Μια Αστυνομική Ιστορία

Μπήκε στο γραφείο του χωρίς να χτυπήσει. Φαινόταν πως ήταν από τις γυναίκες που ήξεραν τι ήθελαν και που το έπαιρναν πάντα.

Έκρυψε βιαστικά το υπόλοιπο του σάντουιτς που έτρωγε, και σκούπισε το γραφείο του. Καθώς κατάπινε την μπουκιά που είχε στο στόμα, τής έδειξε την καρέκλα μπροστά από το γραφείο του. Πριν κάτσει η αμίλητη επισκέπτης του, πρόλαβε να τις ρίξει μια ματιά, από το πράσινο μάτι της, μέχρι τις μπότες τις. Φορούσε δερμάτινη στολή μηχανής χωρίς να κρατάει το κράνος της. "Χμμ, μεγάλος κυβισμός", είπε μέσα του. Το κολλητό παντελόνι τόνιζε το καλλίγραμμο κορμί της. "Δεν θα μου βγει σε καλό αυτή η γνωριμία", σκέφτηκε.

Στο ίδιο διάστημα, τον είχε ήδη κόψει. Λαδιά στο πουκάμισο, καραφλίτσα, αλλά το κορμί γυμνασμένο παρά τα χρόνια του. Άντρας που έζησε πολλά, αλλά έχει καεί από κάτι. "Βάζω στοίχημα πως αυτό το κάτι έχει ονοματεπώνυμο".

- Δεν θα σου βάλω δύσκολα. Ακόμη και εσύ θα τα καταφέρεις. Τόνισε το εσύ.

- Μην είσαι τόσο σίγουρη, μπορώ πάντα να ξαφνιάζω τις γυναίκες, και, την τελευταία φορά που κοίταξα εσύ ήσουν - ωραίος, το ομολογώ - εκπρόσωπος του είδους.

- Δεν ξεκινήσαμε σωστά, χαμογέλασε. Αυτό που θέλω να πω είναι πως χρειάζομαι κάτι εύκολο και είμαι διατεθημένη να πληρώσω.

- Εδώ δεν θα διαφωνίσουμε. Από τα τέσσερα είδη δουλειών που υπάρχουν, οι εύκολες και καλοπληρωμένες είναι οι αγαπημένες μου.

- Ας μην χρονοτριβούμε λοιπόν. Να τι θέλω. Εδώ βλέπεις μια φωτογραφία του κινητού μου. Ορίστε και άλλη μία. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να βγάλεις μία του δικού σου κινητού και να μου την στείλεις ηλεκτρονικά.

- Δεν το περίμενα από εσένα αυτό. Σε έκοψα για πιο υλική γκόμενα. Μηχανή, προσεγμένο παρουσιαστικό, φαίνεται πως το φυσάς και πως δεν λυπάσαι να χρησιμοποιείς ρευστό. Και τώρα με μπλέκεις με ηλεκτρονικά μηνύματα και άυλα κουραφέξαλα. Δεν μου λες, ο άντρας σου σε παραμελεί;

- Τι σου λέει πως είμαι παντρεμένη; Η απορία πρόλαβε να σχηματιστεί στο πρόσωπό της πριν την σβήσει η αυτοκυριαρχία της.

- Δεν μου αρέσει να αποκαλύπτω τα μυστικά του συναφιού αλλά στην περίπτωσή σου, νιώθω πως μπορώ να κάνω μια εξαίρεση. Όπως μου έδωσες τις φωτογραφίες είδα τα δάχτυλά σου. Κρίνοντας από το πόσο αχνό είναι το σημάδι, πρέπει να έχεις μερικές μέρες που δεν την φοράς τη βέρα αλλά ακόμη δεν έσβησε ο κύκλος.

- Αφού μου αποκάλυψες μυστικό της δουλειάς, θα σου κάνω την χάρη να σου επιβεβαιώσω την υπόθεσή σου.

- Αν είναι να συνεχίσουμε την κουβεντούλα, να βάλω δυο ποτήρια.

Έκλεισε τα μάτια αθώα μα και συνομωτικά συγχρόνως. Άνοιξε το ντουλάπι με το ουίσκι και τα έβαλε...

