Thursday 3 April 2008

Κανόνας

Λοιπόν βάζω άλλον ένα κανόνα:

Θα ζω σαν κάθε μέρα να είναι πρωταπριλιά.

Δεν είναι γιατί δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι κανέναν σε αυτή την κοινωνία που ζούμε· μπορείς. Ο κόσμος θα ήταν μια κόλαση μοναξιάς αν αυτό ήταν αλήθεια. Δεν μπορούμε καν να φανταστούμε πως θα ήταν η καθημερινότητα σε έναν τέτοιο κόσμο.

Ούτε γιατί είναι εύκολο. Είναι πολύ κουραστικό να ελέγχεις, να κρίνεις, να επιβεβαιώνεις συνεχώς  αυτά που μαθαίνεις. Υποψιάζομαι πως ίσως να είναι και ανθρωπίνως αδύνατο. Αξίζει όμως τον κόπο να δοκιμάσω.

Είναι γιατί δεν χωράνε όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο. Αν λοιπόν εμφανιστούν πολλοί που σκέφτονται έτσι, πολλοί που αποζητούν - και εντέλει απαιτούν - την διαφάνεια, δεν χωράνε τα τρωκτικά που ρίχνουν τόσο άπλετο φως που τυφλώνουν, που γελάνε με τις δηλώσεις στον Μπαϊρακτάρη, που δίνουν δουλειά σε καθηγητές πανεπιστημίου και νομικούς για να διακρίνουν τις διαφορές μεταξύ διαφθοράς, διαπλοκής, υπεξαίρεσης, δωροδοκίας και δωροληψίας, παθητικών τε και ενεργητικών.

Και ο κόσμος δεν θα είναι φτωχότερος.


Blogged with the Flock Browser

5 comments:

ΠΙΣΣΑ ΚΑΙ ΠΟΥΠΟΥΛΑ said...

Δυστηχώς, κάνεις ένα λάθος στη σκέψη σου: Θεωρείς ότι υπάρχουν μόνο δύο κατηγορίες ανθρώπων (δύο πλευρές ασ πούμε), ενώ η Ελληνική κοινωνία αποτελείται πλέον από πολλές ξεχωριστές φυλές που η κάθε μία ενδιαφέρεται για τα δικά της συμφέροντα και σε δέυτερο χρόνο για το 'κοινό' καλό.
Επομένως, η εξαφάνιση των τρωκτικών ενδεχομένως να μήν συνάδει με τα στενά συμφέροντα κοινωνικών ομάδων που ενώ εν' πρώτης εμφανίζονται υπέρμαχοι της διαφάνειας, εν' τέλει μπορεί να αποφασίσουν ότι δέν τους συμφέρει. (Επιφυλάσσομαι να δώσω παραδείγματα).

Θα μπορούσε να πεί κανείς ότι έχουμε αναπαράγει το αρχαιοελληνικό μοντέλο των πόλεων-κρατών, που συνασπίζονταν μπροστά στον κοινό εχθρό αλλά είχαν και λίγο διαφορετικό συμφέρον.

gremiii said...

Πες το ψέμματα...

Ασκαρδαμυκτί said...

Τη θυμάσαι την παλιά παροιμία;
"Απ' όσα βλέπεις, πίστευε τα μισά! Απ' όσα ακούς...τίποτα!"

Βάσκες said...

@ ΠΙΣΣΑ

Δεν διαφωνώ. Απλώς θεωρώ πως η αντιπροσώπευση, λόγω του μεγέθους και της πολυπλοκότητας της κοινωνίας, είναι αναπόφευκτοι.

Αυτοί που αντιπροσωπεύουν προσπαθούν να συσκοτίσουν για να επωφεληθούν και αυτοί που αντιπροσωπεύονται θέλουν την διαφάνεια για να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους.

Είμαστε όλοι λίγο από το ένα και λίγο από το άλλο.

Ως τώρα ξέρουμε ποιός νικάει.

Πρέπει να αρχίσει να γυρίζει η παλλίροια.

Penthesila said...

εγω λεω την πρωταπριλια να λεμε εστω και μια φορα αληθεια πια...