περιοχή μου και αυτό κάνω.

Το ένα που είναι ελεύθερο εντελώς, πρέπει να είναι κάποιου γείτονα. Εκεί νιώθω λίγο άσχημα γιατί κλέβω από την ισχύ του. Το άλλο είναι από το AWMN το οποίο είναι ένα ασύρματο δίκτυο που είναι δωρεάν. Σκοπό έχει την προώθηση της ασύρματης επικοινωνίας οπότε δεν έχω κανένα πρόβλημα να το χρησιμοποιώ. Μάλιστα σκέφτομαι να γίνω μέλος όταν πάω στο νέο σπίτι.

Το πρόβλημα είναι πως δεν πιάνω καλά οπότε πρέπει να είμαι στην κουζίνα κοντά στο παράθυρο, όρθιος με το laptop πάνω στην βρύση όπως βλέπετε.

Όπως καταλαβαίνετε δεν είναι και το πιο εύκολο. Ποστάρω, απαντώ σε σας τους φίλους-αναγνώστες, κοιτάω τα μπλογκ σας και γενικώς σερφάρω έτσι.

Αυτό με δυσκολεύει, και είμαι σίγουρος πως κάποιοι το έχετε δει, επειδή κάνω πιο αραιές και μαζεμένες σε πολλές σελίδες περιηγήσεις στα μπλογκ σας.

Παρόλα αυτά, έτσι κάθομαι και ποστάρω και τσεκάρω τι γίνεται. Έχω πορωθεί με την φάση του μπλογκινγκ και νιώθω πως είναι μια πολύ όμορφη μορφή επικοινωνίας. Κάθομαι λοιπόν όρθιος σαν τον μαλάκα για να μιλάμε.

Οπότε θέλω την βοήθειά σας. Έχετε τηλέφωνο κανενός καλού ψυχολόγου;

Tweet

Υπερπροσφορά

Το μπλογκ που όλοι αγαπήσατε, οι αγαπημένες σας Ιστορίες του Βάσκες, είναι σε θέση να σας προσφέρουν μια μοναδική δυνατότητα.

Τώρα και για έναν μήνα μόνο, καθε φορά που σχολιάζετε, κάνετε pageview, αναζητάτε κάτι στο μπλογκ μας, μπαίνετε στην κλήρωση με όλο και περισσότερες πιθανότητες να κερδίσετε μια κολώνια.

Σιγά τα πράγματα μπορεί να σκεφτείτε. Δεν είναι έτσι όμως. Η κολώνια σας δίνει την δυνατότητα να μπείτε στην κλήρωση για ένα ταξίδι στην Χαβάη.

Που αν το κερδίσετε θα μπορείτε να συμμετάσχετε στον διαγωνισμό για ένα διήμερο στην μαγευτική Λευκάδα.

Η πανσιόν που θα πάτε, προσφέρει σε κάθε δέκατο καλεσμένο της δέκα κιβώτια μπύρες.

Τα οποία σας δίνουν κουπόνια για τρεις δωρεάν εισόδους σαββατοκύριακου στο Καζίνο Μοντπαρνάς.

Ως γνωστόν στα καζίνο μπορείτε να κερδίσετε ταξίδια στο Γκραν πρι του Μονακό.

Εκεί ενδέχεται να γνωρίσετε την γυναίκα (ή άνδρα) των ονείρων σας. Ζάμπλουτοι και πανέμορφοι.

Στο χέρι σας να τους τυλίξετε.

Πρέπει να καταλάβετε πως ο σχεδιασμός αυτού του πολύπλοκου σχεδίου για να κερδίσετε και να φτιάξετε την ζωή σας δεν ήταν εύκολη υπόθεση αλλά δεν φειδώμεθα κόπου προκειμένου να προσφέρουμε τα καλύτερα στους αναγνώστες μας.

Εμπρός λοιπόν!

Blogged with the Flock Browser

Tweet

Scripta manent

Ο θλιμμένος Νομάδας σταμάτησε να χρησιμοποιεί πληκτρολόγιο και άρχισε να γράφει σε χαρτί!

Ανήκουστο μεν, αλλά δεν είναι τίποτε μπροστά στο γεγονός πως με κάλεσε να ακολουθήσω.

Του χρωστώ αιώνια ευγνωμοσύνη και θα του την ξεπληρώσω μια μέρα. Να είναι σίγουρος.

