Ταχύτητα

Το παν είναι να έχεις αρχές μου έλεγε ο πατέρας μου.

Δεν ξέρω αν είχα πραγματικά. Λίγες πάντως. Το ου κλέψεις το 'χασα νωρίς, το ου φονεύσεις όχι, αλλά η τύχη έπαιξε τον δικό της ρόλο.

Είχα όμως κάτι. Όχι αρχή ακριβώς, αλλά ένα νήμα, μια αδιόρατη κλωστή που δένει τις στιγμές της ζωής μου και τους δίνει ένα κάποιο νόημα. Δεν φαίνεται εύκολα, μόνο από μέσα μπορείς να το δεις· εγώ δηλαδή το ξέρω. Άντε κανένας δυο ακόμη. Όλοι έχουμε κάτι τέτοιο αν το καλοσκεφτούμε.

Δεν πιστεύω στον χρόνο. Δηλαδή, όχι πως δεν υπάρχει, αλλά πιστεύω πως είναι μια έννοια νοητική, όχι φυσική - που μπορείς να την νιώσεις. Τι είναι ο χρόνος; Τίποτε χωρίς την αλλαγή. Αν όλα έμεναν ακίνητα τότε δεν θα υπήρχε χρόνος. Αλλά ο ίδιος ο χρόνος θα προϋπέθετε  κάτι απόλυτο για να μετράμε. Κάτι που, σήμερα πια, ξέρουμε πως δεν υπάρχει.

Αν όμως ο χρόνος και η αλλαγή είναι δίδυμα σιαμαία μωρά, τότε ίσως αυτά τα δυο μωρά να είναι κάτι άλλο. Ε λοιπόν είναι. Η ταχύτητα. Ο χρόνος είναι φτιαχτός, και η ταχύτητα όχι.

Απόδειξη. Χρειάζεσαι ρολόι για να καταλάβεις τον χρόνο. Την ταχύτητα όχι. Κλείσε τα μάτια πάνω στην μηχανή και νιώσε την ταχύτητα που έχεις. Νιώσε πως είναι να τρέχεις με 215! Καλά, είπαμε όχι να οδηγείς με κλειστά μάτια!

Θα κάνω μια μικρή στάση για να κατέβουν οι αριθμολάγνες που θα μου πουν πως χωρίς κοντέρ δεν ξέρεις πόσο τρέχεις.

Συνεχίζω. Η ταχύτητα λοιπόν δένει την ζωή μου. Η μάνα μου μου είπε πως μικρός έτρωγα λαίμαργα το γάλα. Ήθελα να τελειώσω γρήγορα. Μετά γρήγορος ύπνος, και πάλι πείνα! Απ΄ την αρχή υπάρχουν τα σημάδια για όσους ξέρουν να διαβάζουν.

Ακόμη και τώρα τρώω πρώτος το φαϊ μου. Ποιό το νόημα να περιμένεις; Για να κρυώσει; Το ίδιο και ο καφές. Ρουφάνε με τις ώρες και στο τέλος πίνουν ένα κρύο ζουμί. Όχι! Δυο γουλιές μου φτάνουν. Σιγά μην περιμένω να ζεσταθεί η μπύρα, να λιώσει το παγωτό!

Θέλετε παραδείγματα; Στο σχολείο έτρεχα, έφτασα μέχρι και νικητής στους Φοιτητικούς Αγώνες. Η μηχανή μου με συντροφεύει πάντα, και όταν ήμουν μικρότερος η Εθνική, η Βούτα και άλλα στέκια με ήξεραν καλά. Τώρα μεγάλωσα λίγο...

Ακόμη και στο σεξ τα προκαταρτικά τα βαριέμαι. θέλω να φτάσω στο τέλος γρήγορα, να νιώσω την ηδονή! Μην χαζογελάτε, ξέρω. Δεν είναι πάντα αβαντάζ η ταχύτητα. Αν η γυναίκα μου έχει πρόβλημα, δεν μου το έχει δείξει. Κάνω λοιπόν πως δεν καταλαβαίνω.

Το όνειρό μου ήταν να γίνω πιλότος στην Πολεμική. Γαμώ τα ένζυμά μου και τις μαλακίες τους δεν γινόταν. Οπότε μπήκα στους Υπαξιωματικούς για να είμαι κοντά τους. Ούτε αυτό το μπόρεσα, πυροτεχνουργός κατέληξα.

Τέλος πάντων, αν το καλοσκεφτώ κάθε σκέψη μου γυρνάει γύρω από αυτό. Ποιός είναι ο πιο γρήγορος δρόμος, πως θα μάθω πιο γρήγορα, θα τελειώσω πιο γρήγορα, θα γυρίσω πιο γρήγορα. Πως θα τελειώσει ο γιός μου το φαΐ γρηγορότερα, πως θα ρευτεί πιο γρήγορα.

Όταν όμως τελειώσεις, έχεις κάτι άλλο να κάνεις. Που πρέπει να γίνει γρήγορα· μετά κάτι άλλο και κάτι άλλο σε ένα ατελείωτο γαϊτανάκι χωρίς αρχή και τέλος. Ο απόλυτος κύκλος. Ζαλίζει όταν τον βλέπεις απέξω αλλά από μέσα δεν είσαι άσχημα. Θα πηγαίνω δεξιά αριστερά όταν σταματήσει, αλλά όταν αυτό το γαϊτανάκι σταματήσει, δεν πας πουθενά. Όχι μόνος σου δηλαδή, άλλοι σε πάνε.

Γιατί τα σκέφτομαι τώρα αυτά; Αυτό είναι που λένε περνάει η ζωή από τα μάτια σου;

Ίσως. Πάντως εδώ στην Βοσνία που βρίσκομαι, καθαρίζοντας νάρκες και βόμβες, περνά συχνά η ζωή μου μπροστά μου.

Όχι, το διαφορετικό είναι πως πρέπει να κάνω σιγά. Πρέπει να βγάλω τον πυροκροτητή με προσοχή και σιγά σιγά, για να μην εκραγεί η βόμβα. Και αυτό είναι το δυσκολότερο πράγμα για μένα. Αυτό πρέπει να κάνω καθώς η σταγόνα του ιδρώτα στον κρόταφό μου τρέχει γρηγορότερα από τα χέρια μου.

Πρέπει να κάνω σιγά. Πρέπει; Πρέπει. Πρέπει;

Γαμ...

Blogged with the Flock Browser

Tweet