Saturday 15 March 2008

Γράμμα στην αγέννητη κόρη μου

Αγάπη μου,

Καταρχήν σου εύχομαι να περάσεις καλά τις τελευταίες ημέρες που δεν έχεις το προνόμιο, και το βάρος, να αναπνέεις. Με το καλό να διαβείς τον Ρουβικώνα της ύπαρξης. Για σένα, ο κύβος ερίφθει κάποιους μήνες πριν.

Κατά δεύτερον, δεν θέλω να παρεξηγήσεις αυτό το αγάπη μου. Αγαπώ και την μητέρα σου και θα αγαπώ και σένα.  Η μία αγάπη δεν μειώνει την άλλη στο ελάχιστο, γιατί είναι δυο διαφορετικές αγάπες. Η μία είναι χωρίς όριο και η άλλη χωρίς όρους.

Την μητέρα σου την αγαπώ και μπορώ να κάνω τα πάντα για αυτήν. Μπορώ να τσακωθώ με συγγενείς μου, να χάσω φίλους μου, να αρχίσω το τσιγάρο, να κάνω έγκλημα. Για σένα δεν μπορώ να τα κάνω όλα αυτά.

Την μητέρα σου όμως την αγαπώ για αυτό που είναι. Για τον τρόπο που κάνει έρωτα, τον τρόπο που μπεμπεκίζει στην ομιλία, τα μαλλιά της όταν τα φωτίζει ο ήλιος, το πως γελάει με τα μάτια, τις εξυπνάδες και τις βλακείες που λέει, αυτά που απαιτεί και αυτά που δίνει. Εσένα, θα σε αγαπώ όπως και να είσαι. Όμορφη ή άσχημη, έξυπνη ή βαρετή, σέξυ ή λεσβία, ναρκομανής ή μεθύστακας, άνετη ή ντροπαλή, θα είσαι πάντα η κοράκλα μου.

Αυτά όμως δεν είναι γιατί σου γράφω αυτό το γράμμα.

Σου γράφω για να σου δώσω μερικές συμβουλές για την περιπέτεια που ξεκινάς και που λέγεται Ζωή.  Δεν θα το καταλάβεις για αρκετά χρόνια, αλλά δεν έχεις άλλες προσπάθειες, άλλα κανονάκια. Έρχεσαι μέσα από την ανυπαρξία· εμφανίζεσαι μέσω ενός θαύματος και περνάς την υπόλοιπη ζωή σου προσπαθώντας να αποτρέψεις το επόμενο θαύμα, αυτό που θα σε ξαναγυρίσει σε αυτήν. Και επειδή αυτό δεν γίνεται, το μόνο που μπορείς να κρύψεις, είναι το κεφάλι σου στη άμμο.

Έτσι θα κάνεις τα πάντα για να μην κοιτάξεις την άβυσσο.  Αυτή όμως θα υπάρχει, όπως υπήρχε για όλους όσοι προηγήθηκαν από εσένα και όλους όσους θα επακολουθήσουν.

Αν όμως σπάσεις αυτόν τον κύκλο, όπως το έκαναν κάποιοι άλλοι πριν από εσένα, αν σταματήσεις να προσπαθείς να αποφύγεις τον θάνατο, τότε ίσως μπορέσεις να ζήσεις πραγματικά.  Τότε κάθε στιγμή, κάθε μέρα, θα είναι γιορτή γιατί θα ξέρεις πόσο μοναδική είναι και πόσο φεύγει ανεπίστρεπτα. Τότε θα καταλάβεις πως μόνο η αγάπη, η κατανόηση, η συμπόνια, η αλληλεγγύη υπάρχουν, και πως όλα αυτά πηγάζουν από τον θάνατο, τον απόλυτο κριτή μας.

Εύχομαι τότε, να έχεις μια ανοιχτή καρδιά. Ανοιχτή στις εμπειρίες, ανοιχτή στους άλλους, ανοιχτή και γεμάτη αυτοπεποίθηση - ποιά είναι η διαφορά άλλωστε;

Συνειδητοποίησε πως δεν υπάρχει μοναδικός τρόπος θεώρησης των πραγμάτων, πως ακόμη και μια στιγμή μπορεί να κουβαλάει το βάρος μια ς ολόκληρης ζωής ή ακόμη και χιλιάδων ζωών, πως το καλύτερο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί είναι να πληρώσεις τις συνέπειες των δικών σου πράξεων, πως δεν υπάρχει τίποτε το κακό στο λάθος αλλά μόνο στο να μην προσπαθήσεις καν.

Με μια λέξη απόκτησε κρίση. Κατάλαβε πότε να μιλάς και πότε να το βουλώνεις, πότε να γελάς και πότε να κλαις, ξεχώρισε την ομορφιά από την ασχήμια, το βαρετό από το συνηθισμένο, το ξεχωριστό από το επιτηδευμένο.

Αν τα κάνεις αυτά, θα αξίζει και η Ιθάκη και το ταξίδι.
Blogged with the Flock Browser

18 comments:

Prince Of The City said...

Μας γάμησες αδερφέ.

Υπέροχο κείμενο.

squarelogic said...

Πολυ ωραίο Βασκες!
Και με τετοιο πατέρα να την καθοδηγεί η κόρη to be εχει καλες πιθανότητες να πραγματοποιήσει τις ευχές σου.
...Κι ας είναι ενάντια η περιρέουσα ατμόσφαιρα...
Ευχομαι απο καρδιάς με το καλό!
(κι αν εγραψες τέτοιο κείμενο πριν καν γεννηθεί,φαντάσου τι θα γράψεις μετά απο μερικά χρόνια κοινης ζωής!
Νάμαστε εδω να σε διαβαζουμε...)