Κάθησα λοιπόν και ξέθαψα μια παλιά άσκηση που έβαζα στους μαθητές μου της εφαρμοσμένης κοινωνιολογίας. Τι αναμνήσεις ξεπήδησαν αμέσως! Τελικά έκανα λάθος που δεν συνέχισα την ακαδημαϊκή μου καριέρα και πέρασα στην παραγωγή.

Ακολουθεί λοιπόν η άσκηση και, για κατάλληλη αμοιβή, μπορώ να κάνω ολόκληρο το μάθημα.

Α! Μου φαίνεται πως το παρακολουθούν και πρέπει να λινκάρω.

Tweet

Δώρο

Θα ήθελα να δωρίσω στους αγαπητούς υπαλλήλους του ΟΤΕ, αυτούς τους τεχνικούς πάνω στους οποίους στηρίζεται η Εθνική Ασφάλεια της Χώρας μας (λόγος που οι ίδιοι επικαλούνται για να μην αποκρατικοποιηθεί), αυτούς που παίζουν τα Ιντερνέτ, ΚΑΦΑΟ, ADSL, PSTN, Optical Links και άλλα ωραία ακρωνύμια στα δάκτυλα, έναν Άτλαντα.

Θα τους είναι χρήσιμος.

Βλέπεις καυτηρίασα χθες την αμετροέπειά τους που έκαψαν Γερμανικές σημαίες.

Έσφαλα οικτρά.

Ζητώ ταπεινά συγγνώμη. Δεν έκαψαν Γερμανικές σημαίες.

Έκαψαν Βελγικές.

Άχρηστοι.

Παραθέτω το άρθρο από το Bloomberg (γίναμε διεθνώς ρεζίλι) για το θέμα. Ευχαριστώ τον κουμπάρο μου που μου το έστειλε. Δυστυχώς είναι στα αγγλικά.

Με τις υγειές μας.

Greek OTE Unionists Burn Wrong Flag in Deutsche Telekom Protest
2008-05-07 03:42 (New York)


By Maria Petrakis
    May 7 (Bloomberg) -- Hellenic Telecommunications Organization SA unionists burned the Belgian flag by mistake during protests against plans by Deutsche Telekom AG to take over the Greek company.
    The unionists, who are on a two-day strike to protest Deutsche Telekom's attempt to acquire a stake and management control of Hellenic Telecom, burned the flag, which also bore a swastika, in protests outside the Greek parliament yesterday, according to a photo published on the front page of Kathimerini today.
    Belgium's flag has black, yellow and red vertical stripes,while Germany's has black, red and yellow horizontal stripes.
     In a statement late yesterday, OME-OTE, the federation of unions at the Greek former phone monopoly, which is known as OTE, condemned the ``desecration of national symbols.'' OME-OTE is opposed to the Greek government selling a 3 percent stake and ceding management control to Deutsche Telekom, Europe's biggest phone company.
    Bonn-based Deutsche Telekom's acquisition of a 20 percent stake in Hellenic Telecom from Marfin Investment Group SA for 2.5 billion euros ($3.9 billion) depends on forging an agreement with the Greek government on management control and the acquisition of an additional stake.

Blogged with the Flock Browser

Tweet

Ναζί κανείς η να μην Ζεί;

Υπάρχουν και όρια.

Έχεις δικαίωμα να διαμαρτυρηθείς φυσικά.

Αφήνω το γεγονός πως η γνώμη μου είναι πως από τότε που είδε ιδιωτικοποίηση ο ΟΤΕ, έχουμε δει άσπρη μέρα στις υπηρεσίες του. Ξεχνάμε τις μέρες που ήθελες έξι μήνες για να πάρεις τηλέφωνο.

Αφήνω πως αυτό το κράτος πρέπει να ασχοληθεί πρώτα με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς οι οποίοι αφήνουν την ασυδοσία ελεύθερη και την εκμετάλευση, την κοροϊδία, την παρανομία να ευδοκιμεί. Μετά, αν έχει χρόνο, ας ασχοληθεί με το να μας βάζει τηλέφωνα.

Αφήνω το γεγονός πως αυτοί που φωνάζουν δυνατότερα είναι οι προνομιούχοι που δεν θέλουν να χάσουν τα κεκτημένα. Οι άνεργοι, οι φτωχοί, οι συνταξιούχοι δεν είναι αυτοί που κάνουν τον περισσότερο θόρυβο.