Την άλλη μέρα ξύπνησε με πονοκέφαλο. Κοίταξε δίπλα του. Είχε εξαφανιστεί σαν δαίμονας κυνηγημένος από τις αμαρτίες του. Άφησε μόνο μια κάρτα στο μαξιλάρι. Είχε μόνο το email της από την μία πλευρά, και το αποτύπωμα των χειλιών της από την άλλη.

Του πήρε δυο ώρες να ξαναγίνει άνθρωπος. Έγινε. Όπως πάντα με την βοήθεια της ξυριστικής και μιας κούπας δυνατού καφέ. Κοίταξε τις φωτογραφίες. Απλές. Τίποτε εξεζητημένο.

Τότε του ήρθε! Πως να τις πάρει; Αυτός φωτογράφιζε με το κινητό του τα πάντα. Το στρινγκ μια τυχαίας ερωμένης, τα εντόσθια κάποιου θύματος, τις περιπτύξεις του άντρα μιας πελάτισσας.

Τώρα έπρεπε να πάρει φωτογραφία την ίδια του την φωτογραφική μηχανή, το κινητό του. Τελικά, τίποτε δεν είναι ακριβώς όπως το περιμένεις.

Την άλλη μέρα που ξανασχολήθηκε με το θέμα η λύση του ήρθε απλή, σχεδόν αυτόματη: Θα φωτογράφιζε το κινητό του με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, θα ανέβαζε την φωτογραφία με το καλώδιο και θα την έστελνε μέσω email. Χα! ο Δαιμόνιος ντεντέκτιβ δίνει την λύση.

Το μόνο πρόβλημα ήταν πως έπρεπε να βρει την παλιά του ψηφιακή. "Άτιμο θηλυκό", είπε φωναχτά. Έψαξε παντού· σε παλιές κούτες που είχαν να ανοιχτούν από την μετακόμιση, σε ντουλάπια, σε συρτάρια, στο σπίτι και στο γραφείο.

Ήταν στο γραφείο της πρώην γραμματέως του. Πρώην. Διπλά. Άσχημη ιστορία αλλά για μια άλλη ώρα.

Έβαλε το τηλέφωνό του στο τραπέζι της βεράντας, το έστησε καλλιτεχνικά - οι ντεντέκτιβ δεν φημίζονται για την καλλιτεχνική τους φύση - διάλεξε να φαίνεται μια φωτογραφία από την υπόθεση των χαμένων βρεφών, και το φωτογράφισε.

"Εύκολα λεφτά", είπε.

Τώρα μόνο ένα emailάκι και τελειώσαμε.

Άνοιξε την θήκη της μηχανής για να πάρει το καλώδιο. Άφαντο! "Αδύνατον", μονολόγησε. Δεν μπορεί, κάτι παράξενο έχει αυτή η υπόθεση. Πρώτα μου δίνουν μια έυκολη αποστολή και μετά ανακαλύπτω συνεχώς προβλήματα και εμπόδια. Κάποιος δεν θέλει να με αφήσει να πληρωθώ.

Έκανε το γραφείο ανάστατο. Δεν μπόρεσε να βρει το καλώδιο. Για να πάρει την πρώην ούτε λόγος. Δεν έψαξε στο σπίτι. Παραιτήθηκε.

Δεν ήθελε να σκεφτεί το πρόβλημα άλλο. Ασχολήθηκε με τις άλλες υποθέσεις του. Κάτι χαμένοι ηλικιωμένοι, κάτι ζηλιάρες γυναίκες. Βαρετά. Η γυναίκα - και η αποστολή της - τον βασάνιζαν. Δεν βοηθούσε που στο διπλανό μαξιλάρι μύριζε ακόμη το άρωμά της.

Μετά από μέρες ξανασκέφτηκε το θέμα. Θα έβαζε το παλιό κινητό του και θα έπαιρνε φωτογραφία το καινούργιο! Μια σύνδεση με το καλώδιο - το είχε κάνει άλλωστε τόσες φορές στο παρελθόν - και να οι φωτό στον υπολογιστή! Χα. Έτσι νομίζατε πως θα με ρίχνατε. Μα τι μυαλό είναι αυτό που έχω!