Βάσκες said...

Ευχαριστώ παιδιά.

Anonymous said...

προτεινόμενος τίτλος του post: "γράμμα προς αγέννητους γονείς"..

Ασκαρδαμυκτί said...

Καλά τα λες ... να δούμε αν θα τα εφαρμόσεις κι όλας!

Nomad said...

:)

Με το καλό!

http://nomads-tales.blogspot.com/2007/12/blog-post_22.html
:)

Βάσκες said...

@anonymous

Sorry, προτιμώ τον υπάρχοντα :)

@ασκαρδαμυκτί

Το μεγάλο ερώτημα...

@nomad

Πολύ όμορφο το κείμενό σου.

Ο άλλος said...

Λοιπόν Βάσκες.Ξέρεις ν αγαπάς,γιατί ξεκινάς από τους λογαριασμούς σου με τη ζωή. Αυτός που δεν παλεύει να ανατρέψει τον φυσικό κύκλο της ζωής, δεν θα εγκλωβιστεί και μέσα του. Θα ζήσει.
Ξέρεις όμως τα μεγαλύτερα λάθη καμιά φορά τα κάνουμε επειδή αγαπάμε.Μπορούμε να πνίξουμε τον άλλο από την αγάπη μας. Το μεγαλύτερο λάθος των γονιών σήμερα, ξεκινά από εκεί που ξεκινά και η αγάπη τους. Λέγεται υπερπροστασία. Είναι μια περίεργη μορφή βίας που βγάζει ευνούχους, μα κυρίως κακομαθημένους. Ξέρω, ο καθένας εξαιρεί τον εαυτό του απ το μελλοντικό λάθος ,αλλά δυστυχώς τον βρίσκει πάντα σε αυτό του παρελθόντος. Άρα το διέπραξε.
Τα παιδιά δεν έχουν μάνιουαλ, οδηγίες χρήσης. Μοναδική συνταγή είναι η φυσικότητα. Να είσαι φυσικός απέναντι σε αυτό που θα συμβεί.Να θυμάσαι πως στη ζωή υπάρχουν τα πάντα. Άρα αυτά είναι και για το παιδί σου. Και τα καλά και τα κακά.Και μην πέσεις στην ανόητη παγίδα των σύγχρονων γονιών "θέλω το παιδί μου να είναι καλά, να μην στενοχωριέται" Η δυσκολία, η στεναχώρια δεν είναι αρρώστια είναι μια πλευρά της ζωής.
Να θυμάσαι πως η κάθε πράξη σου, δεν είναι ένα χατήρι στο παιδί, αλλά διαμορφώνει έναν νέο άνθρωπο. Μια προσωπικότητα. Και μας λείπουν οι προσωπικότητες, γιατί φτιάχνουμε παιδιά γυάλας, αποστειρωμένα, κακομαθημένα, χωρίς αντισώματα, έτοιμα να καταστρέψουν και να καταστραφούν μόνο για να γίνει το δικό τους.
Τα καλά τα φαντάζεσαι, αλλά είναι ακόμη περισσότερα.
Ουφ. Τα είπα για να τα ακούσω και εγώ. Με το καλό να έρθει. Να ποντάρεις στην κρίση και να μην χάσεις ποτέ τη δικιά σου. Να γίνει ένας ελεύθερος άνθρωπος. Και αυτό πίστεψέ με σημαίνει κυρίως όρια...

ΠΙΣΣΑ ΚΑΙ ΠΟΥΠΟΥΛΑ said...

Με το καλό....!

gremiii said...

άντε ρεεεεεε.
Με το καλό. Και να φυλάς τη γυναίκα σου σαν τα μάτια σου.
Ciao!

vasikos metoxos said...

Εγώ όπως και ο προηγηθείς squarelogic ξέρουμε καλά ως επαγγελματίες θηλυκοπατέρες.

ρΟ said...

το πρώτο σχόλιο νομίζω με κάλυψε...

να σας ζήσει η μικρά.
:)

Niemandsrose said...

Τόσο όμορφο γράμμα πού τι να πω εγώ, πέρα από ένα γλυκό καλωσόρισμα στο κορίτσι που έρχεται στον κόσμο.
Με το καλό!

Βάσκες said...

@ ο άλλος

Τα λες πολύ ωραία. Σε ευχαριστώ για τις συμβουλές σου. Η υπερπροστασία είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Όπως λέει και ο ασκαρδαμυκτί να δούμε τι θα κάνω.

@πισσα και πούπουλα, gremii

Ευχαριστώ πολύ.

@vasikos metoxos

Γίνεσαι ποτέ επαγγελματίας σε αυτά; :)

@roxanred

Σε ευχαριστώ πολύ

@niemandsrose

Με το καλό και η/ο δική/ός σου. Περιμένω να μάθω το φύλο.

genna said...

κάπου τοχω ξανακούσει τούτο το γράμμα...
μήπως, λέω μήπως...

καλημέρες λοιπόν, χαίρομαι που μ' αφήνεις να έχω πρόσβαση...

ξέρεις εσύ, ε?

Penthesila said...

Αχ!με το καλο υπεροχα νεα μαθαινω αυτες τις μερες ,ο πελαργος σε λιγους μηνες θα κανει υπερωριες!

Βάσκες said...

@Penthesila

Υπερωρίες κάνει αλλά σύνταξη δεν τον βλέπω να παίρνει...

Penthesila said...

Συνταξη?τι ειναι συνταξη?ντεν μιλαει καλα ελληνικα...