Πάρε θέση

Η σημερινή φαρσοκωμωδία στα κανάλια, μάς αναγκάζει όλους να πάρουμε θέση. Πρέπει να πούμε τις σκέψεις μας ακόμη και αν είναι για να τις ακούσουμε εμείς.

Ο κ. Καψαμπέλης έχει σε πρώτη παρουσίαση δίκιο. Αν συνεχίσει να φωνάζει σε όλους να πάρουν θέση χωρίς να τους αφήνει την ευκαιρία να το κάνουν δεν πρόκειται να κερδίσει της εντυπώσεις και τελικά θα χάσει και το όποιο δίκιο έχει.

«Καλά ρε συ, οι εντυπώσεις μας μάραναν» ακούω ήδη τον αντίλογο. Προδίδει αφέλεια, απαντώ, να θεωρούμε πως υπάρχει μόνο μια ουσία, η ουσία που βλέπουμε εμείς και οι εντυπώσεις δεν μετράνε. Οι εντυπώσεις είναι η ουσία των άλλων. Δεν πρέπει ποτέ να τις αφήνουμε κατά μέρος. Θα συμφωνήσω φυσικά, πως δεν πρέπει να γινόμαστε και σκλάβοι τους.

Για την ταμπακέρα όμως;

Η αξιοπρέπεια του καθενός, ιδιαίτερα προσώπων τα οποία λειτουργούν στον δημόσιο χώρο, όπως οι δημοσιογράφοι, είναι αναφαίρετο δικαίωμα και πρέπει να προστατεύεται θεωρητικά αλλά και πρακτικά. Αυτό ισχύει για τον κ. Χιώτη, τον κρυφό υπουργό, τον φασίστα της γειτονιάς αλλά και τον νεοφερμένο παράνομο μετανάστη.

Στα πλαίσια αυτά, κάθε κ. Χιώτης έχει δικαίωμα να κάνει μηνύσεις αλλά και να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο στην διάθεσή του, για να προστατεύσει την αξιοπρέπειά του.

Δεν έχει δικαίωμα όμως να κάνει τον ανακριτή, να χρησιμοποιεί τις επαφές που έχει ως δημοσιογράφος για να προωθήσει την διαδικασία γρηγορότερα από ό,τι συνήθως, να πάρει στα χέρια του έγγραφα τα οποία δεν θα μπορούσε να πάρει αν δεν είχε την ιδιότητα που έχει.

Δεν ξέρω αν τα έχει κάνει αυτά ο κ. Χιώτης. Μου δίνει την εντύπωση ότι τα έκανε όμως, από τον τρόπο που μιλάει και λόγω αυτών που λέει. Και αυτός με την σειρά του, δεν πρέπει να αγνοήσει αυτές τις εντυπώσεις.

Και πάμε στο επίμαχο ζήτημα: Είναι υπεύθυνο το site (Το Press-Gr και κάθε Press Gr στην θέση του), ή όχι για τα σχόλια που αναρτώνται σε αυτό;

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Ένα blog έχει την δυνατότητα να ελέγχει τα σχόλια τα οποία αναρτώνται σε αυτό. Αν μια εφημερίδα τύπωνε συκοφαντικά γράμματα αναγνωστών τότε δεν θα το ανεχόμασταν.

Τα μπλογκ όμως δεν είναι εφημερίδες. Τα μπλογκ είναι ένας τρόπος επικοινωνίας μαζί με έναν τρόπο ενημέρωσης, όταν δεν είναι μόνο τρόπος επικοινωνίας.

Τα μπλογκ που μας ενδιαφέρουν εδώ όμως είναι και τρόπος ενημέρωσης. Αυτά τουλάχιστον, επιτελούν έργο ανάλογο με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Σε λίγο καιρό θα είναι ο κύριος τρόπος ενημέρωσης αν όχι για την πλειοψηφία, για μια πολύ ισχυρή μειοψηφία.
Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει κανένας κανόνας λειτουργίας αυτών των θεσμών. Προς τιμήν του ο κ. Καψαμπέλης το αναγνωρίζει.

