Αθηναΐκές διαδρομές

Έκανα απόψε κάτι που είχα καιρό να κάνω. Περπάτησα.

Πήραμε την κόρη μας και πήγαμε για μια δουλειά στο Παγκράτι. Με το 203 από την Ακαδημία φτάσαμε στην πλατεία Παγκρατίου εύκολα. Ο μάρσιππος είναι φοβερή εφεύρεση και την συστήνω ανεπιφυλάκτως.

Ο γυρισμός ήταν πιο όμορφος. Κάτσαμε στο παρκάκι για να ταΐσουμε την μικρή και μετά από ένα σύντομο γεύμα, δέσαμε τα λουριά και ξεκινήσαμε.

Η Χρεμωνίδου είναι γεμάτη μαγαζιά, μια κακοφωνία από μάρκες, ταμπέλες και βιτρίνες που μοιάζει σαν έργο μαθητή που προσπάθησε πολύ. Ο παράδεισος των γυναικών.

Φτάσαμε στην Ευτυχίδου η οποία δείχνει γερασμένη αλλά αντιστέκεται στην φθορά. Κάτι σαν τον Βάρσο στην Κηφισιά· οι γέροι κάθονται ή σερβίρουν, και οι νέοι τα παίρνουν στο χέρι και γρήγορα, μην τους πάρει κανένα μάτι εκεί μέσα.

Όσο πλησιάζεις στην Β. Κωνσταντίνου οι πολυκατοικίες αποκτούν αέρα και σε κοιτούν αφ' υψηλού. Τα λόμπι εκτοξεύονται σε τετραγωνικά όμως, μόλις διασχίσεις την Β. Κωνσταντίνου.

Ανεβήκαμε την Μελεάγρου και στην γωνία με Βασ. Γεωργίου Β' κάναμε μια στάση για το υπόλοιπο γεύμα. Η ησυχία εκεί είναι απίστευτη μια και η κυκλοφορία είναι ελεγχόμενη και για να μένεις εκεί πρέπει να είσαι πιστοποιημένος ευπατρίδης.

Είδαμε και την αλλαγή των μπάτσων, με αυτούς παρέα αλλά και με τον Παπούλια και τον Καραμανλή (ο  οποίος, είμαι σίγουρος πως δεν θα πήγε ακόμη στην Ραφήνα μια και σπαζοκεφαλιάζει να λύσει τον γρίφο της ακρίβειας), φάγαμε ήσυχα και ήρεμα.

Τα απογεύματα μέχρι και τις 9-10 το βράδυ είναι αρκετά ανήσυχη. Με αυτή την βόλτα δεν βγάλαμε κιχ. Ο αέρας είχε σηκωθεί, της κράταγα τα χέρια για να μένουν ζεστά και καθώς με κοίταζε στα μάτια με το στόμα ανοιχτό, καθώς την είχα σφιχτά πάνω στο στήθος μου, ένιωθα άτρωτος.

Ψευδαίσθηση είναι. Δεν έχει σημασία. Πήρα δύναμη και σηκώθηκα. Αγκαλιά με την γυναίκα μου συνεχίσαμε.

Στησιχόρου και στο τέρμα δεξιά στην Μουρούζη. Πυροσβεστική με μεγάλη αυλή και πόρτες για να περνούν τα κόκκινα οχήματα.

Βασ. Σοφίας. Ένας ταλαίπωρος ξένος - Ολλανδός αν έπρεπε να στοιχηματίσω - προσπαθεί να πείσει τον ταρίφα να τον πάρει για Βούλα. Ανένδοτος. Στην χώρα μας ο παραγωγός έχει άποψη και ο καταναλωτής μαύρα μεσάνυχτα. Ακόμη και μπογιατζή να φέρεις, θα σου πει τι μαλακίες χρώματα είναι αυτά που διαλέγεις και θα στο βάψει το δωμάτιο όπως θέλει αυτός.

Σέκερη και Σόλωνος και ο αέρας έχει αλλάξει. Από την σιγουριά της καταγωγής, στην επιτήδευση της οικονομικής άνεσης. Η Φιλική Εταιρία απελευθέρωσε την Ελλάδα· στην πλατεία της ακόμη Διοικείται.

Σκουφά και τα μπαράκια είναι γεμάτα. Στο Φίλιον καμμιά αριστερή πολιτική ζύμωση δεν παρατήρησα· που είναι ο Τσίπρας, που η Κανέλλη; Έτσι θα πάει μπροστά ο τόπος;

Σίνα και Διδώτου φτάνουμε στα όρια του πολιτισμού. Το Μπαράκι του Βασίλη είναι το ορόσημο. Από εδώ και πέρα μπαίνεις με δική σου ευθύνη. Άδειο ακόμη· ούτε δέκα δεν ήταν όταν περάσαμε.

Συνεχίσαμε στον όμορφο πεζόδρομο της Πρασσά, Οκταβίου Μερλιέ με το 29ο Γυμνάσιο,..., μέχρι το σπίτι. Από τον Λυκαβηττό ακούγεται μια συναυλία. Έπαιζε σήμερα ο Παπακωνσταντίνου; Δεν ξέρω, αλλά έτσι μου φαίνεται.

Αυτό είναι και το πιο σίγουρο σημάδι:

Το καλοκαίρι έφτασε.

Καλώς ήρθε.

Blogged with the Flock Browser

Tweet