Το ψάξιμο για το παλιό κινητό δεν πήρε τόσο πολύ. Δεν είχε βάλει το χεράκι της αυτή, βλέπεις. Κοίταξε αμέσως και για το καλώδιο του. Ήταν εκεί. Η έκφραση της επιτυχίας κατάφερε τον στόχο της να κυριεύσει το πρόσωπό του αλλά απέτυχε παταγωδώς στο να αποτυπωθεί σε κάποιον μάρτυρα αφού κανένας δεν βρισκόταν μπροστά. Μπορούμε μόνο να την φανταστούμε.

Προχώρησε να πάρει την ίδια φωτόγραφία. Λένε πως δεν είσαι καλλιτέχνης αν δεν έχεις κάποιες εμμονές. Δεν είναι καλλιτεχνικό να ζωγραφίζεις τοπία την μία φορά, νεκρή φύση την άλλη και προσωπογραφίες την τρίτη. Αυτό είναι μπογιατζής κατά παραγγελία. Δες τα έργα των μεγάλων, και θα διακρίνεις τι είναι αυτό που τους βασανίζει συνέχεια το μυαλό, ακόμη και αν είναι για κάποια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής τους. Ίσως για αυτό να έβγαλε την ίδια φωτογραφία. Το καλλιτεχνικό ένστικτο τον οδήγησε στο ίδιο μονοπάτι.

Σαν λέαινα σε κυνήγι, πλησίαζε το θήραμά του. Ήθελε να τελειώσει, να την ξαναδεί έστω και για λίγο. Τα σωθικά του έκαιγαν όπως μετά από κάθε γουλιά ουίσκι. Δεν είχε χορτάσει από την μυστηριώδη πελάτισσα.

Έβαλε το κινητό στον υπολογιστή συνδέοντας το καλώδιο. Δεν έκανε τίποτε! Τότε θυμήθηκε. Έπρεπε να έχει το πρόγραμμα σύνδεσης με τον υπολογιστή. Ο υπολογιστής δεν έβλεπε το κινητό αυτόματα σαν εξωτερικό δίσκο. Όχι! Το είχε σβήσει όταν πέρασε τα στοιχεία στο νέο κινητό.

Δεν είναι δυνατόν! Σκέφτηκε τους παλιούς του φίλους στην αστυνομία. Μήπως κάποιος αόρατος εχθρός, κάποιος ανταγωνιστής κινούσε τα νήματα των εμποδίων που βρίσκονταν μπροστά του; Μήπως τελικά υπάρχει θεός και δεν θέλει να τα καταφέρω;

Έπεσε σε κατάθλιψη. Ευτυχώς αυτές τις στιγμές υπάρχει πάντα ο φίλος που ακούει και δεν μιλάει ποτέ. Το ουίσκι. Έκαναν παρέα για μερικές μέρες. Υπάρχει μια παρανόηση σχετικά με το πιοτό πως σε βοηθά να ξεχνάς. Το αντίθετο συμβαίνει. Το αλκοόλ, αυξάνει την ένταση των συναισθηματικών εμπειριών του εγκεφάλου, την ίδια στιγμή που μειώνει την ικανότητά του για λογική επεξεργασία. Έτσι σε κάνει να χαίρεσαι περισσότερο αλλά και να πονάς περισσότερο.

Όχι πως αυτό έχει σημασία όταν αυτό που θέλεις να κάνεις δεν γίνεται, και αυτό που δεν πρέπει να κάνεις είναι τόσο έυκολα δίπλα σου, κλεισμένο σε ένα μπουκάλι.

Του πήρε λίγο καιρό αλλά πέρασε και αυτό. Όταν κατεβαίνεις χαμηλότερα για να ξανανέβεις μετά, ένα από τα αποτελέσματα είναι πως το σημείο που ξαναγυρίζεις σου φαίνεται πιο φωτεινό, πιο καθάριο, πιο ευχάριστο. Έτσι και τώρα. Το πρόβλημα του φαινόταν μικρότερο και η λύση του ήρθε πανεύκολη. Θα έμπαινε στο site του κατασκευαστή του τηλεφώνου και θα κατέβαζε το πρόγραμμα για να φέρει την φωτογραφία.