Διανύουμε την Δημοκρατία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Πρώτη Εξουσία είναι η εξουσία του Τύπου. Τα ΜΜΕ κατεβάζουν υπουργούς και καίνε κυβερνήσεις. Τα τελευταία κρούσματα και τα προηγούμενα που συνέβησαν (θα θυμίσω την υπόθεση Μιχαλόπουλου), είναι δείγματα της δύναμης που έχει και του τι μπορεί να συμβεί ακόμη και όταν υπάρχει πλαίσιο λειτουργίας.

Δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Πιστεύω πως συντελείται μια κοσμογονική αλλαγή στο πολιτικό επίπεδο αλλά και στο γενικότερο πλαίσιο λειτουργίας του πολιτεύματός μας. Πιστεύω πως αυτό θα μπορούσε να είναι προς το καλύτερο. Όχι απλώς θα μπορούσε, έτσι δείχνει πως θα είναι. Κάθε τέτοια αλλαγή γίνεται μόνο βίαια, και αυτά που παρακολουθούμε είναι στα πλαίσια αυτής της βίας.

Δεν θέλω όμως να πηδήξω έξω από το καυτό νερό για να πέσω στην φωτιά. Δεν θέλω να ξεφύγω από τον κόσμο στον οποίο οι εκδότες δεν έχουν πρόβλημα να μαζέψουν εκατομμύρια αλλά μόνο πως θα τα δικαιολογήσουν, σε έναν κόσμο στον οποίο ο καθένας θα μπορεί να κρύβεται πίσω από την ανωνυμία για να συκοφαντεί όποιον μισεί.

Από την άλλη, το σχόλιο είναι η ψυχή του μπλόγκ. Ακόμη και η ένταση που προκαλείται έχει το νόημά της. Όταν ο Old Boy κατήγγειλε τις προάλες τα σχόλια εναντίων της Κουτσίκου, όταν οι άλλοι σχολιαστές κράζουν τους ανεγκέφαλους που βρίζουν έναν άνθρωπο την ώρα του πόνου του, έχουμε ένα μοναδικό δείγμα αυτοθέσμισης. Ένα δείγμα αυτοπεριορισμού που όμοιό του δεν υπάρχει σε κανέναν τομέα της δημόσιας ή οικονομικής ζωής. Δοκιμάστε να καταργήσετε την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς ή την εποπτεία της Τράπεζας της Ελλάδος και θα δούμε τι θα κάνουν οι Τράπεζες, για να πάρω ένα απλό όσο και επίκαιρο παράδειγμα.

Δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε πως τα μπλογκ χρειάζονται έναν διαφορετικό πολίτη. Έναν σκεπτόμενο άνθρωπο που θα μπορεί να κρίνει πολύ καλύτερα από όσο κρίναμε ως τώρα. Το αν θα αναδυθεί, είναι ένα στοίχημα που ως άνθρωποι και ως κοινωνία πρέπει να το κερδίσουμε.

Αν τα γεγονότα που ζούμε (και εννοώ τα συνεχή σκάνδαλα που αγγίζουν την Δημοσιογραφία - όχι στενά το θέμα Press Gr) σπάσουν το απόστημα του Kλάδου, έχει καλώς. Δεν πρέπει να πετάξουμε το παιδί μαζί με το νερό όμως. Δεν πρέπει να πνίξουμε την φωνή της συνείδησής μας στο όνομα της κοινής ησυχίας.

Αν τα παραπάνω φαίνονται αντιφατικά ή έστω μη συνεκτικά είναι για δύο λόγους: Έτσι λειτουργεί η φαιά ουσία την οποία σηκώνω σε πείσμα της βαρύτητας και, αντιφατική είναι και η πραγματικότητα που ζούμε.

Συγχωρέστε με.

Tweet