Έβλεπα χθες την Δονούσα και μου ήρθε μια θεωρία.
Σκεφτόμουνα πως είναι παρεξηγημένες πολλές από τις έννοιες που θεωρούμε δεδομένες.
Ας πάρουμε, για παράδειγμα τον θεσμό της παρθενίας. Ένας θεσμός ανάθεμα στην μοντέρνα θεώρηση της χειραφέτησης του ανθρώπου γενικάτερα και της γυναίκας ειδικότερα. Ένας θεσμός καταπιεστικός που κάθε σύγχρονος άνθρωπος πρέπει να μισεί.
Σωστά.
Απ΄την άλλη, ίσως να ήταν ένας θεσμός που προστάτευε τις νεαρές γυναίκες από τον ίδιο τους τον πατέρα. Ένας θεσμός που απέτρεπε - όποιον τελικά απέτρεπε - τον πατέρα από το να διακορεύσει την ίδια του την κόρη αφού δεν θα μπορούσε να την παντρέψει.
Όσο λοιπόν λειτουργούσε έτσι δεν είχε κανένα φόβο. Όταν όμως οι κοπέλες άρχισαν να έχουν σχέσεις και πριν από τον γάμο· όταν άρχισε να διαβρώνεται η αξιακή δομή του status quo ante, τότε άρχισε η καταπίεση, και έτσι εμείς (ορθότερα: κάποιοι πριν από εμάς) το γνώρισαν.
Μήπως δεν ήταν έτσι όμως;
Tweet
Οι Άνθρωποί μας είναι οι Γιορτές μας
4 hours ago
No comments:
Post a Comment