Ξεκίνησε. Του πήρε μισή ώρα να βρει το πρόγραμμα. Γιατί δεν γράφουν το μοντέλο στο κινητό και πρέπει να το θυμάσαι απ'έξω; Άσε που είναι όλα ίδια 810, 910, 960, 4120, 5120 και δεν συμμαζεύεται. Τέλος πάντων το αναγνώρισε από την φωτογραφία και ξεκίνησε να κατεβάζει το πρόγραμμα. Τεράστιο. Η γραμμή αργή, θα έκανε ώρες να κατέβει. Κόλλησε και κάποια στιγμή και έπρεπε να ξαναρχίσει απ'την αρχή. Ο υπολογιστής ίσα που την γλίτωσε. Κόντεψε να φύγει κανονικά από το παράθυρο.

Πίστεψε πως δεν θα τα κατάφερνε, πως δεν θα έβλεπε τα λεφτά αλλά κυρίως δεν θα ξαναέβλεπε εκείνη. Μια απόλυτη ηρεμία τον κυρίεψε. Είναι παράξενο, αλλά ο νούμερο ένα λόγος θανάτου από καταβολής της ανθρωπότητας είναι η ελπίδα. Ελπίζεις πως θα γίνει καλύτερα και δεν κόβεις το πόδι σου. Ελπίζεις πως ο απαγωγέας δεν θα σε πειράξει και κάνεις αυτά που σου ζητάει. Ελπίζεις και ρισκάρεις. Κάποτε όμως θα φύγει και η τελευταία ελπίδα, κάποτε δεν την νιώθει ούτε το μυαλό αλλά ούτε και το σώμα· τότε η ηρεμία κυριεύει το είναι σου και δεν υπάρχει τίποτε που δεν μπορείς να κάνεις.

Συμφιλιώθηκε με το πρόβλημα και με το γεγονός πως δεν θα κατάφερνε να στείλει την φωτό. Στράφηκε αλλού, σε άλλα θέματα και άλλους ποδόγυρους.

Μερικές μέρες πέρασαν και το θέμα ξεχάστηκε. Κάποιες φορές η τύχη όμως παίζει παράξενα παιχνίδια. Είχε πάει επίσκεψη στον αδελφό του - τον μόνο δικό του άνθρωπο στον κόσμο - και όταν του έβγαλε την μηχανή του για να του δείξει κάτι φωτογραφίες έκανε κλικ! Η μηχανή του αδελφού του ήταν ίδια μάρκα με την δικιά του!

-Έχεις καλώδιο υπολογιστή για την μηχανή;

- Φυσικά!;

- Φέρτο.

Το έφερε.

- Πρέπει να φύγω. Έχω κάτι επείγον να κάνω.

Μέσα σε πέντε λεπτά ανέβασε την φωτογραφία από την μηχανή.

Έγραψε το γράμμα. Συγγνώμη για την καθυστέρηση κτλ. Μπορείς να βάλεις τα λεφτά στον τάδε λογαριασμό ή να περάσεις από το γραφείο μου. Δεν χρειάζεται να σας πω τι προτιμούσε. Δεν άφησε όμως την ελπίδα να ξανακατοικήσει στην καρδιά του.

Υ.Γ. Πέρασαν 2 εβδομάδες από τότε και δεν έχει μάθει νέα της. Δεν τολμάει να κοιτάξει τον λογαριασμό του από φόβο πως τον έχει ήδη πληρώσει. Αποφάσισε να δώσει την ίδια αποστολή σε φίλους ντεντέκτιβ ως χάρη. Στους spy, fegia, fpboy, VaD, Ανασαιμιά, Wert01gf. Ίσως αυτό να ανακατέψει λίγο τα νερά και την αναγκάσει να εμφανιστεί. Ίσως πάλι όχι.

Τελικά, όσο και αν κλείνεις τα παραθυρόφυλλα, η ελπίδα, σαν ομίχλη, τρυπάει παντού.

Μια και άργησα τόσο πολύ να ανταποκριθώ στο παιχνίδι είπα να το κάνω λίγο διαφορετικά. Ευχαριστώ για την υπομονή Δαίμονα.

Tweet