Αγαπητοί συμπολίτες, αγαπητοί φίλοι.
Είμαι δεμένος μαζί σας. Μας δένει η αγανάκτηση. Η αγανάκτηση για την κατάσταση που φτάσαμε. Η αγανάκτηση για αυτά που έγιναν αλλά κυρίως για αυτά που δεν έγιναν.
Με χωρίζει μια άβυσσος από πολλούς. Μας χωρίζει η αγανάκτηση. Η αγανάκτηση για τον εαυτό μου γιατί φταίει. Γιατί είμαι και εγώ κλέφτης. Έκλεψα σε φανάρια όταν μπήκα πρώτος αντί τελευταίος. Έκλεψα όταν δεν πήρα απόδειξη. Έκλεψα όταν έκλεισα ημιυπαίθριο, όταν έδωσα φακελάκι, όταν λάδωσα τον εφοριακό.
Γιατί εγώ φταίω για όλα αυτά. Γιατί εγώ είμαι ένα βαμπίρ που πίνει το αίμα των συμπολιτών μου, που ζητάει να πληρώνεται χωρίς να δουλεύει, που κλέβει από τον πλούτο των παιδιών του, που θέλει να συνταξιοδοτηθεί στα σαράντα, που χτίζει αυθαίρετα, που καταναλώνει ασύστολα, που δεν κλαίει για κανέναν άλλο, που απεργεί για να μην αλλάξει τίποτε αντί για να αλλάξουν όλα, που δεν ζητά την δικαιοσύνη όταν τα συμφέροντά του θίγονται, που ψάχνει εύκολους φταίχτες στο μνημόνιο, στους κερδοσκόπους, στα μέτρα, στους Εβραίους, στους μετανάστες, στους πολιτικούς, στην κυβέρνηση, στους δημόσιους υπαλλήλους, στους ιδιωτικούς υπαλλήλους, στους ανέργους, στους τεμπέληδες, σε όλους εκτός από τον πραγματικό φταίχτη. Σε εμένα.
Όταν κοιταχτούμε στον καθρέφτη και καταλάβουμε όλοι - όσοι - αυτό που κατάλαβα και εγώ, τότε θα είμαι πραγματικά ενωμένος με σας.
Ως τότε, παραμένω αναμμένων.
Ως τότε, η αγανάκτηση θα συνεχίσει να φουσκώνει.
Tweet
Είμαι δεμένος μαζί σας. Μας δένει η αγανάκτηση. Η αγανάκτηση για την κατάσταση που φτάσαμε. Η αγανάκτηση για αυτά που έγιναν αλλά κυρίως για αυτά που δεν έγιναν.
Με χωρίζει μια άβυσσος από πολλούς. Μας χωρίζει η αγανάκτηση. Η αγανάκτηση για τον εαυτό μου γιατί φταίει. Γιατί είμαι και εγώ κλέφτης. Έκλεψα σε φανάρια όταν μπήκα πρώτος αντί τελευταίος. Έκλεψα όταν δεν πήρα απόδειξη. Έκλεψα όταν έκλεισα ημιυπαίθριο, όταν έδωσα φακελάκι, όταν λάδωσα τον εφοριακό.
Γιατί εγώ φταίω για όλα αυτά. Γιατί εγώ είμαι ένα βαμπίρ που πίνει το αίμα των συμπολιτών μου, που ζητάει να πληρώνεται χωρίς να δουλεύει, που κλέβει από τον πλούτο των παιδιών του, που θέλει να συνταξιοδοτηθεί στα σαράντα, που χτίζει αυθαίρετα, που καταναλώνει ασύστολα, που δεν κλαίει για κανέναν άλλο, που απεργεί για να μην αλλάξει τίποτε αντί για να αλλάξουν όλα, που δεν ζητά την δικαιοσύνη όταν τα συμφέροντά του θίγονται, που ψάχνει εύκολους φταίχτες στο μνημόνιο, στους κερδοσκόπους, στα μέτρα, στους Εβραίους, στους μετανάστες, στους πολιτικούς, στην κυβέρνηση, στους δημόσιους υπαλλήλους, στους ιδιωτικούς υπαλλήλους, στους ανέργους, στους τεμπέληδες, σε όλους εκτός από τον πραγματικό φταίχτη. Σε εμένα.
Όταν κοιταχτούμε στον καθρέφτη και καταλάβουμε όλοι - όσοι - αυτό που κατάλαβα και εγώ, τότε θα είμαι πραγματικά ενωμένος με σας.
Ως τότε, παραμένω αναμμένων.
Ως τότε, η αγανάκτηση θα συνεχίσει να φουσκώνει.
Posts
1 comment:
Τέκνον μου σε συγχωρώ, γιατί είσαι blogger. Go in peace.
Post a Comment