Μένω στην αισθητική. Πόσος καιρός πέρασε που ο Καραμανλής ήταν αρχηγός των Ναζί; Θυμόμαστε πόσο μάς άρεσε; Τώρα; Τώρα καίμε Γερμανικές σημαίες με την λέξη Ναζί, επειδή θα αγοράσουν μερτικό από τον ΟΤΕ. Σιγά τους κατακτητές.

Μα καλά τόσο λίγη μνήμη έχουμε;

Tweet

Η τελευταία ρουφηξιά

Τον θυμάμαι τον παππού.

Τον έβλεπα κάθε καλοκαίρι στο χωριό. Λένε πως οι άνθρωποι όσο μεγαλώνουν αποκτούν συνήθειες που δεν τις αλλάζουν εύκολα. Μπορεί. Μπορεί και να ήταν άνθρωπος που είχε τέτοιες συνήθειες και νέος. Δεν ξέρω.

Ξέρω όμως πως κάθε βράδυ έκανε το ίδιο πράγμα. Πρώτα τρώγαμε το βραδυνό και έριχνε τον καθιερωμένο τσακωμό με την γιαγιά για το φαΐ. Δεν έχει σημασία γιατί. Κάθε φορά άλλο, κάθε φορά το ίδιο.

Είναι κάτι τσακωμοί που μοιάζουν με σελίδες βιβλίου. Ανοίγεις δυο στην τύχη και είναι τελείως διαφορετικές. Άλλες λέξεις, άλλα γράμματα, άλλα σημεία στίξης. Αν μείνεις όμως εκεί και είσαι ευχαριστημένος, τότε είσαι στατιστικολόγος. Πρέπει να τις ανοίξεις μία μία με την σειρά. Τότε βλέπεις πως η μία αλληλοσυμπληρώνει την άλλη, η μία δίνει νόημα στην επόμενη και όλες μαζί κάνουν μια ιστορία, ένα βιβλίο, μια ζωή.

Τέλος πάντων, παρασύρομαι. Μετά τον βραδινό τσακωμό, έβγαινε έξω στον κήπο και πήγαινε στην άκρη του, εκεί που υπήρχει το παλιό κοτέτσι. Πήγαινε καιρός που είχε σταματήσει να έχει κότες και το είχε για να μαζεύει ξύλα για τον χειμώνα εκεί. Τα φρέσκα αυγά στο χωριό δεν ήταν δυσεύρετα, και οι κότες μπελάς όσο μεγαλώνεις...

Πήγαινε λοιπόν εκεί, έβγαζε τα σπίρτα - δεν του άρεσαν οι αναπτήρες στη γεύση έλεγε - και άναβε τσιγάρο. Μην με ρωτήσετε αν το έκανε και τον χειμώνα, εγώ το καλοκαίρι τον έβλεπα στο χωριό. Μπορεί αυτή η εικόνα να είναι ένα ψέμα του μυαλού μου· για μένα όμως γινόταν κάθε μέρα.

Ρουφούσε αυτό το τσιγάρο σαν να ήταν το τελευταίο της ζωής του εκεί στο πεζούλι, έξω απ'το παλιό κοτέτσι. Πάντα σκεφτικός, δεν μου μιλούσε σαν πλησίαζα. Μόνο κανένα χαμόγελο μου χάριζε.

Αφού έφτανε στο τέλος αυτό το τσιγάρο, ρουφούσε την τελευταία ρουφηξιά με τα μάτια κλειστά και με τόση δύναμη, που θαρρείς θα ρουφούσε τον κόσμο όλο. Θα γινόταν το παλιό κοτέτσι, το χωράφι δίπλα, το σπίτι μας, τα τέσσερα γειτονικά στον δρόμο, ένα σεντόνι που θα έμπαινε στο στόμα του και θα άφηνε πίσω το απόλυτο μαύρο, το απόλυτο κενό.

Όσο δυνατά ρουφούσε, τόσο αργά και απαλά έβγαζε μετά την αναπνοή του. Με έναν ανατολίτικο ρυθμό, σαν να είχε σταματήσει ο κόσμος και να μην υπήρχει καμμιά έννοια στην ζωή.

Μετά, έβγαζε έναν αναστεναγμό, έσβηνε την γόπα, και πήγαινε σπίτι να ξαπλώσει δίπλα στην γιαγιά.

Blogged with the Flock Browser

Tweet