Τρελάθηκα

Για μια στιγμή νόμιζα πως έχω τρελαθεί.

Νόμιζα πως άκουσα στις ειδήσεις τους φοιτητές να κάνουν πορείες και να σκέφτονται καταλήψεις γιατί αντιτίθενται στην καθολική ψηφοφορία.

Προφανώς δεν άκουσα καλά. Οι φοιτητές παντού, αλλά και στην χώρα μας, είναι οι άνθρωποι που μάχονται για την δημοκρατία· οι εγγυητές της σε δύσκολους καιρούς.

Νόμιζα πως άκουσα την κυβέρνηση να μην απαντά επί της ουσίας στο γιατί πουλά τον - ή βρίσκει στρατηγικό εταίρο στον - ΟΤΕ.

Προφανώς δεν άκουσα καλά. Η πρακτική στρατηγικής συμμαχίας, σε μια χώρα που χρησιμοποιεί την Δημόσια Διοίκηση, και μετά τον ΑΣΕΠ, τις ΔΕΚΟ και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, ως σάκο για προσλήψεις, είναι διεθνώς καταξιωμένη. Απλώς και μόνο να έλεγε «Το μόνο που κάνουμε στον ΟΤΕ είναι να τον αφαιρέσουμε από την σφαίρα επιρροής μας» η επικράτηση στα επιχειρήματα θα ήταν σίγουρη. Αντί για αυτό, αρνείται να απαντήσει και να πει ακόμη και το αυτονόητο: εκτελώ το πρόγραμμά μου. Μιλάμε για πλήρη παράλυση.

Νόμιζα πως άκουσα πολιτικούς να βρίζονται στο Κοινοβούλιο σαν να ήταν στο καφενείο.

Προφανώς δεν άκουσα καλά. Οι πολιτικοί εκλέγονται πράγμα που σημαίνει πως είναι οι άριστοι, αυτοί που μπορούν να κάνουν διάλογο ώστε εμείς που δεν μπορούμε, να τους ακούμε και να διαμορφώνουμε άποψη.

Είμαι σίγουρος πως δεν μπορώ να βρω κόμμα που να με εκφράζει.

Προφανώς έχω πρόβλημα. Τα κόμματα είναι ο μηχανισμός της σύγχρονης Δημοκρατίας μέσω του οποίου όλοι ή σχεδόν όλοι, μπορούν να βρουν διέξοδο και έκφραση ώστε η κοινωνία να ελέγχει αποτελεσματικά το παρόν - και κυρίως - το μέλλον της.

Δεν είμαι στους όλους.

Δεν είμαι στους σχεδόν όλους.

Υπάρχουν ιδρύματα για κάποιους σαν και μένα.

Blogged with the Flock Browser

Tweet